4. Vanuit Nils

Dromerig zat ik in de les. Waar zou Linde nu zijn? "Gast, waar zit jij met je hoofd?" Timo, die naast me stootte me aan. "Uh, gewoon, moe." "Ze keek je de hele tijd aan man, je hebt geluk dat ze je geen beurt gaf." Ik mompelde wat terug, waarvan ikzelf nou niet precies wist wat ik zei.

De bel ging, eindelijk was het laatste uur afgelopen. Ik liep de klas uit, zou Linde nu ook uit zijn? En wat zou ze nou eigenlijk van me vinden, geloofd zij in liefde op het eerste gezicht? Zuchtend van me eigen gedachten liep ik de school uit."Ha, kijk daar hebben we onze 'beroemde' vriend." Ik negeerde ze en liep door. "Hey, waar ga je zo snel heen?" Ik draaide me om; "Ik moet mijn trein halen, sorry.." Een van de twee meiden die tussen de drie jongens stond liep naar me toe. "Ah nee schatje, waarom zo snel?" "Ik uh.." Stamelde ik. "Ik loop wel met je mee!" "Nee nee, het hoeft niet, ik kan zelf wel lopen." "Ah nee, het is geen moeite." Ruw pakte Jessica, als ik dat goed gok, mijn hand en trok me tegen zich aan. Elke keer wanneer ik haar van me los probeerde te halen kneep ze nog harder in mijn hand. "Zeg, wat wil je nou eigenlijk van me?" Voor het station had ik eindelijk de moed bij elkaar verzameld om tegen haar te praten. "Ik wil alles van jou." "Uhh.. Wat dacht je van niet? Ga terug naar je o zo 'stoere' vriendjes. Maar laat mij met rust." "Waarom zou ik je met rust laten? Je kan niemand beters krijgen dan mij.." Ik keek op, we stonden nu voor mijn trein. "Toevallig heb ik een vriendin.." "Oh, zozo en hoe heet ze dan wel niet." "Linde. En ze is het mooiste meisje die ik ook gezien heb." "Maar ik ben ook heel lief, Nils." Ik zag vanuit m'n ooghoek Linde langs lopen. "Linde!!!!" Ik trok mezelf los van Jessica en rende naar haar toe en gaf haar een knuffel. "Help me." "Wat is er?" "Speel mee alsjeblieft." Ik gaf haar een kus en sloeg m'n arm om haar heen. Net toen we richting de trein wilden lopen stond Jessica ineens voor ons. "Hey meid, denk je denkt toch niet dat hij echt van je houdt. Je bent zo lelijk als de neten en je stinkt ook nog eens. Hij gebruikt je gewoon. Nils is van mij." Ik hoopte dat Linde nu mee zou spelen en tot m'n verbazing deed ze dat zeer goed. "Ik weet niet wie jij bent en wat je moet van ons. Maar ik weet wel dat je ons moet rust moet laten en maar eens moet gaan sporten." Ze grinnikte en keek me lief aan. "Nils is de liefste, mooiste en grappigste jongen die ik ooit heb ontmoet. Hij heeft hele mooie ogen en schaamt zich niet voor me." "Hij is een van de weinige die dat niet doet dan." "Doe normaal." "Ja wat, wie wilt er nou weer met jou gezien worden?" "Nils is van mij en ik laat hem niet van me wegnemen." Ze keek me weer aan en ik gaf haar een kus. Arm in arm liepen we de trein in en we zwaaiden nog even voor het raam naar Jessica die ons met open mond aan stond te kijken toen de trein wegreed.
"Nils?" "Ja?" "Wie was dat?" Ik zuchtte. "Ze heeft nog vier andere vrienden en zij pesten me altijd.." "Waarom?" "Ze zijn jaloers?" "Heb je dan iets wat zij niet hebben?" "Nee, nou ja.. Zij hebben, ehhh... Kennen jou niet." Ik voelde dat ik rood werd en keek naar buiten. "Aw dat is lief. Maar dat is niks.. Wat is er echt, je bent heel mooi en lief, ja, maar er iets anders, ik zie het aan je." Ik zuchtte, hoe kon ze dat zien... Ik mompelde wat. "Wat zei je?" "Ik ben beroemd en zij niet." Antwoordde ik snel. "Beroemd?" Ik knikte. "Ach ja, laat ook maar.." "Nee vertel, wat doe je?" Ik keek naast me waar Linde me glimlachend aan keek. "Ik zit in een band, MainStreet. Ik ben één van de vier zangers en speel ook gitaar." Ze grinnikte. "Wat..?" Zou ze me uitlachen? "Nee niks." Ze schudde haar hoofd. "Jawel, lachte je me uit? Deed ik wat raars.." "Nee, nee!" Ze glimlachte en ik keek naar haar hand die ze op de mijne legde. "Dan hang jij in m'n kamer." "Fan?" Ik grinnikte nu ook. "Nee, ik niet hoor. M'n tweeling zus. Ik slaap samen met haar op een kamer. M'n broers wilden niet samen.."