Prologue

''I'm home''. Ik zwier de grote mahoniehouten deur dicht en hang mijn zomerjas aan de kapstok. ''Dad? Abbigail?''. Ik krijg geen antwoord dus loop ik naar de keuken en pak een pak vruchtensap uit de koelkast en een groot glas. Na het fietsen ben ik altijd enorm dorstig. Ik ga in London naar school omdat ik dan vaker na school even kan shoppen met vriendinnen. In Canterbury is de stad erg klein dus daar ga ik liever niet heen maar het nadeel is dat ik een uur moet fietsen. Ik vind zoals wel vaker een briefje op tafel ''We're horsebackriding. Will be back in 2 hours. Look at your room, under your bed for your early birthdaypresent. x dad and Abbi''. Ik vraag me af wat het is. Mijn vader geeft nooit ''early birthday presents''. Ik ben 22 juli jarig. Wat zou het zijn? Ik ben zo benieuwd maar tegelijkertijd wil ik het nog niet zien. Dan is toch op mijn verjaardag de lol er af? Ik ben niet goed in doen alsof. Als ik met kerstmis ongewenste cadeautjes krijg begin ik vaak te blozen en ik glimlach wel, en zeg netjes dankjewel, maar volgens mij kan je dan gewoon van mijn gezicht aflezen dat ik het eigenlijk niet wil hebben. Die cadeaus verloot ik altijd op school onder brugklassertjes. Die worden hier trouwens niet zoveel geplaagd als in Nederland. Tot mijn 11e heb ik daar gewoond. Toen waren mijn ouders nog bij elkaar. Ik was eerst heel erg boos op mijn moeder omdat ze was vreemdgegaan met een collega nog wel! Maar nu begrijp ik het wel, als er geen liefde meer is dan kun je ook niet samen verder. En mama was blijkbaar al verliefd op haar collega.

Nu is het gelukkig uit. Ik heb hem nooit gezien, alleen op foto's en hij was niet eens knap of rijk of zo. Niet dat dat ertoe doet natuurlijk. Ik moch nog niet zelf kiezen bij wie ik wilde wonen maar mijn ouders vroegen me toch zelf wat ik wilde. Toen mijn vader Abbi leerde kennen en vroeg of ik zin had om naar Engeland te verhuizen zei ik meteen ja. Ik ben dol op Engeland. De muziek, de taal, het eten, de mensen. En in Canterbury kun je volop paardrijden. Als ik met Bijoux door de bossen of de open natuur rijdt voel ik me gewichtloos, dromerig, maar toch heel alert. Dan voel ik dat ik leef. En het is een heerlijk gevoel. De wind door je haren, niks anders dan meters landweggetjes en grote groene loofbomen. Ik ben een keer helemaal naar een andere buurt gegalloppeerd. Toen wist ik even de weg terug niet meer. Omdat ik nu inmiddels vloeiend Engels spreek kon ik gelukkig een boer vragen of hij de weg terug wist en dat wist hij wel. Paul Farland is een oude vriend van papa. Hij kent hem al sinds hij in Engeland studeerde op Harvard. Hij is nu huisdokter maar hij had een veel beter beroep kunnen hebben.

Ik hoor de deuren van de serre openslaan en het tikken van de hakken van Abbi's rijlaarzen. ''Hi, love!'' zegt pap als hij me ziet ''how was school?''. ''Boring as usual'' zeg ik en giet de inhoud van mijn grote glas vruchtensap in een keer naar binnen. ''Care for dinner?'' vraagt Abbi ''I'm quite hungry''. ''Sure, what are we having today?''. ''I don't know yet. What would you like?''. Terwijl mijn vader en stiefmoeder-to-be overleggen over het eten loop ik naar boven, naar mijn grote kamer. Ik kijk onder mijn tweepersoons hemelbed en vindt een dikke enveloppe. Ik schudt ermee. Er zit iets van papier in. Is het misschien geld? Dan heeft pap me wel veel gegeven. Heeft hij deze enveloppe misschien verwisseld met zijn salaris? Dan zou ik even met hem moeten praten. Maar toch staat er met dikke koeienletters mijn naam opgeschreven. Ik maak hem gewoon open. Het is nu of nooit. Ik bijt op mijn lip. Ik ben zo benieuwd wat het is. Langzaam scheur ik de grote enveloppe open en voel erin. Twee kaartjes prikken mijn vingers en ik voel dat er twee brieven inzitten. Ik vouw de eerste brief-een brief van mijn vader en Abbi-open en begin te lezen:

Dear Marit,

it's not long now before you're turning eighteen.
You're not in secondary school anymore, you're studying.
My big girl is studying (your father wrote this
We hope you'll have a blast at this event.
Also we know you've waited ages for this to happen so we thought we'd let your biggest dream come true.
I hope you'll become a beautiful mature woman.

We love you loads,

Dad and Abbi

Ik veeg de tranen uit mijn ogen en open de andere brief. Er staat het logo op van een of andere kaartenmaatschappij.

Dear Ms. van Eersel,

thanks for ordering your tickets via our website.
You hearby receive them.
We wish you a splendid birthday,

Your Sincerely,

Ticketmaster UK

Ik haal de kaartjes uit de enveloppe en begin direct te schreeuwen. Het zijn kaartjes voor het optreden van Union J in Londen! Ik kan wel huilen van geluk en dat doe ik ook. Tranen lopen over mijn wangen. Maar er zit zelfs nog een brief in de enveloppe. Ik ben meteen verbaasd. Van wie is die dan? Voorzichtig, en zonder hem te kreuken vouw ik hem open en mijn ogen razen ongelovig over het papier. Het is een engelse brief.

Dear Marit,

we heard you're turning eighteen on the day of our performance.
You probably wonder how we got to know.
You seem to know Mr. Gallagher, who's been Jaymi's neighbor for 7 years.
Well, you know his daughter.
We thought we'd send such a special fan a letter (but we'd do it for every other JCat if we could)

Happy Birthday and We'll see you soon


Wishes,

George, JJ, Jaymi and Josh

PS. We sent you a little surprise of our own. Look in the enveloppe and you'll know

OMG backstagepassen voor een meet en greet! Ik bel Skye meteen op om haar te bedanken. Ik wist helemaal niet dat haar vader Jaymi kende. Ik ben zo blij dat ze dit geregeld heeft maar ook wel een beetje boos dat ze het allemaal achter mijn rug om heeft gedaan. Ze had me best mogen vertellen dat haar vader Jaymi's buur was dan had ze me vast veel roddels kunnen vertellen.