De brief | NIALL 002.

Scherp. Glashelder. Ze staarden me aan, een ijskoude zee. Een ijskoude zee die mijn lichaam bekeek, mijn gezicht, mijn vlees.
Alsof ze wat wilden vertellen, boekverhalen, bladzijden vol gedachten, herinneringen, emoties, vragen.
Ik probeerde te rijken naar hun gedachten, ik probeerde vragen te stellen, er kwam niks uit mijn mond, het was alsof mijn stem
ophield met praten, geluid maken, trillingen. Ik kwam dichterbij, Nee, zij kwamen dichterbij. mijn adem werd heviger, heviger.
ik voelde mijn adem, ik rook het, de adem die ik een uur geleden heb gekregen door mijn tanden te poetsen.
Mijn vingers raakten de spiegel aan, ik was niet meer wie ik behoorde te zijn, de spiegel brak. Mijn ogen werden zwart door haat,
mijn lichaam veranderde in een kleurboek. Gaten door mijn huid geprikt. Pijn, Woede, HAAT!

Mijn ogen gingen open. Ik schrok, een nachtmerrie. Het zweet drupte van mijn borst, ik veegde het weg met mijn vinger.
Het is al 08:00 over 25 minuten moet ik op school zijn! 'SHIT' schreeuwde ik. Snel stond ik op en ging ik naar de badkamer
daar poetste ik mijn tanden schoon. Liep terug naar mijn kamer en trok een schoon shirt aan, mijn ondergoed was vies maar
toch trok ik er een broek overheen. Al haastend naar beneden gooide ik een zak koekjes en chips in mijn tas en maakte snel
een double-sized boterham klaar om te eten. Ik ging naar buiten al kauwend op mijn boterham en sprong op mijn scooter
startte hem en ging naar school.

Het had geregend. Ik was op school opende mijn kluisje en gooide het zakje chips en het zakje koekjes erin. Lokaal 112
daar moest ik zijn. Ik liep rustig de trap op want ik was nog best optijd voor iemand die laat opstaat. 'Hey' riep Lucas.
Lucas was een vriend van me hij is rond de 1.87 en heeft donkerbruine ogen en blond haar. Hij was ook gespierd
integenstelling tot ik. 'Hey mate' zei ik terug. 'Alles goed?' zei ik er nog bij. 'Prima prima, hey Niall luister. Ik heb een vriend
hij is erg geinteresseerd in tattoos en piercings hij gaat vrijdag zijn 53e tattoo zetten zou je...' 'Dafoock 53e? is hij een robot
ofzo?' 'Nouja, anyways ik vroeg me af of ik er ook een zou zetten, en of je dan meewilde' 'Ik zou er eerst goed overnadenken
en als je er een neemt zorg niet dat je ook een robot word Luuc' 'Ik doe mijn best hoor, zullen we er samen anders een zetten?'
'Ik weet het niet. Dat zien we dan wel' 'Dus je gaat mee?' 'Ja tuurlijk zeg jij maar wanneer' 'Is goed ik whatsapp je'

---

de bel ging en ik zat in het lokaal.


Nadat het 7e lesuur voorbij was was het tijd om naar huis te gaan. ik sprong op de scooter en nam mijn weg naar huis.
Mijn scooter stond op 127/km per uur. Ik was eindelijk thuis, en niet aangehouden. Ik hield me normaal netjes aan de regels
maar ik wilde die brief nog lezen die ik van dat meisje had gekregen. Ik was boven in mijn kamer en opende de envelop.


'Don't try to make me stay
Or ask if I'm okay
I don't have the answer.
Heartache doesn't last forever
I'll say I'm fine.
Midnight ain't no time for laughing
But I know, if I go now, if I leave
Then I'm on my own tonight
Can you hear the silence?
Can you see the dark?
Can you fix the broken?
Can you feel... can you feel my heart?
The higher I get, the lower I'll sink.
I can't drown my demons, they know how to swim.
Can you feel my heart? Please feel it.
My name is Lucy. Im feeling about to die
I'm feeling like shit now. This letter hurts me
I'm going to burn it. If i'll lose this letter
please, you need to know if there's something
wrong. U can contact me. I've been through this
im healing now. My name is Lucy, i know who i am
i know why i live, and i know why im here.
this is my phone number: (+31)629489281.'


Nadat ik de brief grondig had gelezen stroomde er een traan over mijn wang. Deze brief lezen deed pijn.
Zou ik mijn verhaal aan dit meisje prijsgeven?