De brug | NIALL 001

´Lily, Stop that please!´ zei de vrouw geërgerd starend naar haar dochter. Ik keek naar haar dochter, bruin lang haar, grote groene ogen. Ze was prachtig. Ze had nog zo'n lang leven voor zich, maar ik? 'TRRRRRIIIIINGGGG, TRINGELINGELINGGGGGG' het was mijn mobiel, ik graaide het uit mijn zak en zag 'Mama' staan. 'Hallo?' 'Niall, liefje waar ben je?' 'In het winkelcentrum, wat is er dan mam?' 'Ik vroeg me af hoelaat je thuis kwam..' 'Dat weet ik nog niet mam...' 'Niall, graag voor 7 uur thuis ik heb iets waar we over moeten praten, zie je zo' 'Mam?' 'Ja, Niall?' 'Ik hou van je mam' 'Ik ook van jou lieverd' Toen mijn moeder de telefoon ophing brak mijn hart. Ben ik hier wel klaar voor? De trein stopte met rijden. Hier moest ik uitstappen, ik pakte mijn jas en stapte uit de trein. Lopend over het station kwam ik aan bij een brug, er zaten bijna geen mensen die waren ondertussen al naar huis aangezien het al half 6 was. Ik heiste me over het kleine hekje heen en was van plan een stap naar voren te doen. 'STOP WAT DOE JE, NIET DOEN!' een kort meisje kwam op me afgerend en knuffelde me. 'Zo hoeft het niet' zegt ze. 'Ik..' zonder me te laten uitpraten ging ze door me heen 'Alsjeblieft, doe dit niet. Je kunt bij mij thuis komen, we kunnen erover praten!' zei ze heigend en ik zag wel een traan over d'r gezicht stromen. 'Ik.. Ik moet naar huis' zei ik. 'Wacht!' ze haalde een briefje uit haar tas en gaf hem aan mij. 'Dankje' antwoordde ik. 'Take care' zei ze en we liepen allebei ons eigen wegje. Nadat ik de trein terug naar huis had genomen en bij de voordeur stond om net open te doen werd de deur voor me opengetrokken. Zowat mijn hele familie zat in het huis, ze zijn helemaal vanaf Ierland naar Nederland gekomen voor ons. Ik barstte uit in tranen toen ik mijn oma zag die vroeger altijd koekjes met mij bakte. Ik had haar al 7 jaar niet gezien en rende op iedereen af voor een knuffel. 'Welkom thuis, Niall' 'Home is for sure where the heart is' zei ik. We liepen met zijn allen gezellig naar de woonkamer waar gebakjes en koffie stonden. Er zat een meisje naast mijn nichtje Ally. 'Zo heb ik nu ook al een nieuw nichtje erbij?' zei ik. 'Nee joh, dat is een vriendin van me ze woont ook in Nederland ik heb haar lang niet gezien!' 'Mooizo, Ally. Want zo'n mooi familielid, daar zou ik mijn vingers niet van af kunnen houden it would be a shame!' Knipoogte ik. Waarna ik 'zogenaamd' in de lach stuitte. We zaten gezellig met zijn allen te lachen en ik vergat al snel wat er vanmiddag was gebeurd. Ik wist het zeker. Zelfmoord is geen optie. Ik heb vrienden en familie die van me houden, en die ik nooit kwijt zou willen raken. Ik weet wat ik ben, wie ik ben, waarvoor ik hier ben en waarom ik leef! Ik ben Niall. Niall James Horan.