Chapter four

Alles om me heen begon te duizelen, vlug ging ik op de rand zitten zodat ik niet nog eens met mijn gezicht op de grond smakte. Met dwergen had ik geen probleem die kleine , lelijke, mollige beestjes had ik al zoveel gezien dus ik was het gewoon maar ik dacht ook dat zij de enige waren die bovenaards waren, maar dat nimfen ook echt bestonden? Ik had daar al zoveel over gehoord van mijn vader die altijd zo’n verhaaltjes aan me vertelde over die sprookjeswezens en dat sommige wetenschappers er zelfs bewijzen hadden , jammer genoeg kon ik me er niet zoveel van herinneren want ik was nog maar een klein kindje toen hij die verhaaltjes vertelde. Mijn vader was altijd zo een tikje verslaafd aan mythische wezens ,sprookjes en alle dingen die in welk opzicht ook er mee te maken had. Toen vond ik die verhaaltjes even leuk als mijn vader , maar nu vond ik het toch een beetje vreemd dat hij er zo geïnteresseerd in was. ‘Het isss hier niet veiligg’, zei het middelste meisje een tikje bezorgd. Ik schrok me dood als ik zag dat ze een slangentong had , alhoewel dat het gesis verklaart was het nog altijd maar angstaanjagend. ‘Waarom niet?’, ik probeerde mijn trillende stem wat te verbergen zodat ze niet door zouden hebben dat ik bang van hen was. De meeste linkse deed haar mond open om iets te zeggen maar het luide gebrul van een paar meter verder was haar voor. Ik keek angstig rond me en tot mijn verwondering zag ik niets , althans dat dacht ik toch totdat het gebrul opnieuw kwam aanzetten en ik een reusachtig geel iets zag. ‘Shit, we zijn te laat!’, schreeuwde een van de nimfen. Voor ik het wist voelde ik iets hard aan mijn kleren rukken en viel met een plons in het water. Het laatste wat ik zag was een zijdelingse blik van het monster die kleine donkerrode kraaloogjes had.