Meisjes met vragen - 8

Langzaam lieten we het vuur verdwijnen.

“Ik, sorry, het lukte niet, ik, ik, ik raakte in paniek, ik…” Ik legde mijn hand op haar schouder.
“Dat was al heel goed voor een eerste keer, Katara. Er zijn studenten genoeg die het veel slechter doen en al wel de volledige basis hebben en zelfs al kleinere oefeningen gedaan hebben.”
“Echt?” Ze keek me ongelovig aan.
“Echt”, bevestigde Tsubasa. “Dat was heel goed gedaan, voor een eerste keer. Maar ik stel voor dat we het voor nu hier bij laten.”
“Goed”, ging Katara akkoord, duidelijk toch ook wel opgelucht. “Eerst water en aarde.”
“Dat lijkt me een verstandige beslissing.”

’s Avonds zaten we samen met Yue om te bespreken hoe officieel ze het mocht maken dat ik de Waterstam zou helpen, dat ik er thuishoorde.
“Tja, in principe kan zoiets natuurlijk niet”, zei Keylina. “Een prinses hier kan bij jullie geen onderdaan zijn, en al helemaal geen belangrijke functie hebben.”
“Maar…”, protesteerde Yue.
“Keylina, dit is toch geen normale situatie. Ik bedoel, ik heb daar zo lang gewoond en…”
“Ik zei dan ook ‘in principe’”, merkte Keylina met een glimlach op. “Ik weet best dat Lizzie de helft van de tijd bij jullie zal zijn.” Ze keek naar mij. “Al heb ik je in het begin echt wel hier nodig, zus.”
“Weet ik”, stelde ik haar gerust. “Ik blijf nog wel even.” Ze glimlachte opgelucht.
“In elk geval… Kijk, Yue, van mij mag je haar best een soort van officiële titel geven. Maar wacht er dan in elk geval mee tot ze weer in de Waterstam is, niet te snel, toch zeker een paar maanden.”
“Daar kan ik mee leven.” Yue glimlachte.