2.

'En nu ben ik het zat. Ik verzet geen stap meer, voordat ik eindelijk te horen krijg wie u bent, waar ik ben, en wat er aan de hand is! Mijn broertje en vader laten me zitten, ik kom twee mensen tegen die elkaar dreigen te vermoorden, en dan hebben we u. U, die... Praat over een of andere leeuw, prins, een Coulson, of-'
Haar zin liep over in een vreemd gelach. In haar hele leven, had Elysia maar over één Coulson gehoord, en dat was een agent uit een film, "the avengers", waarin hij stierf om de avengers een motivatie te geven om door te gaan. En vervolgens kreeg hij zijn eigen tv serie, met een team speciaal opgeleide mensen.
'Elysia, ik ben nu totaal nièt in de stemming om dit allemaal aan jou te gaan uitleggen. Maar natuurlijk, ik kan jou hier ook gewoon achterlaten. Wie weet wat je tegenkomt. Misschien nog wat van die leuke wezens, zoals... Hoe heetten ze ook al weer? Jamie en Trevor?'
'Je laat me toch niet achter. Dat doe je niet. Dat weet ik.'
De vrouw vertrok geen spier.
'Geef me eens een héle goede reden waarom ik dat niet zou doen.'
'Nou kijk weet je, ik mag dan misschien niet weten waar ik ben, of jij mag me dan weigeren te vertellen wat er hier aan de hand is, ik ben niet helemaal achterlijk. Je zei dat je bazen, of wat ze ook van je mogen zijn, een of andere prins, leeuw, en.... Coulson ofzo? Ja, het was Coulson, je zei dat die me best wel eens zouden willen spreken. En aan je gezichtsuitdrukking van daar straks, je schrok om me hier aan te treffen. Jij en je meerderen zijn veel te nieuwsgierig naar me, en dat is de exacte reden dat je me hier niet achter gaat laten.'
De vrouw kreunde.
'Het is dat ik niet beter weet, anders had ik gedacht dat je familie van junk been was. Die doet ook altijd zo bijdehand.'
'Ik heb totaal geen idee wie junk been is, en dat kan me ook totaal niet bommen. Ik verzet geen stap meer, tot dat ik weet waar ik ben.'
'Elysia, ik ga niet-'
'Boeit me niet.'
'Ik ben niet van plan-'
'Boeit me niet.'
'Godsamme, luister eens-'
'Boeit. Me. Niet.'
'Luister jij verdomme is even!' Riep de vrouw plotseling. Elysia merkte dat ze op het punt stond om kwaad te worden. Flink kwaad.
'Een jaar geleden was alles nog normaal, zoals het hoorde te zijn. Maar toen liep alles in elkaar over, ontplofte de controle kamer, weet ik dat mijn oorspronkelijke wereld Tumblr heet, en door de uitvinding van dat verdomde fan fiction-!'
Ze kreunde geërgerd, en draaide zich om, weg van Elysia.
'Weet je wat, de problemen die fan fiction mij gegeven heeft, dat zijn jouw zaken helemaal niet. Na het ontploffen van de controle kamer, wat waarschijnlijk wel langer dan een jaar geleden zal zijn, kwamen we in oorlog. De tegenpartij heeft alle werelden bezet, op het tenten kamp van de leeuw en het Amerika van de jagers na. Dus hou nu voor eventjes je mond dicht, en kom met me mee, zodat we weg kunnen uit dit godvergeten bos, voordat ik mijn geduld helemaal verlies!'
De vrouw stond nog na te hijgen van haar uitbarsting. Voor Elysia voelde het alsof ze een klap in haar gezicht kreeg.
'Dus... Meen je... Nee wacht, ik ga maar gewoon geen vragen stellen. Of nee toch wel. Hoe wilde je uit dit "godvergeten" bos raken?'
De vrouw zuchtte, alsof ze een irritant klein kind was.
'Mijn motor staat hier om de hoek. Het is niet ver naar de grens van het kampement.'
Met driftige stappen liep de vrouw verder. Voorzichtig liep Elysia achter haar aan.
Dit klonk haar in de oren als een gigantische grap. Ze was om de een of andere reden de wereld van tumblr binnen gelopen, waar alle fandoms in oorlog waren. En de aziatische vrouw die haar gered had - ze overwoog dat het Melinda May van Agents of shield was- , had problemen met fanfiction, problemen waar Elysia nog niet eens over wilde nadenken.
Dit klonk gewoon te veel als een gigantische grap, en ze zat te wachten op het moment dat iemand tevoorschijn zou springen met "kijk, hier is de verborgen camera, we hebben je te pakken!"
Een paar meter verderop, verscholen achter een groep bomen stond een zwarte motor. Zonder wat te zeggen pakte de vrouw een helm, zette die zelf op, en gaf vervolgens een andere helm aan Elysia.
'Doe de klep op, dat maskert je geur. Door jouw getreuzel zullen de vampiers van de dagboeken ons wel geroken hebben.'
Elysia wilde een pinnige opmerking maken, maar ze hield zich in. Ze deed wat haar opgedragen werd, en deed de klep van de helm dicht. De vrouw stapte op, en ze ging achter haar zitten. De vrouw draaide aan het contact sleuteltje, en ze scheurden weg, sneller dan dat Elysia verwacht had. De bomen raasden aan haar voorbij, nogal... Onbevangen. Ze kon er nog steeds geen grip op krijgen. Als ze eerlijk tegen zich zelf was... Ze geloofde nog steeds in het "verborgen camera" ding. Dat kon niet anders. Er was geen andere optie.
Als in een flits waren ze ineens het bos uit, en reden over een landweg. De rit leek nog geen kwartier te duren, toen Elysia in de verte een grote, zwarte muur zag opdoemen.
'We naderen de grens van het tentenkamp, tegen woordig het enige wat nog over is van de Narniërs,' riep de vrouw boven het lawaai van de motor uit.
'En doe me een lol, houd je kop dicht.'
'Een verkenner is terug gekeerd!' Schreeuwde iemand op de rand van de muur. Ze naderden de muur tot steeds verder, en de vrouw leek alleen maar meer gas te geven.
'Wat ga je-'
'Ogen dicht!'
Ze zei het op zo'n toon dat Elysia het maar verstandiger vond om haar mond te houden, dus ze hield haar ogen maar dicht, zoals haar opgedragen werd. Toen ze ze weer opende, Reden ze over een smaller pad.
De vrouw stuurde de motor een heuvel op, en toen ze op de top van de heuvel waren, wist Elysia dat dit in de verste verte geen verborgen camera grap was.
Vanaf de heuvel had ze uitzicht over duizenden tenten, met op het einde, ergens in de verte, een stel grote. De vrouw hield de motor even in, waarschijnlijk om het uitzicht even op Elysia te laten inwerken.
Elysia deed haar klep omhoog, en keek eventjes naar de vrouw.
'Vertel me alsjeblieft hoe je heet, en ik zal niet meer vervelend doen.'
De vrouw deed nu ook weer haar klep omhoog, en keek even recht in de ogen van Elysia.
'Melinda May. En wààg het eens om me de cavalry te noemen.'
Ze boog zich weer over het stuur, en stuurde de motor in de richting van de tenten.