1.

Elysia schopte een steentje weg, en kreunde geërgerd omdat hij tegen een boom ketste en terug vloog.
Wanneer ze haar vader en broertje zou vinden, zou ze hen een scheld tirade geven van Afrika tot Mexico.
Ze ging nòòit meer kamperen. Nooit. En nu was ze ook nog is verdwaald.
Het gene waar je op kon wachten, was natuurlijk ook nog is gebeurd: Geen bereik met haar gsm.
Zij, haar vader, en haar broertje Max hadden besloten om te gaan kamperen, ergens in Grand teton National Park. Toen ze vanochtend wakker was geworden, was het enige wat ze nog had haar slaapzak, tent, en rugzak. Haar vader en broertje waren weg, en hadden voor de rest alles mee genomen.
'Stom park, stom kamperen,' mompelde ze. 'Als ik jullie vind, echt waar, dan-'
Geschreeuw klonk, gevolgd door een dood eng, dierlijk gebrul.
'Fuck.'
Elysia draaide zich om, en zette het meteen op een lopen. Ze begon te rennen, in de richting waar ze vandaan kwam. Toen er opnieuw gebrul komt, dit keer nòg dichterbij, rende ze weer een andere richting uit.
Het gebrul kwam steeds vanuit andere richtingen, en Elysia rende zoals ze nog nooit gerend had. Door de vermoeidheid wist ze op een moment niet meer waar ze heen rende, en knalde ze tegen een boom aan.
Versuft bleef ze even op de grond liggen, maar kwam daarna weer langzaam overeind.
'Ik vraag het je voor de àller-laatste keer. Geef me één goede reden, dat ik je kop niet van je lelijke romp af zou moeten rukken!'
Zachtjes zakte Elysia op haar knieën, zich verstoppend achter de boom.
'Jamie, voor de laatste keer! Ik heb je niet bedrogen.'
'Fout antwoord!'
De jongen die schijnbaar Jamie heette, en de andere jongen, waren even verdwenen, maar doken een paar meter verderop op de open plek weer op.
'Hier ga je voor boeten!' Schreeuwde de andere jongen tegen Jamie. Zijn ogen werden langzaam zwart, en hij hapte in de richting van Jamie's nek.
'Jij gaat je tanden echt niet in mijn nek zetten, Trevor.'
De twee gingen verder met bekvechten, en Elysia kroop zachtjes naar achteren.
Zwarte ogen? Je tanden in iemands nek willen plaatsen?
Ze moest hier weg. En vlug ook.
Iets of iemand sloeg een hand over haar mond, en ze stond op het punt om in de hand te bijten, toen ze een zachte, en gedempte stem hoorde.
'Als ik mijn hand weg haal houd jij je mond dicht, en kom je met mij mee. Ik ben de hele dag al op patrouille en heb geen zin in ruzie met een stel dagboek vampiers.'
De hand ging weg, en Elysia draaide zich heel zachtjes om. Ze keek recht in de ogen van een aziatische vrouw in zwarte kleding, ze schatte haar ergens in de veertig. De vrouw legde haar vinger tegen haar lippen, ten teken dat Elysia stil moest zijn, en trok haar zachtjes mee, weg van de rand aan de open plek.

'Wat is je naam?'
De vrouw stond voor Elysia, met haar armen over elkaar geslagen.
'Ik vraag het geen twee keer.'
'Elysia,' antwoorde ze. 'En u bent-?'
'Dat zijn jouw zaken niet,' bromde ze.
'Zeg op, wat doe je hier? Niemand waagt zich buiten het kampement, op de verkenners na. Je mag blij zijn dat ik niet aan de leiders rapporteer dat ik je hier gevonden heb.'
'Sorry, maar waar heeft u het in godsnaam over? Ik weet van geen kampement en van geen leiders, het enige wat ik weet is dat mijn broertje en vader met de noorderzon vertrokken zijn, en mij hebben achter gelaten op onze kampeerplek in het park.'
Het gezicht van de vrouw vertrok in een grimas... Elysia kon het niet thuis brengen. Maar het voorspelde weinig goeds, dat was zeker.
'Elysia.... Waar kom je vandaan?'
'Los Angeles, Californië.'
De vrouw begon wat te mompelen in zichzelf, en keek een moment naar haar handen.
'Ik heb nieuws voor je, Elysia uit Los Angeles. Je bent hier niet meer in Grand Teton. Maar nu ga je met mij mee. Ik weet zeker dat de prins, de leeuw, Coulson, en alle anderen je wel even willen spreken.'
Ze pakte Elysia haar arm vast in een alles beklemmende greep, en trok haar mee.