01

'Lieverd, wakker worden. We moeten nog lang reizen om aan te komen' hoor ik mijn moeder zeggen. Het grappige is ik heb helemaal niet geslapen. Ik ben de hele nacht al bezig met oefenen. Ik doe snel een witte jurk aan die tot mijn knieën komt en doe een spijkerjasje aan. Ik pak mijn vans en loop naar beneden.

Ik zie mijn moeder heen en weer lopen. 'Mam, wat ben je aan het doen? vraag ik haar. Mijn moeder kijkt op en komt snel mijn kant op. 'Je ziet er prachtig uit Jenny, ik ben gewoon zo nerveus' zegt ze tegen me en begint nerveus te lachen. Ik kijk haar met een glimlach aan. 'Mam als iemand je zou zien dan zouden ze denken dat jij auditie gaat doen en niet ik' zeg ik lachend en mijn moeder lacht mee.

'Mam kan je me helpen met mijn haar, ik weet niet wat ik ermee moet doen' zeg ik tegen mijn moeder. Ze knikt en loopt naar de grote spiegel in de woonkamer. Ze kijkt naar mijn licht bruine haar en zegt. 'Ik vind het los eigenlijk mooi. Volgens mij is het beter zo' zegt ze. Ik knik en doe mijn schoenen aan. 'Mam, waar is pap? vraag ik haar. 'Die luilak komt er zo aan, hij wou niet uit bed. Maar toen ik zei dat je auditie zou doen vandaag is hij gelijk wakker geworden' zegt ze. 'Waar zijn Rose en Ryan dan? vraag ik haar. 'Rose is zich aan het aankleden en Ryan is je neven gaan ophalen, ze willen er bij zijn'. Ik kijk haar met grote ogen aan. 'Allemaal' zeg ik ongelovig. 'Doe niet zo mal er gaan maar drie of vier mee'. Ik knik maar ben nog niet helemaal opgelucht.

Ik hoor getoeter van een auto buiten. 'Dat is vast je broer, stap jij bij hun in en dan komen ik, je vader en Rose jullie achter aan. Ik knik en loop naar de auto van Ryan. Ik stap in en word gelijk door ze allemaal aangesproken. 'Zoo Jenny x-factor, weet je het zeker. Dit zal overal te staan komen' zegt Joe. 'Stel je voor dat je per ongeluk vals gaat zingen, dan zal Simon dat hand gebaartje maken en je weg sturen' zegt Ron. 'Genoeg jongens, zien jullie haar niet helemaal trillen. Ze is al nerveus maak het niet erger' zegt Ryan. Ryan doet wat muziek op en rijd rustig verder. 'Wat ga je eigenlijk zingen? vraagt Paul. 'Ik ga een zelfgeschreven liedje zingen' zeg ik mompelend. 'Ben benieuwd'.

Na een uur rijden komen we eindelijk aan. Ik stap uit en zie duizenden mensen in de rij staan en ik voel mezelf witter worden. 'Ik weet niet of ik dit nog wil doen' zeg ik en Paul begint te lachen. Hij pakt mijn schouders vast. 'Het komt goed, je hebt een prachtige stem. Als je nu weg gaat zal je er later spijt van krijgen. Grijp je kans, wie weet win je deze competitie wel' zegt hij. Ik haal diep adem en knik. Na een uur wachten in de rij krijg ik eindelijk een stikker met mijn naam er op. Ik wacht op mijn ouders en Rose en dan gaan we allemaal naar binnen.

Ik ga nerveus zitten op 1 van de stoelen en drink wat water. Ik voel me misselijk worden. 'Je kan het wel, niet nerveus zijn gewoon doen wat je het liefst doet en het zal goed komen' zegt hij. Ik knik en adem diep in en uit.

Een man met een lijst komt onze kant op. 'Jennifer Jackson, we willen je graag een paar vragen stellen voor dat je gaat optreden'. Ik slik en geef hem een glimlach en knik. 'Stel je zelf eens voor en zeg eens wie er mee is gekomen'. 'Ik ben Jennifer Jackson en ben 17 jaar. Ik heb mijn ouders, zus broer en neven meegenomen'. 'Ben je nerveus?' 'Zie je niet dat ze bijna gaat flauwvallen' zegt Joe. Ik geef hem een klap tegen zijn schouder en knik naar de camera. 'Jup, je wilt niet weten hoe nerveus ik ben. Al helemaal na het zitten met hun in de auto' zeg ik en wijs naar mijn neven. 'Wat hebben jullie gedaan? vraagt hij aan mijn neven. 'Ooo we hebben alleen maar gezegd dat ze misschien gaat vals zingen en dat Simon zijn seintje gaat geven en haar gaat afkraken, En niet te vergeten iedereen kan het zien op internet' zegt Joe als of het niets is. Ik voel me weer misselijk worden. 'Begrepen waarom? vraag ik. De man lacht en knikt. 'Dus je bent niet iemand die er zeker van is dat ie gaat winnen? Ik schud mijn hoofd. 'Nee, helemaal niet zoals je kan zien. Maar ik vind het ook een beetje arrogant als je zo zeker bent van je zelf. Ik ben gekomen om meer te leren en een betere artiest te worden. Natuurlijk wil ik winnen maar daar zal ik hard voor moeten werken' zeg ik. Hij knikt en bedankt me.

'Jij moet hierna gaan optreden, ik zou maar al vast klaar staan'' zegt hij tegen me. Ik knik zenuwachtig. Mijn vader kust mijn hoofd al snel volgt mijn moeder en zo begint iedereen mijn hoofd te kussen. 'Dat is wel genoeg denk ik' zeg ik lachend. De camera blijft me nog steeds filmen en ik voel me steeds ongemakkelijker. Ik loop naar de trap die naar de stage gaat en wacht tot ik mag gaan.

Ik kijk naar de act voor me en het gaat niet zo goed. Simon geeft zijn seintje en kraakt de jonge helemaal af. Kelly probeert nog plus punten op te noemen maar de jonge kijkt al als of hij bijna gaat huilen. Hij is niet door en loopt verdrietig weg.

Ik drink snel nog wat water en adem diep in en uit. 'Jennifer Jackson, op het podium' zegt een vrouw tegen me. Ik loop naar het midden van de stage en ik hoor allemaal gejuich van het publiek. De zenuwen worden wat vermindert. 'Hallo en wie ben jij? vraagt Simon en kijkt me raar aan. 'Ik ben Jennifer Jackson' zeg ik met een glimlach en iedereen juicht. Ik kijk verbaasd naar het publiek en Kelly begint te lachen. 'Hoe voel je je lieverd? vraagt Kelly. 'Nerveus, maar ook opgewonden' zeg ik haar.

'Voordat we beginnen wil ik dat je me verteld wat het gekste is dat er ooit is gebeurd in je leven' zegt Simon. Ik kijk hem bedenkend aan en begin op eens te lachen. Ik hoor mijn neven concert schreeuwen en Simon kijkt hun richting op. 'Toen ik 5 jaar was, was het de taak van mijn broer en neven om op mij en mijn zus te letten. Maar ze hadden concert kaartjes van een rock punk band waar ze heel graag naar toe wouden. Dus hadden ze mij en mijn zus mee gesmokkeld naar binnen. En we bleven daar tot 3 uur in de nacht, ze leerde me ik dingen moest kapot maken en schreeuwen als een man' zeg ik lachend als ik er aan denk. Ik zie de jury leden en het publiek allemaal lachen, zelfs Simon begint met lachen. 'Niet verwacht' zegt hij lachend.

Ik knik en kijk hem afwachtend aan. 'Simon laat het arme kind zingen' zegt Kelly. 'Wat ga je zingen? vraag Kelly. 'Ik heb zelf een liedje geschreven' zeg ik. 'Weet je zeker dat je dat wilt doen? vraagt ze me. Ik knik en ze geeft me een sein om te beginnen. Ik begin te zingen en raak helemaal verdwaald in het liedje en ik hoor nog meer gejuich. Ik spring op de maat en mijn stem klinkt zuiver. Ik sluit het liedje af met een hoge noot.

Ik kijk zenuwachtig naar de jury. Ze staan allemaal op en beginnen te klappen en ik kijk ze met grote ogen aan. 'Dat was gewoon perfect!!! schreeuwt Kelly. "Absoluut de beste act die we hebben gezien tot nu' zegt Simon. Ik kijk met grote ogen. Cheryl Cole wil wat zeggen maar dat kan niet omdat er alleen maar gejuicht wordt. Ze klapt mee en lacht. 'Het moment dat binnen bent gekomen mocht het publiek je al, dan dat liedje en die stem. Jij bent een superster. Mag ik vragen hoe je dat liedje hebt geschreven, is het iets persoonlijks? vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. 'Nee ik had een film gekeken over een bad boy die het meisje niet goed behandelde en schreef het liedje' zeg ik. Iedereen begint te lachen.

'Speel je instrumenten ? vraagt Kelly. Ik knik. 'Ja ik kan drummen, piano spelen en gitaar spelen'zeg ik. Simon kijkt me weer op die rare manier aan. 'Ik zie jou me echt in een groep voor' zegt Kelly. Ik kijk haar verbaasd aan. Ik haal mijn schouders op.

'Oke laten we beginnen met stemmen, het is een ja voor mij' zegt Cheryl. Ik kijk haar blij aan. 'Het is een ja voor mij' zegt Kelly en knipoogt. Ik voel als of ik ga ontploffen van blijdschap. Simon kijkt me lang aan en zegt 'Het is 100% een ja voor mij, gefeliciteerd' zegt hij. Ik spring blij.

Ik wil weg lopen en zie mijn neven op het podium komen. Ik voel mijn hart harder kloppen en ze komen grijnzend mijn kant op. Ze tillen me op en nemen me mee. 'Je ziet het goed, dit is mijn nichtje' zegt Joe hard en ik hoor iedereen nog lachen. Als we weer zijn bij mijn moeder en vader begint mijn moeder te huilen. Ze geeft me een knuffel. 'Ik ben zo trots op je' zegt ze. Mijn vader kijkt me trots aan en knuffelt me ook., Rose kijkt me met een glimlach aan en knuffelt me ook. 'Ik wist dat je het zou halen' zegt ze.

De zelfde man die me vragen had gesteld voordat ik ging zingen. 'Hoe voel je je nu? vraagt hij. 'Ik voel me... het is niet te beschrijven wat ik voel. Ik wil nu gewoon dansen van blijdschap' zeg ik lachend.' Ze stonden allemaal op voor je, hoe voelt dat? vraagt hij. 'Zoals je kon zien stond ik met mijn mond wijd open, het is gewoon het beste wat me ooit is overkomen, zelfs beter dan het concert toen ik 5 was' zeg ik lachend. Hij lacht naar me en bedankt me. We lopen allemaal weg om het thuis te vieren.