Hunter 31

Met een verveelde zucht kijk ik naar het huis waar Sebastian tot drie maanden geleden met Blaine had gewoont. Ik vond het echt verschrikkelijk en Sebas wilt er ook weg, maar nu trek ik tijdelijk bij hem in omdat we meer samen wouden zijn, en we geen geld hadden voor een ánder huis. Voor dat ik aan kqn kloppen gaat de deur al open. Sebastian vliegt me om de hals. Ik verlies bijna mijn evenwicht. 'Heey babe. ' zeg ik. 'I have missed you.' fluistert hij in m'n oor. 'Missed you too. But l need to bring my stuff in side. It is going to rain soon. ' zeg ik en laat hem los. Hij pakt een van mijn koffers aan en brengt die naar zijn slaapkamer. 'Weet je? Ik kan het nog steeds niet geloven. Dat je zo snel. ' hij draait zich naar me om. 'Wanneer stop je daar nou mee.' zegt hij boos maar slaat zíjn armen om mn middel. Ik zucht ' Ik weet het. Ik ben alleen blij' zeg ik in zijn oor, terwijl ik mijn armen om z'n nek leg. Hij kijkt me aan 'Wat?' Vraag ik want ik kende die blik ondertussen maar al te goed. 'Oke. Ik moet je iets vertellen. Iets wat niemand weet zelfs Blaine weet het niet.' Ik knik, het moet wel iets heel bijzonders zijn dat hij het voor Blaine heeft verzwegen. Hij trekt me naast zich op het bed. 'Sebas? Is alles oke?' Vraag ik bezorgd. 'Ja, het is alleen moeilijk te vertellen want het ia iets wat de mensen niet gemakkelijk kunnen begrijpen. Kijk Hunt de wereld is niet zoals jij hem kent en netzo als mensen niet altijd zijn wie ze lijken te zijn.' Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk hem verward aan. 'Je praat over mensen alsof ze anders zijn dan jij. Terwijl. ..' hij legt een vinger op mijn lippen. 'Sssst, Wat valt je op mijn woonplaatsen waar ik heb gewoond?' Dat had hij me ooit vertelt. Florida, Barcelona, Istanbul. 'Allemaal zijn het plaatsen waar de zon bijna altijd schijnt. Hoezo?.' Ik kijk hem aan omdat ik hem niet kan volgen en zijn hand trilt als een gek. 'En toch ben ik zo wit als niemand ánders. Hunter ik ben een beschermer van Skarye.' Hij staat op en draait de deur op slot en controleert of de gordijnen goed dicht zitten. Hij trekt zijn shirt uit. Mijn adem stokt in mijn keel. 'Sebastian sinds wanneer heb je een tatoeage? ' ik loop naar hem toe om het beter te bekijken. 'Je kan het zien? Ik heb altijd al geweten dat je speciaal was' zegt hij en druk snel een kusje op mijn wang. 'Sebas...? Waar heb je het over heb, wat is Skarye'zeg ik. 'Skarye is een eiland wat alleen de beschermers en krijgers uit de onbekende wereld.' hij pakt een kaart uit zijn kast en vouwt hem open op zijn bed. Ik zie de wereld zoals ik hem kende alleen ware er vier landen die ik niet kende. Skarye, Alenkeye, Rohan en hearaest. Ik kijk sebas aan 'dit is creepy maar zo gaaf. ' zeg ik. Lachend kijkt hij me aan maar schud zijn hoofd. 'Wacht maar tot je hoort dat ik eigenlijk geen mens ben. En waar mijn dieet uit bestaat' zegt hij. Ik kijk hem aan, 'Meen je dit nou echt? Je bent toch niet een of andere vampier of zo Net zoals Twillight.' Zeg ik voor de grap maar van binnen ga ik echt dood. 'Bijna maar juist de enige vijand. Wat vind je me beschermers teken?' Ik leg mijn hand naast het teken om hem beter te kunnen zien maar trek mijn arm snel terug. Het was gloeiend heet. 'Een wolf maar het heeft een heel menselijk gezicht. Je bent ..' veder kom ik niet ik ga op de grond zitten want alles om me heen draait. Ik voel dat Sebas naast me komt zitten en me tegen zich aan trekt. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder maar zeg niks. Ik kijk hem aan, maar hij is aan het bellen. 'Sebas? Ik zal altijd van je blijven houden ondanks dat je anders bent.' Hij knikt. 'Weet ik, maar ik vraag even iemand om het verhaal te vertellen want ik Kan het gewoon niet.' legt hij uit en drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik zucht en verplaats mijn hoofd naar het kuiltje van zijn nek. Ik voel de hitte van het teken langzaam door mijn lichaam stromen. Het is alsof ik een van hen ben, alsof ik ook van Skarye kom, maar dat is niet zo...