Hoofdstuk ~8~

Als ik mijn schriftje dicht sla, gaat de telefoon.
Ik neem op en hoor aan de andere kant van de lijn m'n vriendinnen roepen 'KOM JE MEE ZWEMMEN?'
Ik begin te lachen, typisch hun weer hoor 'ja is goed' zeg ik.
'Oke half 2 bij de apotheek verzamelen'
Ik hang op en pak m'n spullen in.
Als het kwart over 1 is ga ik op de fiets naar de apotheek.
Ik ben er om 5 voor half 2 en wacht op de meiden.
Na een tijdje zijn zij er ook en fietsen we naar het zwembad.
Ik zie dat de meiden lekker druk zijn.
Geraldine verteld lachend 'net waren we aan het fietsen en dus HAHA, toen reed HAHAHA Tamara de HAHAHA bosjes in!!!' En de tranen lopen over haar wangen van het lachen en de rest valt ook bijna van z'n fiets af van het lachen, vooral omdat Tamara niet doorheeft dat er nog een tak aan de achterkant van haar fiets zit.
Het lijkt wel alsof ik stoned ben, zo erg lach ik.
Een oude man kijkt ons aan van 'wat een stelletje maloten zijn dat!'
Eenmaal bij het zwembad aangekomen zetten we onze fietsen neer 'oh daar lachten jullie dus om!' Zegt Tamara en ze haalt de tak uit haar spaken en we gieren het uit van het lachen 'tja ik ben blond he, dat is het hem gewoon'
We lopen naar het bad en leggen in het gras onze handdoeken neer.
'Wie het laatste in het bad ligt, trakteert op ijs!' Roept Rosanne en we rennen naar het bad en springen er allemaal in.
Marieke is als laatste en moet trakteren.
'Zullen we voordat ik trakteer nog even zwemmen?' Vraagt Marieke.
'Ja is goed' zeggen we allemaal.
We hebben het leuk en stoeien met z'n allen in het water en op de kant.
Ik ga op de kant zitten om het allemaal even te bekijken; ik zie Marieke die Jolijn in het water probeert te trekken vanaf de kant, Rosanne die Tamara onder water probeert te duwen WAT?! Zometeen stikt Tamara! Maar voordat ik het doorheb word ik ook in het water geduwd door Marieke.
Snel zwem ik naar Tamara en Rosanne ik zeg 'Roos, wat doe je nou?!'
Naar adem happend komt Tamara boven water.
'Ow sorry ik dacht dat je wel langer onder water kon!' Zegt Rosanne verontschuldigend.
Na een tijdje gaan we het bad uit en Marieke trakteert ons allemaal op ijs.
We smullen ervan en al snel hebben we ons ijs op.
'Wij gaan even naar de wc' zegt Rosanne en ze trekt Tamara mee en samen lopen ze naar de wc.
We praten en lachen nog even verder, maar na een tijdje zegt Jolijn 'zullen we verstoppertje en tikkertje doen over het hele bad?'
'Hoe bedoel je?' Vraagt Marieke.
'Nou gewoon 1 iemand is hem en de rest verstopt zich en als de tikker hun gevonden heeft moet zij diegene zo snel mogelijk tikken voordat diegene hem alweer is gevlucht' legt Jolijn uit.
'Oke lijkt me leuk' zeg ik.
'Ik ben hem wel dan' zegt Jolijn.
'Maar Tamara en Rosanne dan?' Vraagt Marieke.
'We leggen het ze later wel uit ofzo' zegt Jolijn.
10, 9, 8... Telt Jolijn en we rennen weg.
Marieke duikt het bad in en ik ren naar de wc's.
'Waarom duwde je me onder water?!' Hoor ik Tamara zeggen.
'Weet je dat dan echt niet?!' Zegt Rosanne.
'Nee anders zou ik het toch niet vragen?!' Zegt Tamara.
Ze zien mij niet, maar ik hun wel.
'Het is maar goed dat niemand het van Suzan weet en ik weet niet of jij het gaat doorvertellen' zegt Rosanne en het is een tijdje stil.
'HA, nu ben jij hem dompie, je moet wel opletten!' Zegt Jolijn die me tikt.
Ik schrik me dood en Rosanne en Tamara zien me nu ook, 'STOND JIJ ONS DE HELE TIJD AF TE LUISTEREN?!' Schreeuwt Rosanne.
'Sorry dat was niet mijn bedoeling...' Zeg ik schamend.
Rosanne rent boos langs me heen en beukt me nog even opzij.
Ze rent naar de handdoeken en pakt die van haar.
'Roos, sorry het spijt me!' Zeg ik nog, maar ze lijkt het niet te horen en fietst weg.
'Dank je wel' zeg ik sarcastisch tegen Jolijn en pak mijn handdoek.
'En nu mij de schuld geven he?!' Zegt Jolijn 'hoepel toch op bitch'
'Zal ik doen' zeg ik en ik loop weg.
'Bitch' schreeuwen Marieke en Jolijn me nog na.
Onderweg naar mijn fiets kom ik Tamara nog tegen.
'Echt triest' zegt ze en ik loop boos naar mijn fiets.
'Alles is de schuld van Jolijn!' Denk ik als ik naar huis fiets.
Het is half 5 als ik binnen ben, ik ga douchen en kleed me aan.
Ik denk weer aan wat Rosanne allemaal heeft gezegd.
Ik denk diep na en dan weet ik het weer! Ze zei 'het is maar goed dat niemand het van Suzan weet en ik weet niet of jij het nog gaat doorvertellen' ik ken heel veel Suzan's dus dat schiet niet op...
Het meisje komt weer tevoorschijn.
Ze schrijft 15-01-2013 in de beslagen spiegel.
'Toen was er dus iets gebeurd' denk ik 'maar dat is 3 jaar geleden!'
Ik pak het schriftje erbij en blader naar de bladzijde waar ik de punten had opgeschreven.
Ik schrijf erbij:
9, er is iets gebeurd op 15-01-2013 die datum schreef ze op de spiegel. Dat is wel 3 jaar terug, maar WAT IS ER GEBEURD?!
Ik sla het schriftje dicht en ga op mijn bed zitten.
Ik pak mijn mobiel en kijk op whats app, Rosanne is online en Jolijn ook.
Ik open het gesprek van mij en Rosanne.
Sorry zet ik neer.
Ze gaat offline.
Ik zucht en open dan het gesprek van mij en Jolijn.
Het spijt me! zet ik neer, want ik wil niet dat de ruzie erger wordt, maar ik krijg geen antwoord.
Ik zit nog een tijdje op mijn bed totdat ik 'we zijn thuis en hebben frietjes mee!' hoor.
We gaan aan tafel zitten en scheppen onze borden vol.
We eten onze borden leeg en ik vraag aan mijn ouders wat ze allemaal hebben gedaan.
Ze geven rustig antwoord en al snel zit ik vol.
We kijken nog een dramafilm en daarna ga ik naar bed.
Als ik bed lig, hoor ik een zacht gehuil en dat gaat de hele nacht door...