7. Bonnie

Ik werd rustig wakker maar al snel zat ik rechtop. Er waren hier allemaal vreemde mensen en dat meisje. Ik kende hier helemaal niks en iedereen keek naar mij. Ik voelde mij rood aan lopen en probeerde mij gezicht in de kussen te verbergen ik was bang. Straks gingen ze net zo als papa doen. Wat me wel opviel was dat iedereen hier mooi bruin was behalve dat meisje dan. 'Wat is je naam?' vroeg een jonge jongen, de jongsten van alle bruinen hier leek me. 'Bonnie.' zei ik zacht bang dat hij mij pijn zal doen.
Ik keek door mijn vingers naar de jongen hij leek me aardig maar vertrouwen zou ik hem nooit. 'Ik ben Seth Clearwater.' zei de jongen hyperactief terwijl hij de kamer rond sprong tot dat een groter meisje zei dat hij moest stoppen.
'Waar ben ik?' vroeg ik met een piepstemmetje.
'In La Push.' bromde een grote man hij was ouder dan de rest leek het.
'La Push? Waar?' vroeg ik opnieuw ik kende helemaal geen ''La Push''.
'In Washington, bij Forks en iets veder vandaan Seattle.' zei de brommende man, maar nu iets minder brommend.
'Oke, Seattle ken ik wel.' zei ik zacht en duwde mijn hoofd in de kussens.