9. Bonnie

Ik volgde het gesprek niet meer ik was te bang en durfde niks meer te zeggen. 'En hoe zit het met jou?' vroeg die brommende man weer zoals ik hem nu maar even zou gaan noemen.
Ik keek de man recht aan en verzamelde toch mijn moed om wat woorden te spreken. 'Mama dood, papa dood iedereen is dood heel erg simpel.' zei ik gesmoord en trok mijn hoofd weer in de kussen.
Ik voelde me of ik helemaal alleen in een zwarte wereld was zonder mensen of dieren, gewoon helemaal alleen. Ik hoorde een heleboel kabaal en voetstappen en keek even op er kwamen nog wat mensen en de andere waren en naartoe gegaan. Nu moest ik zeker naar zo stom weeshuis maar dat wou ik niet ik was geen wees. Nou eigenlijk was ik dat wel maar zo voelde ik mij niet...