Hoofdstuk ~17~

'En Samantha McGuire?!' Vraagt Mike boos 'was dat ook een ongeluk?!' en hij slaat met zijn hand op tafel.
'Nee, Samantha had gezegd tegen mij dat ze het tegen de politie zou zeggen, omdat ze niet meer wilde rondlopen met een geheim. Ze vond dat ze ervoor gestraft moest worden, omdat ze vond dat het toch wel fout was wat ze had gedaan, maar dan zou ik ook gepakt worden! En daarom dacht ik, voordat zij naar de politie gaat moet zij dood! Ik vond het vreselijk om te denken, maar het moest gebeuren. Dus ik ging naar haar appartement toe en zei, jij gaat niet naar de politie. Ze zei, hoe wilde je me tegenhouden?! En toen had ik mijn pistool tevoorschijn gehaald en richtte hem op haar. Ze schrok en ik schrok daarvan dus per ongeluk schoot ik en ze lag op de grond. Sorry, zei ik nog, maar ze was al dood. Om het niet op een moord te laten lijken heb ik haar uit het raam geduwd en rende snel weg.' Verteld Rosanne 'alles was een ongeluk! Ik kon er niks aan doen!'
Nils is aan het huilen achter het glas en opeens rende hij de kamer uit en Chanel rende erachter aan.
Hij rende de verhoorkamer in en schreeuwde, 'EEN ONGELUK DUS IEMAND PESTEN IS EEN ONGELUK?!'
'Ow heey Nils' zei Rosanne rustig 'nee en dat spijt me ook echt waar!'
'DAAR KRIJG IK SUZAN NIET MEE TERUG HOOR! JE HEBT HAAR GEPEST EN VERMOORD! STOM MENS ZE MOETEN EEN KOGEL DOOR JE KOP SCHIETEN!' schreeuwt Nils.
Rosanne schrikt en begint te huilen 'leuk is dat als je grootste idool dat tegen je zegt' zegt ze.
'NEE HET IS LEUK ALS EEN FAN JE LIEFDE VERMOORD!' schreeuwt Nils en Daan, Rein en Owen komen erbij staan.
'Weet je wel wat je hebt aangericht?!' Zegt Rein.
'Nils is de liefde van zijn leven kwijt!' Zegt Owen.
'Je hebt iemands leven verwoest!' zegt Daan 'en die van ons ook!'
Rosanne huilt nog door.
'Ook heb je mijn vertrouwen beschaamd' zegt Chanel 'je was mijn beste vriendin en je hebt me NIKS gezegd en je deed gewoon gezellig met ons, bitch dat je bent'
We lopen de kamer uit en Rosanne wordt weggebracht naar een cel, omdat ze al 19 is.
Ze loopt langs ons en ziet hoe erg Nils huilt.
Na een tijdje gaan we naar huis ik ga nog langs zijn huis.
We drinken nog thee en wisselen onze nummers uit.
Als ik de deur uit wil lopen, houdt Nils me nog even tegen.
Ik draai me om en kijk in zijn ogen.
'Bedankt' zegt Nils.
'Voor wat?' vraag ik.
'Dat ik dit eindelijk kan afsluiten, dat ik het eindelijk een plekje kan geven' zegt Nils.
'Geen probleem hoor' zeg ik en Nils geeft me een knuffel.
Ik loop naar het station en gelukkig is die niet ver.
Als ik in de trein zit luister ik muziek en staar naar buiten.
De trein gaat langs Nils' huis en ik zie dat Nils naar buiten staart.
Hij kijkt me in mijn ogen en zie een glinstering in zijn ogen.
Maar snel zie ik hem niet meer en ik rijd weg.
Weer terug naar mijn nieuwe huis.
Eenmaal daar aangekomen loop ik naar mijn kamer.
'Bedankt groetjes Suzan' staat er en snel verdwijnt het.
'Graag gedaan' mompel ik 'graag gedaan'