Wake up sleepy

‘Het is nog vroeg in de nacht. Opstaan.’ De jongen aaide Fredrike over haar wang. Hij ging bij haar op het bed zitten. ‘Wake up sleepy.’ Fluisterde hij in haar oor.
Fredrike schrok zich wezenloos. En sprong met een enorme snelheid omhoog. En knalde tegen zijn hoofd aan.
‘Was dat echt nodig. Het was niet mijn bedoeling om je te laten schrikken. Jij bent de gene die nog ligt te slapen.’ Er stroomde bloed uit de mond van de jongen. Hij had een tand door de lip.
‘Het spijt me zo erg.’ Fredrike rende snel naar een kasje om een doek op te halen. ‘Hier.’ Ze gaf de thee doek aan de jongen. ‘Ik ben Fredrike Vemni.’ Zij ze zenuwachtig.
‘Dat weet ik. Ik heb je meerdere keren geroepen. We moeten nu wel gaan. Het is kwart voor bijna.’ De jongen bleef naar het oor van Fredrike kijken. ‘Ik ben Jake. Ik ben je begeleider vanavond.’ Jake gaf Fredrike haar thee doek vol met bloed terug.
‘Het spijt mij echt zo erg.’ Was ik maar nooit gaan slapen. Dacht Fredrike. ‘Je mag mij wel Fretje noemen. Zo noemt iedereen mij.’ Ze klonk al iets vrolijker.
‘Dan moet je maar iets voor mij terug doen Fretje.’ Er verscheen een glimlach op Jake’s gezicht. ‘Voor dat je, je aan meld en op de school blijft mag je niet weten waar de school is. En daarom.’ Jake pakte een zwart doek uit zijn zak.
‘Oké, maar wat wil je met dat doek? Je wil toch niet…’ Jake pakte haar beet en bond het doek om haar hoofd. Het enige wat Fretje nog zag was een zwarte massa. ‘WAT. Maak dat los.’ Fretje probeerde uit alle macht het doek van haar hoofd af te halen maar te vergeefs.