Meisjes met vragen - 7

Hij keek naar mij. “De uitzondering staat in deze zaal.” Ik glimlachte en schudde mijn hoofd.

“Nee, meester, ook ik kan alleen leiden. Leiden met respect voor het vuur en het zal je volgen. Maar vuur onderdrukken, zoals velen geprobeerd hebben, waaraan mensen macht dachten te ontlenen, is onmogelijk.”
“U heeft gelijk, prinses.” Tsubasa glimlachte en keek weer naar Katara. “Ademhaling”, berispte hij haar. “Bij het vuursturen moet je ten allen tijde op je ademhaling letten.”
“Sorry”, mompelde Katara en ze concentreerde zich weer.
“Blijf zo doorgaan.” Tsubasa wenkte me naar zich toe. We gingen elk aan een kant van Katara staan en stuurden vuur om haar heen. Haar ogen sperden zich geschrokken open, maar al gauw had ze zichzelf weer onder controle. In en uit, in en uit. Ze keek naar het vuur, maar bleef op haar ademhaling letten. Meester Tsubasa knikte goedkeurend. Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe Yle, Sokka, Diana, Thomatio en Yue de zaal in slopen. Katara had het ook gemerkt, maar meester Tsubasa riep haar streng tot de orde. “Ademhaling, jongedame. Laat je niet afleiden. Vuur is een delicaat element, één fout kan fatale gevolgen hebben.” Ik gebaarde de anderen dat ze aan de kant moesten blijven staan. Katara focuste zich opnieuw op haar ademhaling.

Het duurde bijna een uur voor meester Tsubasa besloot dat we veilig een stap verder kon gaan. Hij liet opnieuw een vlam in zijn hand verschijnen en gebood Katara die over te nemen als ze zich daar klaar voor voelde. Even schrok ze, maar al gauw herstelde ze zich en begon opnieuw rustig te ademen. Langzaam stak ze haar handen uit naar de vlam en nam hem over. Ongelovig keek ze ernaar.
“Goed zo. Blijf op die ademhaling letten. Probeer de vlam te controleren. Voel je energie stromen. Hou het vuur in stand, maar laat het niet te groot worden.” Even ging het goed, maar al snel begon de vlam te groeien. Katara raakte en paniek en verloor de controle. Het vuur verspreidde zich door de zaal, maar meteen stuurden Tsubasa en ik het weg van Katara en de anderen en verkleinden het weer. Langzaam lieten we het vuur verdwijnen.