29.

Rose:
'Harry!' riep ik terwijl ik de gangen doorrende. Niemand reageerde.
'Harry!' schreeuwde ik. Als een leraar me hoorde, was ik de lul. Maar daar gaf ik nu even niks om. Ik moest harry spreken. Ik moest duidelijkheid.
'Har-' ik rende de hoek om en botste tegen iemand aan. Bijna viel ik achteruit, maar werd nog net op tijd bij mijn arm gegrepen, zodat ik niet achterover zou kukelen.
Ik keek recht in Harry's ogen.
'Weetje, ik zou niet zo schreeuwen als ik jou was. Als Anderling je hoort..of Sneep.'
'Harry, ik wil even met je praten.' hijgde ik. Ik had geen conditie en steunde met mijn handen op mijn knieën. Ik hing voorover gebogen en haalde adem in grote teugen.
'Hé, doe even rustig.' Hij legde zijn handen op mijn schouders en probeerde me kalm te krijgen. Langzaam werd mijn ademhaling weer regelmatig.
'Waarover wou je met me praten?' vroeg hij. Zijn ogen keken me doordringend aan.
'Ik had een vraag.'
'Oke, kom. Dan gaan we eerst even rustig zitten.'
Hij pakte me bij mijn arm en leide me naar buiten, naar de koele buitenlucht.
'Waarom gaan we naar buiten?' vroeg ik op mijn hoede.
'Frisse lucht doet je goed.' was zijn antwoord.
Met een zucht ging ik zitten, tegen de oude, vertrouwde boom, die nu één tak miste.
Harry kwam naast me zitten, maar bewaarde wel afstand.
'Wat was je vraag?'
Hoe moest ik het zeggen? Dadelijk belidigde ik hem, of bracht ik hem op verkeerde gedachtes! Dat was wel het laatste wat ik nodig had.
'Heb jij ooit een vriendin gehad?' overviel ik hem.
Zijn wangen begonnen te gloeien en hij keek naar een plek vlak achter me.
'Ja.' Zijn blik gleed weer naar mij. Hij keek me schuldig aan. Waarom?
'Dus je hebt ervaring met verliefdheid?' vroeg ik. Hij keek me even raar aan.
'Ja, dat heb ik ja. Al is het niet de plezierigste ervaring.'
'Dat maakt niet uit. Kan je me helpen?' zei ik. Er klonk een lichte smeking in mijn stem.
'Helpen? Waarmee moet ik je helpen? Met liefde? Dat moet je bij Hermelien zijn!' lachte hij.
'Harry, er is een jongen die ik leuk vind..' begon ik maar.
'Een jongen. Oké, zit hij op deze school?' vroeg hij.
'Dat maakt nu niks uit. Maar het probleem is. Ik ben verliefd, verliefd op hem, en hij vind mij ook..soort van..leuk. Maar hij is slecth, snap je? Hij is niet goed. Hij is verkeerd.'
'Is hij een player?' vroeg Harry. Wat was een player? Op dit moment baalde ik ervan dat ik zoveel jaar van de menselijke wereld gescheiden was.
'Player?'
'Natuurlijk, dat weet je niet. Een player is een gast die meent alle 'chickies' te kunnen krijgen.' De haat droop ervan af.
'Nee! Dat is hij niet. maar hij is gewoon, van de verkeerde kant. Wij zijn goed en hij is..nou ja..slecht.'
'Een beetje zoals Romeo en Julia?' In het kort vertelde hij me wat dat inhield.
'Ja, ongeveer.'
'En waar wil je dat ik je mee help?'
'Nou. Wat moet ik doen? Je weet dat ik niet zomaar verkeerde dingen kan gaan uitspoken. Ik heb een missie. Zoals jij maar al te goed weet. Ik kan niet het verkeerde pad opgaan.Ik kan niks met hem krijgen, want dat zal alles door de war gooien. En als iemand erachter komt, zal hij, of ik, f beide moeten sterven. Dat wil ik niet riskeren,Harry! Maar van de andere kant, ik kan niet zonder hem. Ik wil hem iedere seconde, elke minuut zien. Ik wil zijn stem kunnen horen, zijn gezicht kunnen zijn en hem kunnen aanraken. Maar als iemand het ziet...'
'Heb je al nagedacht over een geheime relatie?' Waarom klonk het zo stom als hij het zei? Misschien omdat het zoo voor de hand had gelegen.
'Nou. Ik heb er wel eens over nagedacht, maar hoe moet ik dat doen. Er zijn hier zoveel mensen, je kunt hier niks geheim houden!'
'Als iemand hier iets geheim kan houden, ben jij het wel, Rose. Ik weet zeker dat als je echt voor hem wilt gaan, het je lukt.'
Als ik het echt wilde. Hoe graag wilde ik Draco? Graag. Héél graag. Ik wilde ieder deeltje van hem. Zijn stem, zijn geur, zijn haar, zijn ogen.. Ik hield van hem!
'Bedankt Harry!' zei ik blij. Ik legde mijn hand op zijn schouder en gaf hem een kus op zijn wang. Hij bloosde.
'Nou, ga maar gauw naar hem toe dan.' antwoorde hij.
'Hoe weet je dat ik naar hem toe wilde gaan?' vroeg ik verbaasd.
'Ik zag het aan je gezicht. Nou, hop! Ga naar hem toe!'
Ik stond op en rende het kasteel in.
IK ging Draco vertellen wat ik wérkelijk voor hem voelde. Hoe graag ik hem bij me wilde hebben. Hij graag ik zijn armen om me heen wilde voelen.