5. Vanuit Linde

Ik kwam thuis met m'n hoofd vol gedachten. Zou ik Veerle vertellen over Nils? Nee, nee ik moest het niet doen. Maar ik kon het ook niet voor d'r achterhouden.. Ik heb gezoend met haar idool, oke oke, morgen ochtend tijdens het ontbijt.

"Veer?" We zaten te ontbijten en Veerle zat aandachtig naar haar telefoon te staren. "Jaa?" zei ze terwijl ze op keek. "Oké, ik ga je iets vertellen, maar niet schrikken of boos worden ofzo, oké?"' Veerle bromde wat en ik wilde het gaan vertellen, tot dat Stefan met Guus de keuken in gerend kwamen. "Veerle !!!!" Veerle keek om naar hun en ze legden de krant voor haar neer. "Is dit niet die ene jongen die je zo geweldig vind en waarvan die posters op je kamer hangen?" Ik besloot om even naar de krant te kijken, aangezien ik begreep dat ze Nils bedoelden. Nee, holy shit. Dit kon niet waar zijn... M'n hart begon steeds sneller te kloppen en ik hoorde Stefan ergens vaag aan Veerle vragen of zij dat was, waarop Veerle antwoordde dat ze Nils nog nooit gezien had. Alle ogen waren op mij gericht. "Ik.. eh.. Sorry.. Ik wilde je het net gaan vertellen toen hun.." ik knikte even met m'n hoofd naar Stefan en Guus, "binnen kwamen. Ik kan uitleggen wat er gebeurd is, maar geef me die kans?" Veerle zuchtte en met tranen in haar ogen stond ze op om vervolgens naar school te gaan. "Vanmiddag haal ik je op, verzin maar vast een goede smoes. Je weet hoe leuk ik hem vind." Ik knikte.
Veerle en ik zagen er precies het zelfde uit. Lang donker bruin haar tot aan onze onder rug. Ik kon natuurlijk niet zeggen over mezelf dat ik mooi ben, maar aangezien ik Veerle echt wel mooi vind en iedereen zegt dat we sprekend op elkaar lijken, ben ik dat dus ook..

Stilletjes zat ik in de bus te wachten tot we gingen rijden. Ik zag hoe de deuren sloten en Nils aangerend kwam. Ik sprong op; "Chauffeur!!! Laat die jongen nog even naar binnen!" De chauffeur keek me chagrijnig aan en zuchtend deed hij de deuren weer open. Nils kwam hijgend binnen, gaf zijn ov en keek me dankbaar aan. Ik negeerde zijn blik. Toen hij naast me wilde komen zitten zette ik m'n tas snel op die stoel neer. "Sorry, bezet." "Linde..." Ik keek op. "Oké dan." Nils ging zitten en keek me aan. "Waarom zo boos?" "Heb je niet in de krant gekeken? Ik heb ruzie met m'n zusje en broers doordat jij me een kus gaf gister." Nils keek me met grote ogen aan. "Sorry... En nee, ik heb de krant nog niet gezien.. Verslapen.. Ik eh sorry.." Hij stond op en ik trok hem terug aan zijn arm. "Ik vond het niet erg, ik ben juist blij dat ik je kon helpen tegen die griet. Maar ik sta nu wel bekend als jouw vriendin." Nils zuchtte; "We kunnen het niet uitleggen aan de mainiacs.. Dan krijg ik alleen maar meer haat." "Normaal als iemand zoiets zou zeggen zou ik zeggen; 'Het gaat hier niet alleen om jou'. Maar in dit geval geef ik je gelijk. Het was niet de bedoeling dat het over heel Nederland verspreid zou worden. Ik wil je alleen één ding vragen.." Ik was blij met Nils, ik voelde me echt op mijn gemak bij hem en ik vond het niet moeilijk mijn mening te geven, wat normaal wel anders was. "Vraag maar." Ik zuchtte; "M'n zusje komt me vanmiddag van school halen, ze wilt dat ik uitleg wat er gister is gebeurd. Ik wil dat je mee gaat en jouw deel van het verhaal verteld. Wil en kan je dat?" Nils knikte. "Ja, dat is wel het minste wat ik kan doen!" "Oke, fijn, dankjewel! En voor de fans is het denk beter als je er gewoon niks over zegt en doet alsof er niks gebeurd is.." Nils knikte. "Komt de pers zo en dan zeg ik, huh wat nee? Ik heb helemaal niemand gezoend. Ik ben die gast niet hoor." Ik grinnikte. "Of je slaat ze en loopt nonchalant weg." Nils begon nu nog harder te lachen en ineens trok hij een serieus gezicht. "Maar wat moet ik tegen Daan, Owen en Rein zeggen?" Oh ja, shit... Die waren er ook nog.. "De waarheid?" Nils keek bedenkelijk. "Is het goed dat ik ze ook vraag vanmiddag te komen? Zodat jij aan hun ook jouw deel kan vertellen?" Ik knikte, daar had ik geen problemen mee. We stapten de bus uit en liepen naar de trein die al klaar stond. "Op welke school zit je eigenlijk?" Ik vertelde Nils het en ook waar ik woonde, het bleek dat ik elke ochtend bij de bus vlakbij zijn huis opstapte terwijl ik nog een stuk moest fietsen en dat we bij elkaar op school zaten.
"Waarom zit je eigenlijk niet bij je zus op school?" Ik haalde m'n schouders op. "Zij is met onze vriendinnen mee gegaan naar een andere school, terwijl ik dat geen leuke school vind en ik zou daar toch niet op aangenomen worden omdat je er muzikaal voor moet zijn. Ik vond ook niet dat ik persé met m'n vriendinnen en zus mee hoefde. Ik had toch immers een eigen leven.. Maar waarom ben jij niet naar die school gegaan,aangezien je gitaar speelt?" Nils haalde zijn schouder op. "Het was gewoon niet echt de juiste school voor mij. Ik voelde me er met de opendag al erg ongemakkelijk en op deze school viel ik niet zo erg op." "Klopt, ik heb je nog nooit gezien." we glimlachten beide. "Dat is mooi, het liefst ben ik onzichtbaar." "En op het podium dan?" "Dat is het leven wat ik wil leven, school doe ik onwijs m'n best voor en ik ben blij dat ik er naar toe kan, maar toch.. Het is niet m'n favoriete plaats om te zijn." "Waar dan wel?" "Eh.. Dat is gister veranderd." "Ahh, vertel !!" Nils schudde z'n hoofd en stond lachend op. "Je komt het nog wel een keer te weten." Ik rende achter hem aan. "Neee Nils vertel!" Hij schudde z'n hoofd en ik ging naast hem lopen. "Dan vertel ik jou ook niet mijn favoriete plaats." Nils sloeg zijn arm om me heen, wat me een warm gevoel gaf en ik sloeg voorzichtig mijn arm om zijn middel heen. "Nu ben ik op mijn favoriete plaats." fluisterde Nils en ik begon te blozen. Ik vertelde met gebaren over hoe mijn favoriete plek er uit zag en dat ik het hem nog wel een keer zou laten zien. Toen ik uit verteld was prikte ik hem in zijn zij. "Maar in jouw armen vind ik ook zeer prettig." Nils grijnsde. "Weet je, ik ben zo blij dat ik jou ken. Je bent nu echt al een goede vriend en ik durf alles tegen je te zeggen. Maar ik vind Rein leuker." Ik liep bij hem weg en keek om. Nils stond me moeilijk aan te kijken. "Grapjeee!!!" Riep ik grijnzend. Nils kwam op me afrennen en begon me te kietelen. "Jij bent zó gemeen hé, oehh." Ik gaf hem een knuffel. "Ik hou ook van jou!" Ik hoorde geklap en keek om.