3. The Angels Of The Light - Part 2

Met de geboorte van het experiment van de engelen van het licht, brak er een nieuw tijdperk aan. Arcomma had al snel grootste ideeën om de demonen aan te pakken. Hij kwam met het plan om een volk te creëren, net zoals hij. De engelen van het licht wisten dat het een moeilijke opgave zou worden, maar ze waren vastberaden om het plan te laten slagen. ‘We kunnen het alleen doen onder een zonsverduistering’ zei Raziël. ‘Op dat moment zijn onze krachten het grootst en kunnen we een geheel volk creëren. Er is echter wel een ding belangrijk. Jij wordt verantwoordelijk voor het volk en jij zal ze alles over onze legendes moeten leren. Niet alleen zullen we het volk creëren, we kunnen ook met de demonen afreken voor eens en voor altijd. Dat moet allemaal op die dag van de zonsverduistering gebeuren’. ‘Wanneer is de zonsverduistering?’ vroeg Arcomma. De vier engelen keken elkaar aan. ‘Morgen’ zei Raziël. ‘Dan hebben we geen tijd te verliezen’ zei Arcomma. ‘Niet moeten we morgen de demonen verslaan’ zei Raziël. ‘Ook moeten we ervoor zorgen dat al hun vergiftigde wapens vernietigd worden’. En zo werd alles gereed gemaakt voor de zonsverduistering. Alle engelen werden bij elkaar geroepen en gereed gemaakt voor de strijd. De vier engelen maakten zich gereed voor het ritueel om een nieuw volk te creëren. De nacht ging snel voorbij en de engelen van het licht konden makkelijk een nacht overslaan. Arcomma ging samen met de vier engelen naar het hoogste topje van de berg genaamd Roduheim. Dit was het hoogste punt van het hele landschap en hier zouden ze een nieuw volk gaan creëren. Een eind verderop stonden alle andere engelen gereed voor de strijd. De maan schoof langzaam voor de zon en op het moment dat de zon geheel verduisterd was, begonnen de engelen van het licht verschillende gebeden op te zeggen. Het was een oude taal die alleen de engelen spraken. Verschillende witte lichtstralen kwamen vanuit de hemel naar beneden geschoten en kwamen neer op de berg. Toen was er een harde explosie te horen, wat gevolgd werd door veel geschreeuw. De demonen hadden de engelen aangevallen en de vier leiders van de engelen van het licht vlogen direct naar beneden. Arcomma keek toe hoe de witte lichtstralen naar beneden bleven komen, die zich vervolgens transformeerden tot mensen. ‘Mee komen!’ schreeuwde Arcomma naar het nieuwe volk en ze gehoorzaamden Arcomma direct. De witte lichtstralen kwamen inmiddels niet meer naar beneden en het nieuwe volk was gecreëerd. Arcomma nam zijn nieuwe volk mee naar een veilige plek en beval ze om daar te blijven tot dat het weer veilig was.

Het gevecht duurde al een aantal uur en er was nog steeds geen teken van verbetering. Op een gegeven moment was er een luide kreet te horen, gevolgd door een explosie. Rode vuurstralen schoten de hemel in en het was in een klap muisstil. ‘Ik ga meteen kijken wat er aan de hand is’ zei Arcomma tegen zijn nieuwe volk. ‘Jullie gaan met mij mee’ zei hij tegen twee vrouwen die met lang wit haar. De vrouwen knikten en renden achter Arcomma aan. ‘Wat zijn jullie namen?’ vroeg Arcomma onderweg aan de vrouwen. ‘Mijn naam is Enora’ zei de langste vrouw. ‘Mijn naam is Helena’ zei de kleinere vrouw. Arcomma knikten en langzaam naderden ze de plek waar het gevecht had plaats gevonden. Toen ze uiteindelijk op de plek aankwamen, schrokken ze van wat ze toen zagen. Overal lagen dode demonen en doorbloedden engelen. ‘Ze zijn allemaal dood’ zei Enora geschrokken. ‘Nee kijk daar!’ riep Helena en ze wees naar een man die door zijn knieën gezakt zat. ‘Raziël!’ riep Arcomma en met z’n drieën renden ze naar hem toe. Enora en Helena bleven op een afstandje staan en Arcomma knielde naast hem neer. Zijn vleugels hingen doorbloed langs zijn lichaam en er zaten overal in zijn lichaam grote wonden. ‘We hebben de demonen verlagen’ zei Raziël. ‘Maar de demonen hebben ook ons verslagen, want ik ben de laatste engel die in leven is, ik kan het voelen. Maar ook ik zal niet lang meer in leven zijn dus luister goed naar me’. Raziël hoestte wat bloed op en keek Arcomma aan. ‘De demonen hebben, net zoals wij dat hebben gedaan, een volk gecreëerd die hun tradities voort moeten zetten. Het zijn half mensen, half demonen, net zoals jouw nieuwe volk dat is, alleen zijn jullie half mens, half engel. Luister goed naar me. Wij hebben alle dodelijke wapens van de demonen weten te vernietigen en we hebben de vergiftigde wapens van ons verborgen. Ze zijn goed verborgen net zo lang totdat er naar gezorgd wordt door de juiste personen. Dit gevecht was niet het einde van de duisternis, het is slechts het begin. Duistere krachten zullen de aarde proberen over te nemen en ik verwacht dat jullie die zullen stoppen’. Raziël richtte zich nu ook tot Enora en Helena. ‘Dit worden jouw twee assistentes en zij zullen jou steunen waar ze maar kunnen’. Raziël keek naar de hemel en zuchtte diep. Zijn ogen gingen dicht en hij fluisterde een bepaalde zin, dertien maal. Vanuit de hemel kwamen plotseling dertien witte lichtstralen, triomfantelijk naar beneden gedwarreld. Ze namen dertien verschillende vormen aan en de ogen van Arcomma werden groot. ‘De dertien westerse sterrenbeelden’ zei hij fluisterend. ‘Begeleid hen en aanbid hen, zij zullen jou helpen met de strijd tegen het kwade’. Raziël begon te schokken en viel achterover. ‘Pas op voor het volk van de demonen’ zuchtte hij uit en daarmee was de laatste engel die nog in leven was, gestorven. Enora liep naar de gestorven engel toe en sloot zijn ogen. ‘Wat nu?’ vroeg ze aan Arcomma. ‘Een nieuw volk is geboren en wij moeten de tradities van de engelen van het licht voortzetten, samen met de dertien sterrenbeelden. Wij zijn de leiders van de ecliptianen’.