13.

Allison Wright’s P.O.V.

Na een lange reis achter de rug te hebben gehad was ik toe aan een rustmomentje. Vermoeid zocht ik naar mijn iPod in mijn tas die ik op het bed had neergeploft. Ik had het bed bij het raam van Liam gekregen, omdat hij wist dat ik dat het fijnst vond. Over het algemeen was ik geen bang meisje, maar het idee dat Liam dichter bij de deur lag en dus de inbrekers en de huurmoordenaars voor me zou opvangen stelde mij gerust.
De verdeling van de kamers ging sneller dan ik had verwacht. Amy en Niall, Harry en Vanessa wilden natuurlijk samen op een kamer slapen, maar ik was even bang dat Louis niet met Zayn een kamer wilde delen, omdat Zayn nogal bot en mokkend was. Maar aangezien ze dat hadden bijgelegd werd al gauw duidelijk dat ik – gelukkig – met Liam op een kamer kon.
Ik haalde mijn iPod uit mijn tas. Verdomme, waar had ik m’n oortjes nou weer gelaten? Normaal had ik ze er altijd omheen gewikkeld, maar nu waren ze nergens te bekennen. Ik graaide met mijn hand weer in de tas en zocht op de tast af naar twee dunne slierten met twee knopjes er op. Ik zuchtte geërgerd toen ik niks voelde.
“Zoek je iets?,” vroeg een stem achter mij. Ik draaide me geschrokken om en keek recht in de grijzige ogen van Louis. “Hmm, verdachte reactie.”
Ik glimlachte verontschuldigend. “Sorry, ik ben nogal schrikachtig,” mompelde ik.
Louis kwam naar me toegelopen en ging nog geen centimeter van me verwijderd staan. “Ik merk het,” antwoordde hij. Mijn oren vulden zich met zijn stem en ik voelde zijn warme adem langs me heen strijken. Mijn hart begon sneller te kloppen toen hij zich voorover boog. Zo hard, dat ik hoopte dat hij het niet zou horen.
“Ik vind het echt leuk dat je mee bent gegaan, Ally,” fluisterde hij zachtjes in mijn oor. Ik probeerde te glimlachen.
“Ja,” antwoordde ik ongemakkelijk. “Ik ook.”
Louis glimlachte en hief voorzichtig mijn kin op, waarna hij met zijn hand over mijn wang streek. Wat was hij aan het doen? “Misschien kunnen we–”
“Oh, sorry. Stoor ik?” Een stem doorbrak het ongemakkelijke moment. Opnieuw schrok ik.
Louis glimlachte teleurgesteld en draaide zich om naar de gedaante die in de deuropening stond. “Zaynie, wat gezellig dat je even langs komt,” zijn stem was nog vriendelijk, maar veranderde al gauw toen Zayn de kamer verder inliep. “Wat moet je?,” vroeg hij geïrriteerd.
Zayn haalde zijn schouders op en zakte neer op het bed. “Ik dacht dat we misschien iets leuks konden gaan doen. Niall en Amy zijn naar het zwembad en Liam, Harry en Vanessa zijn naar het stadje hier vlakbij en aangezien wij overblijven dacht ik dat het misschien leuk zou zijn als wij samen naar het strand gingen of zo.” Zayn lachte breeduit en keek Louis verwachtingsvol aan. Hij had mij nog geen seconde aangekeken, maar ik probeerde me er niet op te focussen en wachtte tot Louis antwoord zou geven.
Louis draaide zijn blik even kort naar mij en keek toen weer naar Zayn. “Dat heb je dan verkeerd gedacht. Ally en ik waren net van plan–”
Zayn’s harde gelach onderbrak Louis. “Denk je nou echt dat zij alleen met jou op stap wil gaan?” Een klein spottend lachje ontsnapte uit zijn keel, waarna hij opstond en voor Louis ging staan. “Je zit echt achter haar aan hè?” Louis’ boze blik prikte door die van Zayn. Toen Louis niet reageerde lachte hij opnieuw en richtte zijn blik op mij. Zijn glimlach deed mijn hart even een slagje overslaan, maar ik herstelde me gauw. “Doe geen moeite,” mompelde Zayn. “Ze wil je toch niet.”
Nee, ik wilde hem niet. Ik wilde Zayn. Nee, nee. Nee! Ik schudde de gedachte van me af. Nee, ik wilde Zayn niet. Misschien was het wel beter als ik me concentreerde op Louis. Dan zou ik Zayn misschien vergeten. “Ik vind het niet erg om met Lou–”
Louis onderbrak me. “Zie je, ze wil wel gewoon met me mee, hoor.” Hij richtte zich weer tot Zayn. “Wil je nu weggaan alsjeblieft? We waren bezig.” Louis stapte op me af en pakte mijn hand vast. Hij verstrengelde zijn vingers met die van mij. Ik wilde het niet toelaten, maar op de een of andere manier deed ik dat toch. Om Zayn jaloers te maken? Om mezelf ervan te overtuigen dat ik misschien toch iets voor Louis kon voelen? Omdat ik het misschien gewoon wilde? Ik wist het niet.
Zayn’s ogen wendde zich van Louis af en gleden af naar onze handen. Ik probeerde de blik in zijn ogen te lezen, maar het lukte me niet. Ze stonden emotieloos. Vlak. “Als je het niet wilt, moet je het gewoon zeggen hoor. Louis kan nogal–”
Een aantal verwensingen van Louis’ snoerde Zayn de mond. “Ze is geen klein meisje meer, Zayn. Als ze het niet wilt zegt ze het wel.”
Zayn knikte. “Dat zeg ik toch? Ze is oud en wijs genoeg. Ik wilde alleen maar helpen.”
Even dacht ik dat hij het voor me opnam. Toen hij naar me knipoogde voelde ik mijn wangen warm worden en besefte ik dat ik bloosde. Een warm, gelukzalig gevoel gleed door mijn lichaam, maar dat werd al gauw ijskoud toen ik besefte dat hij de draak met me stak en me gebruikte om Louis een hak te zetten.
“Maar Louis, ze wil je niet. Accepteer dat nou maar.” Hij was met me aan het spotten. Nou ja, eigenlijk niet met mij. Met Louis. Maar het voelde alsof hij het op mij gericht had. Mijn wangen werden nog roder en het voelde alsof ik elk moment door de grond kon zakken. Ik wendde mijn blik gegeneerd naar de grond af en maakte mijn hand los uit Louis’ grip. Zayn’s ogen begonnen te glunderen en richtte zich met een ruk op Louis. “Zie je? Ze wil je niet.”