Zelfs haar naam is mooi. • Harry Styles {UnicornSwag}

Harry Styles' P.O.V.

De zachte geur van lentebloemetjes en het vers gemaaide gras drong mijn neus binnen. Haar blonde haren dansten in het lente briesje en haar blauwe ogen waren zo helder, dat het leek alsof ze glinsterden. Ze was prachtig.
“Cait,” mompelde ik zachtjes. Zelfs haar naam was mooi. “Hoe vind je het hier in Londen? Je bent er nu een week. Ben je al een beetje gewend?”
Ze glimlachte en plukte een madeliefje uit het gras waar we ons in genesteld hadden. “Ik vind het geweldig hier,” antwoordde ze. “Ik wil niet meer weg.”
Cait was voor een maand overgeplaatst naar een school hier in Londen, een straat verderop van waar ik woonde. Omdat ik de enige persoon was die ze in Londen kende, had ik haar aangeboden om een tijdje bij mij te komen wonen. Al sinds de eerste dag dat ik haar zag was ze bijzonder voor me geweest. Ik wist niet wat het was, maar ze deed iets met me. Iets dat ik niet kon uitleggen. Iets onverklaarbaars. Ze was zo speciaal.
“Mag ik je iets vragen?,” mompelde ik.
“Tuurlijk. Je kunt me alles vragen, Harry. Dat weet je toch?,” antwoordde ze, terwijl ze dichter naar me toe schoof. Ze zat nu zo dicht naast me, dat ik haar kon ruiken. Mijn hoofd voelde licht aan en ik betrapte mezelf erop dat ik aan het staren was. Ademen, Harry. Ademen!
“Ik eh... ik denk dat ik verliefd ben,” stamelde ik. “Ze is heel bijzonder. Haar ogen zijn prachtig, haar glimlach is onweerstaanbaar en ze is zo lief. Zelfs haar naam is mooi.”
“Oh ja?,” vroeg Cait nieuwsgierig. “Hoe heet ze dan?”
Ik lachte. “Dat doet er niet toe,” knipoogde ik.
“Hmm... Maar dan kan ik je ook niet helpen, Harry. Zoals je weet ben ik een goede koppelaarster, maar ik kan je niet helpen als ik niet weet over wie het gaat.” Even dacht ik dat ze het serieus meende, maar toen er een ondeugende glimlach rond haar lippen verscheen en ze me een knipoog teruggaf, gaf ik haar een por. “Grapje,” grinnikte ze. “Als je het niet wilt vertellen, hoef je dat natuurlijk niet te doen. Wat wil je dat ik voor je doe?”
Ik zuchtte even. “Nou, advies zou ik zeer op prijs stellen. Hoe laat je een meisje weten dat je haar leuk vindt? Ik ben nogal, eh...” Ik zocht naar de juiste woordkeuze, maar Cait leek me al te helpen.
“Onhandig?”
“Onhandig als het op meisjes aan komt.”
Ze moest lachen, waardoor ik weer verdronk in haar prachtige ogen. “Nou,” begon ze. Ze dacht even na. “Geef haar bijvoorbeeld een roos met een kaartje waarop staat dat ze op een bepaalde tijd op een bepaalde plek moet zijn. Hebben jullie een speciaal plekje? Iets waar jullie iets bijzonders hebben meegemaakt of zo? Daar sta jij dan klaar met zelfgemaakt eten. Meisjes vinden het heerlijk als je voor ze kookt. En wees een echte heer. Schuif haar stoel naar achteren, houdt de deur voor haar open. Probeer het gesprek luchtig te houden. Alsof je daar als vrienden zit. Maar geef haar wel complimentjes. Meisjes houden van complimentjes.”
Ik sloeg mijn ogen neer en zuchtte zachtjes. Cait ontcijferde mijn reactie.
“Je hoeft echt niet zo nerveus te zijn hoor, Harry. Het komt allemaal goed.” Ze glimlachte bemoedigend en wreef over mijn schouder. Haar aanraking bezorgde me koude rillingen, maar tegelijkertijd werd ik overweldigd door een warm gevoel van binnen.
Ik knikte.
Cait stond op.
“Waar ga je heen?,” vroeg ik.
“Eh... Naar huis,” was haar antwoord.
Ik stond ook op. “Oh, ik ga met je mee.”
Ze schudde haar hoofd en pakte haar tas van de grond. “Nee, dat hoeft niet. Ik ga wel alleen.” Haar prachtige ogen die me eerst zo glunderend aankeken, veranderden nu in een blik die ik niet kon ontcijferen. Had ik iets verkeerds gezegd? Wat had ik fout gedaan?
“Is er iets?,” vroeg ik verward.
Ze schudde haar hoofd, terwijl ze die liet zakken.
Ik plaatste mijn vingers onder haar kin en drukte die zachtjes omhoog. “Jawel,” fluisterde ik. “Er is wel wat.”
“Harry, ik zeg toch dat er niets is?,” snauwde ze boos.
Ik schrok van haar reactie. “Waarom doe je opeens zo?”
“Je snapt het echt niet, hè?” Ze zuchtte en draaide zich verontwaardigd om. Zag ik nou goed dat ze tegen tranen aan het vechten was?
“Cait, wacht,” riep ik. Ik pakte haar arm vast en trok haar terug. “Heb ik iets verkeerds gezegd?”
Doordat ik haar dicht tegen me aan had getrokken, voelde ik haar onregelmatig ademhalen. “Laat maar, Harry,” mompelde ze schor. “Ik wil even alleen zijn.”
Cait verliet het grasveld, mij verbijsterd achterlatend.


De volgende dag.

Ik werd gewekt door het zonlicht dat door de gordijnen naar binnenscheen. Ik knipperde met mijn ogen en strekte me langzaam uit. Gisternacht, toen Cait naar dromenland was afgereisd, had ik een roos naast haar bed gelegd en een kaartje met daarop de woorden:
‘Aan het meisje met de prachtigste ogen, de meest onweerstaanbare glimlach, het liefste karakter en de mooiste naam. Kom om 12 uur naar ons grasveld.

Ik hou van je...’

Ik hoopte dat ze hetzelfde voor mij zou voelen en dat ze überhaupt zou komen opdagen. Ze leek immers best boos gisteren. Met de gedachte dat ik de laatste dingetjes voor de zelfgemaakte picknick nog moest pakken, sprong ik uit bed en nam ik vlug een douche.
Gespannen reed ik naar de plek waar we gisteren ook hadden gezeten. Ons plekje. Ik legde een kleed in het gras neer – die ik minstens tien keer recht heb proberen te trekken, maar wat elke keer, tevergeefs, mislukte – en zette de picknickmand erop. Net toen ik voor de zoveelste keer aan het puntje van het kleed aan het trekken was, hoorde ik voetstappen achter me.
“Je houdt van me?,” fluisterde Cait zachtjes.
Ik draaide me langzaam om en knikte. “Ja,” antwoordde ik met een beverige stem. “Al sinds de eerste dag.”
Een glimlach speelde rond haar lippen. “Maar... Dat meisje... Waar je het gisteren over had...”
“Dat was jij.”
Cait sloeg verlegen haar ogen neer, waarna ze een stap in mijn richting zette. “Echt?,” vroeg ze verbaasd.
Ik knikte opnieuw.
Ze zette nog een stap dichterbij. “Ik eh...” Ze pakte mijn handen vast. Die van haar trilden. “Ik hou ook van jou,” mompelde ze.
Nu was ik degene die om zekerheid vroeg. “Echt?”
Ook zij knikte. “Ja,” was haar antwoord. “Al sinds de eerste dag.”
Ik glimlachte. Ik vlocht mijn vingers in de hare en plaatste mijn lippen op die van haar. Ik had al zo vaak van dit moment gedroomd, erover gefantaseerd. Maar het voelde beter dan ik ooit had kunnen bedenken. Het was perfect. Zij was perfect.