The call

Fredrike heeft haar hele leven nergens last van gehad. Ze was iemand die niet op viel en daar ook haar best voor deed. Ze haalde redelijke cijfers op school. En had één goede vriend en een vriendin waar ze wel eens aan twijfelde.
Haar ouders zeurden zoals iedere ouder. Door dat gezeur heeft ze haar diploma gehaald en gaat ze naar het mbo toe.
Alles was al gepland. Ze zou iedere morgen naar de school toe gaan op de fiets of lopend. Ze zou een aparte opleiding gaan doen. Omdat ze perse ook scheikunde en natuurkunde wilde, maar als hoofd vak kunst wilde. Moest ze uiterst haar best gaan doen.
Ze had alleen niet verwacht dat er een ongeluk in haar huis gebeurde. Haar ouders moesten een jaar in een revalidatie center aan de andere kant van het land. Ze moest voor zich zelf gaan zorgen. En omdat haar huis helemaal total loss was, ging ze op kamers wonen.
Ze zou misschien wel nooit meer overdag naar buiten kunnen voor lang. Door het ongeluk moest ze overdag een speciale zonnebril dragen. Anders zouden haar ogen nog verder beschadigen. Zo doende leerde ze om overdag te slapen en in de nacht dingen zoals schoon maken enz. te doen.
Ze had ook een school gevonden die in de nacht les gaf. Daardoor zou ze als nog een toekomst hebben.
Ze wist alleen nog niet wat haar te wachten stond.


Ze had het telefoon nummer al in haar handen. Nu alleen nog bellen.
‘Hallo u spreekt met Duches van de nacht school Navarn. Waar mee kan ik u helpen?’ zij de man als een robot.
‘U spreekt met Fredrike Vemni. Ik zou mij graag willen aan melden voor uw school. Alleen ik kan het adres nergens vinden.’ Zij Fredrike nerveus.
‘Het is geen school voor gewone mensen. Je moet iets speciaals hebben.’ Zij Duches streng.
De telefoon in Fredrike haar hand begon te beven.
‘Ik kan geen daglicht verdragen. Door een ongeluk. Dit zou de enige school kunnen zijn waar ik normaal heen zou kunnen.’ Fredrike probeerde het met zo veel mogelijk moed in haar stem te zeggen.
Duches zuchtte. ‘We zouden een uitzondering kunnen maken. Je kunt elke klas volgen die je maar wilt. Alles loopt hier namelijk een beetje door elkaar heen. er is twee vakken die je verplicht bent te volgen. Dat is gym en nog een ander vak die je wel te horen krijgt als je de proef periode voorbij bent. Wel laten iemand langs komen om je op te halen.’ Fredrike maakte een sprongetje van blijdschap dat ze eindelijk naar een school zou kunnen.
‘ik stuur mijn adres wel via de mail. Want ik woon hier net, dus ik weet het adres nog niet uit mijn hoofd.’ Fredrike begon al druk te zoeken naar het papiertje met haar adres.
‘Dat is goed. Je word vanavond opgehaald en om tien uur verwacht. Daag.’ Duches hing op.
‘Wat blief?, vanavond al?’ Maar Duches had al opgehangen.
Het was inmiddels al acht uur. En Fredrike was druk haar adres in de mail aan het zetten.
Ziezo die is verzonden dacht ze.
Fredrike was nog best moe. Dat is geen goed begin voor een eerste dag. Dacht Fredrike. Zodoende ging ze nog even op bed liggen. Ze zette haar wekker om kwart voor tien. Anders was ze bang dat ze niet genoeg tijd meer had.

Het is inmiddels half tien. Er word op de deur van Fredrike geklopt, maar Fredrike slaapt nog.
‘Fredrike Vemni? Ik moet je komen ophalen.’ De Jongen klopt opnieuw op de deur. ‘Fredrike Vemni ik weet dat je binnen bent en ik ga nu naar binnen.’ De jongen doet langzaam de deur open.