#7 Shy and scared.

Daar zitten we. De middag komt bijna tot zijn einde en we zitten met z'n zessen bij Liam thuis. De jongens hebben de banken in gepikt. Ik zit een beetje ongemakkelijk bij Liam op schoot. Ik voelde me nog nooit zo aan gekeken als nu. Het voelde echt niet fijn. Als of ze me met hun ogen uitkleedde. Ik speel met de mouwen van mijn trui en hou mijn ogen laag. De jongens waren gelukkig diep in gesprek dus hoefde ik niks te zeggen.
"Say, Lizbeth.." 'Voor mijn beurt gesproken.' Ik til mijn hoofd een beetje op. "Speel je instrument?" Vraagt Niall voorzichtig. Ik knik maar antwoord niet specifiek. "Wat speel je zoal?" "Piano en gitaar." Zeg ik zachtjes.
"Zing je ook?" Vraagt Louis om mij pratende te houden. Ik schudt mijn hoofd. Zingen schaam ik me te veel voor, altijd voor geschaamd. "Lizzy.." Ik kijk op naar Liam. Hij heeft de hint dat ik moet staan. Hij neemt me mee de gang op en zet me om het hoekje. "Wat is er met je? Je bent normaal altijd vrolijk en actief."
"Liam ze kijken naar me." Ik frons mijn wenkbrauwen een beetje. Ik wrijf over mijn arm en kijk weg. "Ik wil niet stom doen maar het voelt niet lekker hoe ze kijken."
Liam pakt mijn gezicht en kijkt me ongelovig aan. "Ik kom je morgen ophalen, we gaan morgenavond films kijken. Harry en Zayn gaan shoppen met m'n moeder. Louis en Niall zijn alleen hier om mij te helpen." Ik begin me wel wat kalmer te voelen. "Eliz, weet je nog dat we dit soort gesprekken vroeger omgekeerd hadden? Jij die mij moed inpraat?" Ik begin een lachje te krijgen. Het was zo! Liam voelde zich vroeger soms zo ongemakkelijk als ik mensen over de vloer had.
"Ik zal proberen wat meer te praten." Liam lacht, neemt mijn arm en brengt me terug de woonkamer in. Zayn staat op en neemt Liam dan mee naar de keuken toe. Ik zet mezelf naast Louis die me met een brede grijns aankijkt. Ik lach een beetje ongemakkelijk en kijk naar de over kant waar Niall en Harry druk in gesprek zijn.
"Maar je zingt echt niet?" Vraagt Louis plots. "Nee." Antwoord ik zachtjes. "Ik schaam me daar voor.." Louis neemt een verbaasde houding aan en trekt een gek gezicht.
"Hoe dan?" Zelfs zijn stem klinkt verbaasd. Ik haal me schouders op. "Ik weet niet. Altijd zo geweest." Ik kijk 'm serieus aan. Zijn ogen doorboren de mijne, maar ik verbreek het contact. Een hand wordt op mijn schouder gelegd. Ik kijk Louis aan. Hij glimlacht en zegt; "Is niet erg, je mag best verlegen en geborgen zijn. We kennen je ook pas net echt." Hij tovert wel een lach op mijn gezicht en al snel is ie in gesprek met Harry. Niall heeft zijn aandacht op zijn mobiel gelegd. Ik trek mijn knieën op. Een gaap ontsnapt uit mijn buik en even zijn de ogen op mij gericht.
"Moe Liz?" Vraagt Harry zwoel. Ik knik zachtjes en sla mijn armen om mijn knieën heen. Als ik mijn hoofd neerleg voel ik iets om me heen. Niall wikkelt zijn vest om me heen. 'Geez, wat is ie warm!'
Ik voel me helemaal weg zinken in Niall zijn vest, die mij zeker 4 maten te groot is maar, onwijs zacht en lekker warm.