Turn your face { perrie edwards and zayn malik}

Hij draaide zijn gezicht om van me vandaan ik kon zijn bambi bruine ogen niet meer zien ik voelde zijn aandacht niet meer hij liet mijn handen los In mijn herinnering al de kleine dingen als dolken in mijn gedachten.
In mijn herinnering, terwijl mijn hoofd de woorden bloedt, die ik nooit zal vinden Die ik altijd tegen je wou zeggen ik kan het niet ik liet je gaan
de herinningen toen we elkaar ontmoeten kwamen naar boven het waren al 3 jaar geleden we hebben erge ruzie gekregen ik was al vergeten waarom, mijn ogen vulde zich langzaam met tranen omdat ik hem niet kwijt wou. 'niet huilen meid het komt goed echt i promis' zei zayn zacht en gaf me een knuffel 'Draai je gezicht om Zodat ik je niet meer kan zien Loop weg Tot je niet meer voor mijn deur staat' antwoorde ik pijnlijk.
We hadden het zo afgesproken volgens hem ik wou dit niet echt niet we zijn/waren verloofd. ik keek hem aan hij liep weg.

ik had zachtjes de deur dicht gedrukt bang dat ik iets achter me lied iets waar ik veel van hield ik ging tegen de deur aan zitten en snikte zachtjes.
als dolken in mijn gedachten bloeden de woorden die ik wou zeggen maar niet kon zachtjes voelde ik een hand van jade op mijn been ik keek met betraande ogen naar haar ze keek bezorgd naar me en trok me overeid in een dikke stevige knuffel zo alleen zij dat kon doen.
ik glimlachte al een beetje omdat ik ik het gewoon nodig had een knuffel van jade 'dankje jade' fluisterde ik snikkend ze vreef met een hand rustgevend op mijn rug. Jesy en Leigh-Anne kwamen de trap blij af rennen maar ze stopte al meteen toen ze mij zagen.
'lieverd het komt goed!' zeiden jesy en Leigh-Anne in koor en we vormden een groeps knuffel

{zayn malik}

ik draaide mijn gezicht weg van perrie ik liet de handen van haar los in mijn ogen ontstonden ook tranen net als in die van haar.
ze had vast het zelfde gevoel als ik gehad maar het moest gewoon hoe moeilijk we het ook hadden onze laatste ruzie was gewoon te ver gegaan we gaan niet scheiden maar gewoon tijdelijk van elkaar weg zodat we over een paar maanden weer over nieuw kunnen beginnen.
'niet huilen meid het komt goed echt i promis' had ik tegen haar gezecht ik gaf haar een laatste knuffel.
'Draai je gezicht om Zodat ik je niet meer kan zien Loop weg Tot je niet meer voor mijn deur staat' antwoorde ze ik beet pijnlijk op mijn lip
waarom moet dit zo eindigen?
ik zuchte hoorbaar toen ik hoorde dat perrie de deur had dichtgedrukt ik bleef staan ik kon niet zomaar weg ik kon het niet ik kon mijn liefde van mijn leven mijn gezicht niet weg draaien? nee ik kon het niet ik ging op het randje van de deurafstapje zitten en wachten.

niall kwam me bezorgd zoeken en kwam me tegen nouja ik zat gewoon waar ik zat hij trok me op en keek me aan.
'zayn je moet mee komen het komt goed niemand kan jou klein krijgen je moet door gaan het komt goed echt waar!' zei hij met zijn ijsblauwe ogen waar ik nu recht ik keek.
ik liet mezelf tegen hem aanvallen het boeide me niet meer mijn leven met perrie is voorbij ook al wil ik het niet.
niall tilde me op naar de auto en lechte me er in ik bleef huilen, ja noem me een watje maar ik hou van haar!
elke concert elke signeer sessie elke photoshoot moest ik denken aan perrie elke keer moest ik een traan langs mijn wangen laten glijden
tot deze dag na 5 maanden ik kon perrie weer in mijn armen sluiten zonder pijn zonder verdriet alleen liefde en geluk ik stond voor haar huis ik slikte en belde aan de deur werd zachtjes open gedaan 'perrie!' zei ik blij en rende naar binnen en trok haar in een knuffel we huilden allebij ik zag het en vreef met mijn duim de tranen van haar wangen ik drukte mijn lippen zachtjes op die van haar

--
omgg ik heb nu al een paar hoofdstukken geschreven hoe vinden jullie het?
altijd zijn reacties en kudo's enzo welkom
fijne kerst alvast!