02

Ik word gillend wakker en zie mijn zus bezorgd mijn kamer inrennen.
"Heb je weer een nachtmerrie gehad? vraagt ze me. Ik knik en veeg het zweet van mijn voorhoofd. Ze komt naast me zitten en geeft me een knuffel. Ik beantwoord haar knuffel door mijn armen om haar heen te slaan en vertel mezelf keer op keer dat ik veilig ben nu.
"Het gaat wel weer, ik ga snel een douche nemen anders kom ik te laat op mijn werk" zeg ik tegen mijn zus en glimlach naar haar. "Weet je zeker dat het gaat? vraagt ze en kijkt me met haar blauwe ogen bezorgd aan. Ik knik en sta op. "Hup, jij moet ook nog naar je werk" zeg ik tegen haar en duw haar richting de deur. Ze lacht en gaat haar eigen kamer in. Ik loop naar de badkamer en neem een lekkere douche. Vervolgens kleed ik me snel aan en kijk naar mijn telefoon, nog drie kwartier en dan begint de shoot. Ik doe strompelend mijn slee hakken aan en ga naar de keuken. Mijn zus geeft me een kopje thee, die ik dankbaar aanneem.
"Ga zitten, ik heb een ontbijtje voor je klaargemaakt." zegt mijn zus. Ik knik en neem plaats aan tafel. Ze legt een bord met pannenkoeken voor me en ik begin rustig met eten. "Hoe gaat het op je werk? vraagt mijn zus geïnteresseerd.
"Wel goed, ik ben pas begonnen bij het bedrijf Armani. Dan krijg je nog geen grote klussen." zeg ik tegen haar.
"Alles op zijn tijd, je bent geweldig met een camera. Ik weet wel zeker dat je het ver zal schoppen." zegt mijn zus en kijkt me lief aan.
"Sky het spijt me dat ik je met hun had achtergelaten, ik wilde alleen eerst een goeie baan vinden en je dan-" Ik laat haar niet uitspreken, omdat ik wist wat ze me wilde vertellen.
"Dat weet ik, je hoeft jezelf niet te verontschuldigen." zei ik, en ik pak haar hand vast. "Ik moet nu gaan, wil niet te laat komen." zeg ik tegen haar. "Ook al is meneer Tomlinson niet streng, dat betekent niet dat ik laat op werk mag komen." zeg ik tegen haar. Ze lacht.
"Hij is inderdaad niet streng". Ze loopt met me mee naar de deur en geeft mee een knuffel. "Veel succes met je werk". Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik nog een half uurtje heb voor de shoot.


Ik loop op een rustige pas door een parkje en ga zitten op één van de bankjes. Ik kijk naar het meertje voor me en denk terug aan het gesprek met mijn zus. Ik weet dat ze me eerder wilde meenemen uit dat huis, maar ze het financieel niet aan kon. Ik zucht en kijk op als ik een klein meisje hoor huilen. Ik sta op en loop haar kant op. Vervolgens kniel ik om haar gezicht beter te zien. Ze heeft haar kleine handjes voor haar gezicht en snikt nog harder.
"Hé meisje, wat is er toch?" vraag ik haar zachtjes en haal haar handjes van haar gezicht. Ze kijkt me verdrietig aan.
"Ik wil mama, maar ik weet niet waar ze is." zegt ze huilend. Ik pak haar op en neem haar mee. "Hoe ziet jouw mama er uit? vraag ik haar
" Ze heeft blond haar net als ik en-" ze kon haar zin niet afmaken door een vrouw die rennend onze kant op komt.
"Anna lieverd, gaat het met je? Waar was je opeens? vraagt haar moeder ongerust en pakt haar op van mij. Ze loopt knuffelend met het meisje weg.
Ik zucht en vind dat ik maar naar mijn werk moet gaan.

Ik loop snel naar het bedrijf en probeer te vergeten hoe lief de vrouw was tegen haar dochter. Als ik binnen het grote bedrijf ben loop ik direct naar mijn kantoor. Het is nog vroeg, er is dus nog wel tijd om een bakje koffie te maken voor me zelf. Ik neem een slok van de warme koffie en ga vervolgens zitten aan mijn bureau. Ik kijk naar de foto op mijn bureau en er komt van zelf een glimlach op mijn gezicht. Ik en Lexi kijken gek naar de camera en knuffelen elkaar. Lexi heeft het ook niet makkelijk gehad, ik bewonder haar echt. Ze staat nog steeds sterk in haar schoenen, ze heeft een baan, een eigen huis en zit niet de hele tijd te treuren. Ik hoor geklop aan de deur en zeg dat degene naar binnen mag komen.