Police Academy - Zayn Malik

Hehe, vandaag nog eens een les karate. Ondanks het feit dat we die technieken op straat bijna nooit zullen nodig hebben vind ik het toch heel fijn om te doen. Als vrouw is het ook een extra troef om zo'n technieken te kennen. Je kan jezelf beter beschermen. Al zijn er ook dingen waar je jezelf niet tegen kan beschermen. Dat heb ik een week geleden ontdekt.

Ik zit in mijn eerste jaar politieacademie, uiteraard is het een gemengde school. Nu zit er in mijn klas een gast die iedere keer mijn aandacht probeert te trekken. Dat lukt hem ook keer op keer maar ik had altijd gezworen dat ik nooit iets zou beginnen met een collega. Al moet ik zeggen dat ik het af en toe toch moeilijk heb. De jongen waar ik het over heb is Zayn. Zayn Malik, geef toe alleen die naam doet je toch al dromen? Maar goed ik hou hem dus op een afstand. Ik zeg niet nee maar ik zeg ook helemaal geen ja als hij me iets vraagt. 'Skyler!' Als je van de duivel spreekt... Het is Zayn, blijkbaar heeft hij me zien binnenkomen. Ik zucht en draai me om. 'Hoi Zayn.' 'Weer karate vandaag.' 'Yep, ik ga je dus weer pijn doen.' Zeg ik en wandel verder. 'Of niet. Vind je niet dat karate ook iets romantisch heeft?' Het is duidelijk dat hij loopt te flirten. Ik heb echt zin om ja te antwoorden. Iedere keer dat wij samen trainen vind ik dat ook. Maar ik antwoord gewoon: 'Als jij het zegt.' Zayn kijkt me verbaasd aan en schud zijn hoofd. De weg naar het sportlokaal heeft nog nooit zo lang geleken. Eindelijk zijn we er. Ik stap de vrouwen kleedkamer in en begin me om te kleden. Terwijl ik dat doe probeer ik ook mijn hoofd leeg te maken. Opgelucht stap ik op de mat. Ik mag doen waar ik het meest van hou: mezelf verdedigen. Helaas is dat vandaag buiten de leraar gerekend. 'Goed, het eerste duo vandaag is Zayn en Skyler.' Ik zucht en ga richting Zayn. 'Vandaag doe jij, Skyler, alsof je jezelf niet kan verdedigen. Zayn, het is de bedoeling dat jij haar zo snel mogelijk overmeestert. Dit doen we vanaf nu iedere week om jullie snelheid op te volgen.' Oh fijn, ik keek uit naar het vechten en nu mag ik mezelf niet eens verdedigen? In de verte hoor ik de leerkracht fluiten, de match begint maar ik ben nog te veel afgeleid. Wanneer de lucht uit mijn longen verdwijnt omdat Zayn me tegen de grond gooit in een klemhouding besef ik pas hoe dicht ik bij hem ben. Onze gezichten zijn maar een paar centimeters van elkaar verwijderd. Het kost me al mijn zelfbeheersing om hem niet te kussen. Snel sta ik op en kijk naar de leerkracht. 'Mooi. Dat was heel goed Zayn. Nu omgekeerd.' Weer klinkt het fluitsignaal en ik werk Zayn tegen de grond. Dit keer zorg ik ervoor dat mijn gezicht zover mogelijk van hem vandaan blijft. 'Heel goed Skyler. Ik kan zien dat je geoefend hebt.' Fier neem ik dit compliment mee en kijk de rest van de les naar mijn collega's. Iedere keer dat Zayn mijn blik probeert te vangen ontwijk ik die.

Later die dag hebben we een test in samenwerking. We moeten zo snel mogelijk met ons hele team door een overlevingsparcour. Zayn gaat als eerste, ik sluit de groep af. Ik ben lang niet de zwakste van de groep en net daarom moet ik achteraan. Op die manier kan ik de zwakkere verder naar voor brengen. Na 5 minuten gaat er echter al iets mis. Een collega valt en slaagt haar enkel zwaar om. Ik sla haar arm om mijn nek en loods haar verder door het parcour. Ik besef dat dit ons veel punten gaat kosten maar ik blijf haar mentaal aanmoedigen om vol te houden. Plots staat Zayn voor ons. 'Alles oké hier?' Ongerust kijkt hij me aan. 'Nee, Ella heeft haar enkel omgeslagen en kan er niet op steunen.' Zayn knikt. 'Ik draag haar wel. Ga maar al.' Ik schud mijn hoofd. 'Mijn plaats was achteraan in de groep, daar blijf ik dus ook. Ik volg jullie.' Zayn knikt, neemt Ella in zijn rug en begint te lopen. Onderweg helpen we elkaar om het parcour zo goed mogelijk af te leggen. Op het einde zijn we allebei doodmoe. 'Heel erg goed.' Zegt de comissaris. 'Ondanks Ella's blessure hebben jullie haar niet achtergelaten. Zayn, als leider heb jij de verantwoordelijkheid genomen om je hele team over de streep te halen. Skyler, als laatste man heb jij ervoor gezorgd dat niemand achter gelaten werd. Dit zal zeker op jullie rapport komen. Ella, jij gaat nu naar de ziekenboeg.' Met de complimentjes nog in ons hoofd brengen Zayn en ik Ella naar de ziekenboeg. We kunnen nu niet anders dan iets tegen elkaar te zeggen. 'Bedankt.' Zeg ik zacht. 'Jij ook.' Zegt hij. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Waarvoor?' 'Om te zijn wie je bent.' Snel draai ik mijn hoofd weg. Ik wil niet dat hij me ziet blozen. Diep vanbinnen weet ik dat het daarvoor al te laat is. Natuurlijk heeft hij dat wel gezien.

De volgende dag kom ik aan op de academie. Zayn staat al op mij te wachten. 'Skyler?' 'Ja?' Vraag ik zacht. Zijn stem klinkt niet zo sterk als ik van hem gewoon ben. 'Ik wil je wat vragen.' Ik stap dichter bij en kijk hem aan. 'Wat dan?' Even blijft hij stil en kijkt diep in mijn ogen. 'Volgens mij moet ik het helemaal niet vragen. Ik ga gewoon gokken.' Ik wil hem net vragen wat hij daarmee bedoelt als ik zijn lippen zacht op de mijne voel. Ik kan het niet geloven. Hoe hard ik er ook tegen heb proberen vechten, het is gebeurd. Ik ben verliefd op een collega. Uiteindelijk geef ik toe en zoen Zayn terug. Het heeft geen zin om nog langer te vechten. Liefde overvalt je. Wanneer Zayn de kus stopt kijkt hij me aan en streelt mijn wang. 'Eindelijk heb ik je. Waarom deed je zo moeilijk Skyler?' 'Ik was tegen collega liefde.' Beken ik. 'Oh je bent zo iemand.' Hij glimlacht en kust me opnieuw. 'Nog steeds?' Vraagt hij zacht. 'Nee, je hebt mij bekeert.' Zeg ik en kus hem in zijn nek.