Twee

De bel ging, maar meneer Jenkins liet me niet gaan.
'Miss Withe?' vroeg hij 'Wacht je even, ik wil met je praten.'
Ik knikte en vroeg me af hoe ik hem iets zou kunnen uitleggen wat ik zelf niet snapte. Hij zette een stoel voor zijn bureau en ik ging er in zitten.
'Ik weet niet wie die man is en ook niet wat ik er aan kan doen.' zei ik.
'Voelt je je bedreigd?'
Ik dacht lang na over die vraag.
'Nee, nou misschien een beetje. Maar eerder gestalkt. Ze hebben me niet geprobeerd mee te sleuren of zo, ze vragen het me alleen. Ze zeggen iets over mijn vader, maar die heb ik niet meer.'
Hij knikte.
'Mocht je je ooit bedreigd voelen dan moet je naar de politie gaan, wij als school kunnen je daarbij helpen als je dat moeilijk vind.' vertelde mijn leraar me.
Ik haalde opgelucht adem.
'Ik denk niet dat het nog een keer zal gebeuren, maar ik hou u op de hoogte.'
Ik stond op en bedankte mijn leraar. Stella en Merle stonden bij het lokaal te wachten. Ik wist dat ze een uitleg zouden verwachten, maar ook voor hen had ik er geen.
'Ik heb geen idee.'
Voor de tweede keer vertelde ik over mijn onwetendheid.
'Die man zei dat je een vader hebt.' Zei stella.
Ik knikte ernstig.
'Ik heb een plan.' Zei Merle.
We keken haar beide verwachtingsvol aan.
'Pauze.' Zei ze beslist.
'Het hok.' fluisterde ze er achter aan.'
We knikten beide en rende naar onze volgende les om nog op tijd te komen. Het hok betekende een serieus geheim.