Three.

De volgende morgen werd ik al vroeg gewekt door Zari, die zich met haar rug naar me toe draaide, waardoor haar lange bruine haren in mijn gezicht vielen. Ik grinnikte even zachtjes en veegde ze weg, waarna ik langzaam overeind kwam. Na een korte blik op de klok besloot ik dat het tijd was om uit bed te komen. Het was immers al half 11 en de repetities begonnen over anderhalf uur. Ik klom voorzichtig uit het bed en legde de dekens terug over Zari heen, zodat zij nog even verder kon slapen. Zelfs als ze lag te slapen, met haar mond een klein stukje open, was ze nog mooi. Met een zucht draaide ik me om en liep ik naar de ‘kamer’ toe. Voor zover je dat zo kon noemen in de bus. Scooter en mijn moeder zaten beide al aan tafel een broodje te eten. ‘Goedemorgen lieverd.’ Glimlachte mijn moeder toen ze me zag en ze stond op, om me een kus te geven. ‘Good morning.’ Ik draaide me om naar het krappe keukentje en haalde daar wat brood uit het kastje. Even bleef ik staan kijken naar het brood, voor ik begon met smeren. Eigenlijk had ik helemaal geen honger, maar ik moest wat eten. De repetities waren altijd behoorlijk zwaar. Met een diepe zucht liet ik me op het bankje zakken en begon ik van mijn broodje te eten. ‘What’s wrong sweetheart?’ Vroeg mijn moeder met een bezorgde blik. ‘Nothing.’ Ik glimlachte klein en begon van mijn broodje te eten. Ik wist dat zij wist dat er iets was, en zij wist dat ik het wist, maar toch hield ze haar mond. De laatste tijd ging het wel vaker zo. Ik had nergens meer zin in, tenzij het met Zaritha was natuurlijk. Maar ook dat gebeurde niet zo vaak meer de laatste tijd. Ik had het gevoel dat Fredo en zij steeds weer closer werden, en ondanks dat ze altijd zeiden dat ze geen gevoelens meer voor elkaar hadden, vreesde ik voor het ergste. Ik was zo bang dat ze weer samen zouden komen. Daar begon het steeds meer op te lijken de afgelopen tijd. Dat ze evengoed nog naar mij toe kwam vannacht, zei dan ook helemaal niets. Misschien kreeg ze Fredo gewoon niet wakken. ‘Justin, ik praat tegen je.’ Hoorde ik Scooter geërgerd zuchten, waardoor ik verward opzij keek. ‘Sorry, wat?’ Ik had helemaal niet door dat hij tegen me aan het praten was. ‘Waar zit je toch met je gedachten? Nogmaals, we rijden na het optreden meteen door naar de volgende stad, Atlanta, en na het concert daar vliegen we meteen naar Europa voor de rest van de tour, oké?’ Ik knikte wat afwezig. Het boeide me niet veel. De laatste tijd had ik er niet echt zin meer in. Het was allemaal veel te ingewikkeld en te vermoeiend. Ik zag het niet meer zitten om nog verder te gaan zoals het nu ging. Het liefste ging ik nu naar huis. Echt naar huis. terug naar Canada, naar het huis waar ik geboren was. Gen paparazzi meer, geen verhalen die niet waar waren. Gewoon alleen mijn vrienden, familie en ik. Verder niemand.
What would everybody say if I wanted to quit?