Bringing back memories #2

{Yuri pov},
* Yuri zit thuis waar ze nogal eenzaam is nu Sasuke weg is, Nou ze is eenzaam maar tegelijk boos op hem. Eigenlijk weet ze niet wat ze eigenlijk voelt. *

Verraden, dat is hoe ik me nu voel. Opeens was Sasuke weg. Heb het hem nog niet vergeven. Ookal is het pas een week of 2 geleden. Toch het blijft lullig weggaan zonder briefje achter te laten. Heb dagen naar hem zitten zoeken, Maar kon hem nergens vinden in Konoha dan. Maar de volgende keer dat ik hem zie gaat hij er zo aan. Ik denk dat ik boos op hem ben maar tegelijk ook eenzaam. Het is niet leuk meer bij ons thuis, We zijn een gebroken gezin denk ik. Itachi vermoord mam en pap, Sasuke wil Itachi vermoorden en ik wil Itachi redden. Stiekem ben ik jaloers op andere die wel een normaal gezin hebben met een vader en een moeder en misschien broers of zussen. Ik zit hier helemaal alleen in dit donkere huis waar nog een klein beetje bloed op de muren zit van mam en pap. Nou het is al helemaal opgedroogd en alles maar toch. Als je helemaal alleen in een groot huis woont waar je ouders vermoord zijn dan weet je pas wat eenzaam zijn is. Dan kijk ik naar buiten waar het keihard aan het regenen is. Dan begin ik te denken aan die ouwe tijd toen Itachi hier nog was.

==Flashback==,
''Itachi, Itachi'' zegt een klein meisje huilend en trekt aan de mouw van haar broer. Verbaasd kijkt hij naar beneden naar zijn kleine zusje
''Wat is er'' vraagt hij en zakt door zijn knieeen.
''Sasuke heeft me weer geslagen'' snikt ze.
Hij tild zijn zusje op en neemt haar mee naar binnen.
''Waar heeft hij je nu geslagen'' vraagt hij en kijkt haar aan. Ze wijst naar wangetje die rood begint te worden.
''Nii-Chan het brand zo'' snikt ze.
Haar broer staat op en legt er een koud washandje op.
''Zo dus waar is Sasuke'' vraagt hij terwijl hij het washandje vasthoud.
''In de tuin achter een boom'' snikt ze.
Haar broer loopt weg en komt even later terug. Ze kijkt haar broer verbaast aan.
''Wat heb je gedaan'' vraag ze.
''Sasuke pijn gedaan'' lacht hij.
Niet veel later komt het jongetje huilend naar binnen en rent naar zijn moeder toe. Lachend knuffelt hij zijn zusje.
==Einde Flashback==

Ik zucht even als ik denk aan vroeger. Dan bedenk ik me hoe saai en eenzaam het in huis is. Dan loop ik naar buiten naar de boom waar Itachi en ik altijd ik klommen en dan het fruit eruit haalden. Toen Itachi pap en mam had vermoord had Sasuke de boom vernielt maar ik had een vrucht kunnen redden en opnieuw gezaaid. Sasuke en ik kregen er toen weer ruzie over. Ik kijk naar de lucht die me steeds natter maakt met de regen. Ik weet nu al dat ik morgen ziek ben, Maar nu weet ik het zeker ik wil ons gezin nou van wat er nog van over is, weer bij elkaar hebben. Het zal me ooit gaan lukken hoop ik. Daarna klim ik in de boom en val huilend inslaap. Want ik mis Itachi zo...