Fifth snowflake

‘Wake up, princess’, zeg ik tegen Audrey en tik een paar keer op haar arm. slaperig opent ze haar oogjes. ‘Good morning’, glimlach ik naar haar en druk een kus op haar voorhoofd. ‘Morning’, reageert ze slaperig. ‘It’s breakfast timeeee!’, roep ik. Hopelijk heeft dit haar wat wakkerder gekregen. Met tegenzin staat ze op uit het bed en maakt een weg naar de kast. ‘Mommy, what can I wear?’, vraagt ze aan me, waarna ze de kast opentrekt. ‘Ik trek een een setje voor haar eruit. ‘Here, put this on’, vertel ik haar als ik het haar aanreik. ‘Okay’, reageert ze en gaat op het bed zitten. Ik sta nu ook voor de kast te bedenken wat ik aan zou doen. Uiteindelijk beslis ik om een zwarte skinny jeans aan te doen met een crèmekleurige trui met een opdruk. Ik trek beige laarsjes erbij aan en ga vervolgens naar de badkamer, waar Audrey al staat. ‘Mommy, can you brush my hair?’, vraag mijn dochtertje aan me. Ik knik en neem de borstel uit haar handen. Ik begin haar lange haren te borstelen. Al snel ben ik klaar. Ze heeft maar amper klitten in haar haar. Ik kam mijn eigen haren ook nog even. Ik laat ze krullend zitten. Zo is mijn haar namelijk van nature. Ik breng wat mascara aan en een dunne laag lipgloss en ga dan de badkamer uit.
‘Ready?’, vraag ik aan Audrey. ‘Ready!’, reageert ze lachend. Ik neem mijn tas nog van de stoel af. Ik sluit de deur. Samen wandelen we de trap af. Een beetje beweging kan geen kwaad. Als we bij het restaurant van het hotel aankomen, begeleidt een meisje ons naar een vrije tafel. Ze geeft ons een kaart aan en vraagt al wat we te drinken willen hebben. Ik bestel twee jus d’orange. Als ze terugkomt met het drinken, bestel ik ook nog twee omeletten. Ik neem een slok van mijn drinken en Audrey volgt mijn voorbeeld. Wanneer ons ontbijt wordt neergezet, begin ik onmiddellijk met eten. Ik had erge honger gekregen. We zijn best laat opgestaan, dus na het ontbijt kunnen we al naar het centrum gaan. Ik had namelijk met Liam afgesproken om iets te gaan drinken. ‘Did you like?’, vraagt het meisje van de bediening aan ons, terwijl ze het aan het afruimen is. ‘It was delicious!’, zegt Audrey vrolijk, wat een lachje oplevert van het meisje. ‘It really was’, bevestig ik het nog eens. Glimlachend draait ze zich om en baant zich een weg naar de keuken.
‘Shall we leave?’, vraag ik aan Audrey. Ze knikt en staat op om haar jasje aan te doen. Zelf trek ik ook mijn jas aan. We wandelen naar de uitgang van het hotel. Een andere portier als gisteren opent ons de deur. Ik schenk hem een glimlach en neem Audrey dan vast aan haar handje. De snijdende wind is al meteen te voelen, wanneer ik een stap buiten zet. We wandelen richting Leicester Square, want het zou daar in de buurt moeten liggen.