The most wonderful time of the year. • Harry Styles {Crimbie}

Pauline’s P.O.V.

Dwarrelende sneeuwvlokjes belandden op mijn huid, terwijl ik door de donkere straten liep. Het was Kerst en ik zou het bij een aantal vrienden gaan vieren.
Kerst was voor mij altijd een fascinerende periode geweest. Jarenlang werden mensen voorgelogen dat er man met een baard zo gek moest zijn om voor miljoenen mensen cadeautjes te kopen. Je liet ze geloven dat vliegende rendieren bestonden, ook al had je ze zelf nog nooit gezien. En de zogenaamde Kerstman zou bij iedereen over de hele wereld tegelijkertijd de cadeautjes onder de kerstboom kunnen leggen. Elk kind geloofde er in. Elk kind werd voorgelogen. En dat jaren lang. Normaal zou je na een jarenlange leugen je zo verraden voelen dat je de ander nooit meer hoeft te zien. Maar dat bleek hierbij niet zo te zijn. Miljoenen mensen deden zelf later net zo hard mee aan de leugen. Zo ging dat al generaties lang. En dat alleen maar omdat eeuwenlang geleden een baby’tje geboren werd die tot vandaag de dag als een groot mirakel gezien werd. Je geloofde erin of niet. Net zoals de Kerstman zelf trouwens. Het was een kwestie van geloven.
Ik stak de hoek om en het huis van Louis verscheen in mijn zicht. Rillend van de kou liep ik de oprit op en stak mijn vingen uit naar de bel. Net op het moment dat ik wilde drukken werd de deur met een ruk geopend. Louis’ vrolijke gezicht begroette me. “Pauline!,” riep hij uit. “Kom binnen.”
Ik glimlachte en stapte het huis binnen. In de woonkamer zag ik de openhaard aanstaan, waar de rest al gezellig met elkaar aan het kletsen was. Buiten dat ik Kerst fascinerend vond, was het ook een hele warme en gezellige tijd.
“Pauline! Moet je zien wat ik van Harry heb gekregen,” hoorde ik Niall roepen. Ik trok mijn jas uit, hing die aan de kapstok en liep naar hem toe. Hij liet me een prachtig horloge zien.
“Wow, mooi Niall,” mompelde ik.
Hij knikte hevig. “Ja, hè?,” sprak zijn schattige Ierse stem. “Hij heeft vast ook wel iets voor jou.” Niall liep naar de kerstboom toe en zocht naar een pakketje waar mijn naam op stond. Hij leek het niet te kunnen vinden. “Harry!,” riep hij.
Harry keek op en kwam naar ons toegelopen. Mijn hart begon wat sneller te kloppen toen hij dichterbij kwam. Ik had altijd al een zwak voor hem gehad.
“Waar is je cadeautje voor Pauline?,” vroeg Niall aan hem.
Een glimlach vormde zich op Harry’s lippen. “Niall,” mompelde hij. “Dat jij je cadeautje nou al wilde openen, betekent niet dat iedereen dat wil. We gaan dadelijk pas de cadeautjes uitpakken.”
Niall zuchtte teleurgesteld. “Maar–”
“Nee, dadelijk. Nog even geduld.”
Maar Niall leek z’n geduld nauwelijks nog te kunnen bewaren. Gelijk toen Harry zijn plek tussen de rest weer had gevonden, riep Niall dat we allemaal rond de kerstboom moesten gaan zitten. “Cadeautjes tijd!,” riep hij vol vreugde.
Ik schudde lachend mijn hoofd en nam plaats naast hem. De rest kwam er ook bij zitten, maar deden het rustig aan, wat Niall zichtbaar op z’n zenuwen deed werken. Ook al had hij zijn eigen cadeautje al open gemaakt, hij leek blijkbaar erg opgewonden over het feit dat de anderen hun cadeautjes ook nog mochten openen.
“Wie eerst?,” vroeg hij.
Louis was de eerste die opstond. “Ik!,” riep hij. Hij pakte een pakje met zijn naam erop en opende die opgewekt.
Nog een aantal anderen volgden zijn voorbeeld, toen uiteindelijk Liam degene was die zei: “En nu is Pauline aan de beurt.”
Zayn, die naast hem zat, gaf het pakje door aan mij. “Het is van Harry,” mompelde hij.
Ik glimlachte en maakte met ietwat trillende handen het sierlijke gestrikte doosje open. Er lag een prachtig kettinkje met een diamanten hartje op een wit kussentje.
Niall’s blauwe ogen keken me glunderend aan, terwijl hij naar Harry wees. Harry had zijn blik naar beneden afgewend en zat wat aan een kussen te frunniken.
“Dankje,” zei ik tegen hem.
Hij keep op en glimlachte naar me, waardoor mijn hart een slag oversloeg.
“Harry, doe het bij haar om dan,” fluisterde Louis en gaf hem een duwtje in zijn rug.
Harry mompelde wat onverstaanbaars, waarna hij opstond en naast me kwam zitten. “Zal ik het bij je om doen?,” vroeg hij.
Ik knikte.
Hoewel zijn handen warm waren, rilde ik toen ik zijn aanraking op mijn huid voelde. Hij schoof mijn haar opzij en klikte het kettinkje vast. Nu hij zo dichtbij zat, hoopte ik dat hij niet zou merken hoe nerveus hij me maakte. Hoe mijn hart sneller ging kloppen en hoe mijn handen steeds meer trilden. Ik moest m’n best doen om m’n ademhaling onder controle te houden.
“Hij is prachtig,” merkte ik op.
Harry glimlachte. “Jij maakt hem prachtig,” fluisterde hij in m’n oor.
Ik merkte dat mijn wangen rood werden en ik liet verlegen mijn ogen zakken. Voorzichtig drukte ik een kusje op zijn wang. “Dankje,” zei ik nogmaals.
Harry’s vingers reikten naar de plek waar ik zojuist een kus had geplant. Zijn glimlach werd nog breder, waarna hij zich langzaam naar mij toe boog en zijn lippen op die van mij plaatste. Ik merkte dat het stil werd in de kamer en dat er wat gegrinnikt en gefluisterd werd, maar het deerde me niet. Ik was alleen maar gefocust op Harry’s lippen. Mijn maag vulde zich met vlinders toen hij me losliet en mij opnieuw die onweerstaanbare glimlach schonk.
“Graag gedaan,” fluisterde hij.

Speciaal voor Crimbie. (:
Merry Christmas, iedereen! Omdat het kerst is, een 'Kerst One Shot'. Heeft iemand nog leuke kerstcadeautjes gekregen?