Chapter 27

We lopen de gymzaal binnen. De muziek staat hard, en er staan mensen te dansen.'Nou, hier gaan we dan,' zeg ik tegen Joseph. Hij pakt mijn hand vast. 'Kom laten we gaan dansen, nu we nog plaats hebben,' zegt hij lachend. We lopen naar de dansvloer, en beginnen te dansen. Hij grijpt mijn hand, en laat me een rondje draaien. Ik begin te lachen, en druk me tegen hem aan. Ik druk mijn lippen op de zijne. Ik trek me terug, en kijk rond. Er staat een tafel, waar 2 meisjes achter zitten. Ah, daar kun je stemmen. 'Zullen we alvast gaan stemmen?' vraag ik aan Joseph. 'Ja, is goed. Nu zijn we tenminste snel aan de beurt. En hoeven we dat dadelijk niet meer te doen.' We lopen er naartoe. De meisjes kijken ons aan. 'Jullie komen stemmen?' Nee, ik wil op olifanten jagen...Ik knik. 'Ja, dat klopt.' Ze geven ons een formulier. Ik kijk op de lijst. Bella staat er ook op. Zal ik op haar stemmen? De rest ken ik niet. Nou ja, Emily ken ik wel. Maar volgens mij heeft ze zich niet zelf opgegeven. Ik denk dat dit een grap is. Emily wordt vaak gepest. Ik ga niet op haar stemmen, ik wil niet een van de oorzaken van het probleem zijn. 'Ik wist niet dat Emily promqueen wilde worden,' zegt Joseph. 'Het zal waarschijnlijk een grap zijn. Ik stem op Bella en Troy, dat zijn de enige die ik ken.' Ik lever het formulier weer in. We lopen terug naar de dansvloer, en gaan weer dansen.
Het is al twee uur verder. We staan te schuifelen, samen met nog wat andere koppels. Ik zie Dave. Hij staat met Emily te praten. Hij is een van de weinigen, die aardig tegen haar is. Ik vermoed dat ze elkaar leuk vinden. De muziek stopt. 'Oké, iedereen. Het is tijd voor de grote onthulling van alweer de 64e promqueen en promking.' Iedereen juicht en klapt. Ik vraag me af wie het gaat worden, want volgens mij is het stevige competitie. Ik draai me om. Ik zie Dave en Emily staan. Emily ziet er best mooi uit. Ze heeft echt een mooie jurk aan. Hij is donkerblauw. Hij is wat langer aan de achterkant, en heeft palletjes op het bovenstuk. 'Onze kandidaten zijn Bella en Troy, Christy en James, Diana en Charles, en als laatste Victoria en Jules. Emily en Dave hebben zich teruggetrokken.' Emily moet onheil hebben geroken. Ik vind het niet gek. Ik kijk naar haar. Ze kijkt terug. Ik geef haar een goedkeurende knik. Dave trekt haar wat dichter tegen zich aan. Ik grinnik, en vleid me tegen Joseph aan. 'Volgens mij heeft Dave eindelijk zijn prinses gevonden,' zegt Joseph. 'Ja, ik denk het ook. Ik ben blij voor ze. Ze verdienen het alle twee.' 'Het nieuwe koningskoppel van 2013 is...Christy en James!' Er wordt luid geklapt en gejuicht. Christy en James lopen het podium op. Nu ken ik ze wel. Ik heb wel eens met ze gepraat. Ze zijn best aardig. Christy straalt helemaal, als ze gekroond wordt. Het is schattig om te zien. James lijkt het allemaal wel prima te vinden. Typisch. Dit gedoe is een typisch vrouwending. 'Gefeliciteerd met jullie prestatie!' Er wordt nog eens geklapt. 'Op de tweede plaats staan Victoria en Jules, met 75 stemmen. Op de derde plaats, staan Diana en Charles, met 47 stemmen. En nu wordt het een beetje gecompliceerd mensen. Het komt erop neer, dat Troy op de vierde plaats staat, met 30 stemmen. Als laatste komt Bella, met 1 stem.' Serieus? Ben ik de enige die op Bella heeft gestemd? Dat kan toch niet? Ze is toch o zo populair? Ik snap er even niks van. Nou ja, het boeit niet. Ik ben blij voor Christy en James. 'Kom, we gaan even naar Dave en Emily toe,' zeg ik tegen Joseph. We lopen naar ze toe. Ze staan tegen de muur. Ze lijken helemaal in elkaar verzonken te zijn. Ik schraap mijn keel. 'Monsieur Dave?' Hij schrikt op, en kijkt me aan. 'Eh...Hoi Haley! En...Heb je het naar je zin?' Haha, hij voelt zich zo ongemakkelijk. 'We storen toch niet?' zegt Joseph lachend. Dave schudt zijn hoofd, en Emily kijkt naar de grond. 'Nee..We waren gewoon...Gewoon.' Ik lach. 'Doe vooral waar je zin in hebt, Dave. Jullie zijn schattig samen.' Emily kijkt op, maar durft ons nog niet aan te kijken. Ze kijkt naar Dave. Hij slaat zijn arm om haar heen, en kijkt haar aan. Ze bloost, en glimlacht. Hij drukt een kus op haar voorhoofd. 'Kom snoes, we gaan naar buiten. We laten de tortelduifjes even alleen.' Ik knik, en we lopen naar buiten. Het is best warm buiten, voor het tijdstip. We gaan op een muurtje zitten, en steken een sigaret op. Ik neem een trek, en kijk naar de sterren. 'Kun je het geloven?' vraagt Joseph. 'Ik vind het nog steeds zo onwerkelijk dat we hier samen zitten,' antwoord ik. 'Ik sta op het punt om je te verliezen. En toch zitten we hier. Het lijkt alsof er niks aan de hand is.' Joseph hoest even. 'Ja, zeg dat. Ik ben niet meer bang.' Ik kijk hem aan. 'Bang? Waarvoor?' 'Voor het doodgaan. Ik kan er toch niks meer aan veranderen.' Ik vleit me tegen hem aan. 'Hoelang denk je dat het nog gaat duren?' Hij slikt. 'Ik denk niet dat het nog lang gaat duren. Als ik na ga hoe ik me nu voel...Hooguit twee weken. Ik heb al bijna alles voor de begrafenis geregeld.' Geschokt kijk ik hem aan. 'Twee weken? Gaat het echt zo slecht?' Hij zucht, en kijkt naar zijn schoot. 'Ik ben op, Haley. Ik moet overmorgen weer naar het ziekenhuis. En daar blijf ik een paar dagen. Ik wil wel thuis heengaan, in mijn vertrouwde omgeving.' Ik zucht, en vleit me weer tegen hem aan.