Always together

(vanuit Daan)

Zenuwachtig loop ik van de ene kant van de boot naar de andere. Duizenden gedachten gaan door mijn hoofd. Wat als Emma niet komt? Wat als ze het me niet kan vergeven? en ga zo nog maar even door. Ik tuur langs de kade waar allerlei mensen langs lopen. Na zo'n 30 minuten komt dan eindelijk Emma met de jongens aan lopen. Een vleug van opluchting verlaat mijn lichaam. Wanneer Emma langs de kade staat kijkt ze hoopvol naar Rein die haar hand vast heeft. Hij geeft haar een knipoog en wenkt dat ze maar naar mij toe moet lopen. Emma laat rein zijn hand los en stapt op me af. Ik leid haar naar een soort bank vooraan de boot en start de boot op waarna we de haven verlaten. Ik kijk nog een keer achterom en zie Nils, Rein en Owen met een succes blik mijn kant op kijken. Snel steekt Rein nog zijn duim op waarna ik een dankbare glimlach terug sein.

Na zo'n kwartier gevaren te hebben stop ik de boot aan de kant en ga ik naast Emma tussen de kussentjes op de bank zitten. Emma? vraag ik voorzichtig. Ja? ze kijkt me aan en glimlacht. Wil je alsjeblieft even naar me luisteren ik wil je graag iets vertellen. Ze knikt waarna ik begin. Ik had nooit aan je mogen twijfelen toen Kirsten zei dat jullie een stel waren en ik had haar al helemaal niet moeten kussen maar het klonk allemaal zo geloofwaardig wat ze zei en ik weet gewoon nog steeds niet waarom ik haar geloofde en niet jou maar het was verkeerd. Ik had op dat moment niet door dat ik het kostbaarste wat ik had verloor. Eventjes stop ik met praten maar al snel ga ik weer verder. Ik ben echt blij dat je bent gekomen want ik wil dat je weet dat ik van je hou. Misschien nog wel meer dan van mezelf of van mainstreet of de fans. De afgelopen maanden zijn voorbij gegaan maar ik heb een gevoel dat er een deel gewoon niet klopte. En geloof me ik wou echt naar je toe komen maar je vader verbood het me. En toen ik weer gewoon met je van hem mocht praten ontliep jij me de hele tijd dus het spijt me echt dat ik het nu pas zeg. Een traan rolt langzaam over mijn wang. Het spijt me echt Emma. Verschrikt kijkt Emma me aan en pakt mijn hand waarna ze de traan over mijn wang weg veegt. He Daan het is niet jou schuld he? Kirsten heeft haar plannetje zien slagen en vervolgens heb ik contact met jou ontlopen. Ik had gewoon naar je toe moeten gaan om het uit te praten zeg ik weer. Nee dat had niet uitgemaakt denk ik zegt Emma waarna ze moeite doet om haar lach in te houden. Huh wat is er zo grappig? vraag ik waarna ze in lachen uitbarst. Ik kan het je ook gewoon vergeven in plaats van mezelf de schuld te geven zegt Emma lachend. Tja misschien moet je dat dan maar gewoon doen he zeg ik. Emma komt dichter bij en langzaam drukt ze haar lippen op de mijne. Ik beantwoord de kus met alle liefde maar na zo'n 5 minuten trek ik me voorzichtig terug. Wat is er? vraagt Emma bezorgd. Nee niets ik wou dit moment alleen nog iets mooier maken. Ik steek de kaarsjes voor me aan waarna er een romantische sfeer op de boot komt. Grijnzend kijk ik Emma aan en buig voor over waarna ik haar weer een kus geef. Ze slaat haar armen rondom mijn nek en kust me terug. Ik ga op mijn zij naast haar liggen en kus haar in haar nek. Snel veeg ik nog wat plukjes haar uit haar gezicht en kijk haar glimlachend aan. Wat is er vraagt ze lachend. Nee niets ik heb dit alleen zo gemist. Ze zucht ik ook hoor. Ze plaatst haar hoofd op mijn borst en samen kijken we naar de sterren boven ons. Ben je echt weg gegaan tijdens een optreden? vraagt ze lachend. Ja ik wou je graag weer zien alleen bleek ik te laat te zijn en heb ik tot vandaag moeten wachten. Een goed maak kusje dan maar zegt ze lachend en plaats een kus op mijn mond. Haar mond gaat een stukje open en mijn tong gaat naar binnen. Ik pak snel een kleed en leg het om ons heen. Van mij mag dit moment eeuwig duren.

Daan? Een zachte stem maakt me wakker. Ik glimlach wanneer ik Emma haar gezicht zie. Ik denk dat we zo maar weer even terug moeten naar het vaste land zegt ze. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en kijk in de felle zon. Tja het was eigenlijk niet de bedoeling dat we hier zouden slapen zeg ik lachend. Ik pak mijn broek van naast de bank en trek hem aan waarna ik mijn shirt over mijn hoofd trek. Emma volgt mijn voorbeeld en binnen tien minuten leg ik de boot weer aan op de kade waar Nils, Owen en Rein ons al opwachten. Ik dacht dat jullie zonder benzine waren gekomen en daarom daar maar overnacht hadden grijnst Rein. Ik grinnik nee we waren in slaap gevallen zeg ik. Maar het is weer goed tussen jullie zegt Owen blij. Ja klopt we hadden veel eerder moeten praten zeg ik terwijl ik een arm om Emma heen sla en haar een kusje op haar voorhoofd geef.