Chapter 64

“Heb je enig idee waar we moeten zoeken?” vraagt ze na een tijdje. Ik haal mijn schouders op. “Geen idee” zucht ik. Ze zucht ook. “Echt niet?” Ik denk heel diep na, waardoor het een tijdje stil is tussen ons. “Ik weet het!” roep ik ineens uit. “Kom mee!” Ik trek haar verder aan haar arm en begin supersnel te lopen. Natuurlijk, waarom dacht ik daar niet eerder aan?! Altijd als Robin zicht buitengesloten of eenzaam voelt, is dat voor hem een reden om uit te gaan. Nouja, wat je uitgaan noemt… Voor hem is dat dan zicht ladderzat drinken en ’s ochtends bij een wildvreemd meisje in bed wakker worden. Ik heb hem al vaker gezegd dat dat niet bepaald de beste oplossing is en dat er nog andere manieren zijn, maar hij wil niet luisteren. Wat wil je ook: het is en blijft een eigenwijze jongen.

“Waar dan?” hoor ik Laura achter me hijgen. Ik draai me lachend om, maar ben dan weer serieus. “ Waar is de grootste nachtclub van Londen?” vraag ik haar. Nu krullen haar mondhoeken omhoog. “Die weet ik makkelijk zijn, ik om er wekelijks” grinnikt ze. “Follow the leader!” Haar schaterlach weergalmt door de straten, waardoor ik mijn hoofd schudt. Tsss. Dit meisje is echt gek. “Ik kom!” roep ik waarna ik een sprintje trek en haar weer inhaal. “Hoelang is het lopen?” Ik kan echt niets goed inschatten, dus dat zeker niet. “Och, over 2 minuten zijn we er” wuift ze weg. Ik knik. Hoe sneller ik bij Robin ben, hoe beter.