It's my calling

"Luna? Er is iets wat ik je wil vertellen. Voordat ik jou leerde kennen was ik bezig met een meisje. Het is een raar verhaal, omdat ik haar echte naam niet ken en ze niet meer reageerde op mijn berichten. Stt laat me even praten. Ze vond haar naam raar overkomen als ze bezig was met een jongen en ze vond het leuk om mij te plagen. Als ik er nu over na denk is het raar om iemands naam niet te weten en zou ik ik het anders doen ik weet alleen maar dat ze zich zelf Blair noemde van het meisje uit gossip girl, omdat ze het een leuke naam vond."

Zo begon het telefoongesprek tussen Owen en mij, het was een raar gesprek.

"Owen waarom vertel je me dit allemaal."
"Ik weet het niet ik voel het me gewoon verplicht om het vertellen. We zijn nu gewoon vrienden, maar je betekend heel veel voor mij en je bent de beste en ik wil gewoon vaker met je samen zijn en dan dacht ik dat ik ja ik weet het niet Luna."
"Ik vind jou een geweldige vriend, je betekend heel veel voor mij en vind het fijn dat je het verteld hebt. en ik wil ook vaker met je samen zijn."
"Ik hou van je."
"Ik hou ook van jou."
"Yess."
"Wanneer zie ik je."
"Vandaag?"
"Zie ik je over 2 uur in het park ik moet nog even met Hope bellen misschien kunnen we daarna langs haar gaan?"
"Is goed ik zie je dan kus."

Ik hang op en bel Hope
"HOPE!"
"Luun, ik heb net iets verschrikkelijks meegemaakt."
"Wat?"
"Mijn haar is kort."
"Ahw nee verschrikkelijk echt kut voor je maar ik geloof dat het je goed staat want alles staat je mooi."
"Dankje, je bent een schat."
"Uhm, ik ga vandaag weer met die jongen afspreken en kan ik daarna misschien met hem langskomen om je voor te stellen aan hem."
"Is goed bereid hem maar voor ik wil niet dat hij schikt en ik zie er naar uit om hem te ontmoeten en jou weer te zien."
"Ik zie je vanmiddag xxx."
"Tot vanmiddag scheetjex."