023 Jasmine

De afgelopen maand heb ik een mooie vriendschap opgebouwd met Louis en de andere jongens. Hoe cliché het ook klinkt, met Louis kan ik me het beste vinden. Die jongen is zo opgewekt, gek en lief. Hij is gewoon perfect.
Dylan is nog steeds Dylan... sinds die ene avond probeert hij me warm te maken voor een relatie met Jack. Die jongen verdient een award voor het absoluut niet subtiel overbrengen.
nu we het toch over Jack hebben... we zijn erg naar elkaar gegroeid. Vorige maand zagen we elkaar 3 keer per week voor Playstation. Nu zien we elkaar elke dag, niet altijd voor Playstation. Soms gaan we samen iets drinken, we gaan samen uit (soms met Dylan en de rest van hun vrienden, soms enkel wij twee). We hebben het alleszins steeds naar onze zin en beleven onvergetelijke momenten.
De Playstation gaat veel beter, Jack vindt het een wonder. Hij zegt het niet, maar ik zie het hem zo denken.

Vandaag is er opnieuw training. We hebben ons voorgenomen dat ik tegen Harry speel zodra ik Jack vijf keer op een training versla. Zolang dat niet gebeurd is, zijn we niet 100% zeker dat ik Harry aankan. Harry is goed, maar Jack is beter. Dat hebben we de afgelopen maanden meerdere keren gezien.

Op dit moment leg ik nog de laatste hand aan mijn make up. Jack kan elk moment toekomen. "Hello, gorgeous!" Hoor ik plots door het hele huis. "I'm in my room, love!" Hoor ik Dylan roepen. Lachend schud ik mijn hoofd. Speciale vriendschap hebben die twee. Heb ik al gezegd dat Jack me sinds kort bijnamen geeft, zoals gorgeous en love. Volgens mij is het allemaal vriendschappelijk bedoeld, al denkt Dylan er anders over. "Knock, knock!" Klinkt er nu van wel heel kortbij. Lichtjes geschrokken draai ik me om naar mijn deur en zie daar een grijnzende Jack staan.
"Leg me nog eens uit waarom je toch steeds make up opdoet terwijl je er zonder ook goed uitziet?" Moet ik dat nu opnemen als een compliment of irriteert het hem dat ik me opmaak? "Wil... Wil je dan niet dat ik me... opmaak?" vraag ik voorzichtig. "Jawel, maar ik vind gewoon dat het niet hoeft. Je bent zo ook al mooi, dus ik snap niet waarom die make up nodig is.... Maar goed, zullen we er maar eens aan beginnen?" antwoordt hij schouderophalend. "Zo meteen, eerst nog even mijn ogen afwerken. Ik kan moeilijk met één oog wel en één oog niet opgemaakt rondlopen." Grijnzend schudt hij zijn hoofd en komt naar me toe. "You look beautiful anyway."mompelt hij en neemt me mee naar de Playstation. "Ik doe de rest straks wel." Zucht ik en laat me meenemen,