Chapter three.

De volgende ochtend en middag verliepen hetzelfde. Patiënten verzorgen, hier en daar de laatste roddels en veel en veel koffie. Ik was helemaal in gedachten verzonken, toen ik opweg was naar mijn auto buiten. Uit mijn ooghoeken zag ik een oude dame naar me kijken en ik draaide me om. Ik zag niets meer? Misschien is ze al weg. Ik liep door en dacht aan de zes maanden zonder Colton. Hoe ga ik die overleven? Misschien heeft hij daar internet? Daar heb ik eigenlijk nog helemaal niet over nagedacht. Ik schrok op door een plotseling aanraking, de oude dame was zo dichtbij en had haar hand om mijn pols gewikkeld. Ik keek geschrokken op. "Hallo? Kan ik u ergens mee helpen?" Vroeg ik voorzichtig. Ze keek me met een verbaasde blik aan. "Mevrouw? Gaat alles goed?" Ik keek naar mijn pols en haar greep verstrakte. "Kunt u mij alstublieft los laten?" - "Laat niet los." Zei ze opeens. Haar stem was angstaanjagend jong. "Wat niet los laten?" - "Hem." Wie is hem? Colton? "Wie? Colton?" - "Niet los laten. Laat niet los. Laat niet los. Laat niet los. Hou vast. Hou vast. Niet gaan. Niet gaan. Niet gaan." Herhaalde ze. "Mevrou-" Opeens liet ze me los. "Boem, kwijt. Leeg." Waren haar heldere woorden. "Leeg!" schreeuwde ze opeens uit en ik deinsde achteruit. Ik keek om me heen of iemand dit ook heeft meegemaakt en misschien iets zinnigs uit deze situatie kon halen. Maar toen ik rond keek was er niemand op de parkeerplaats. Ik keek weer voor me uit en de vrouw was weg. Hé? Had ik me dat nou verbeeld? Het leek me onwaarschijnlijk dat dit echt is gebeurd, waarschijnlijk was het een verbeelding. Inderdaad, ik begin gek te worden. Maar de pijn om mijn pols was nog aanwezig. Langzaam liet het los en begon er bloed door mijn hand te stromen. Wat bedoelde die vrouw toch met niet los laten? Vast houden en niet gaan? Wat een vreemde woordenkeuze. Maar wat het meest bleef hangen was de 'boem' en het 'leeg'. Bij het zeggen van dat woord leken haar pupillen te vergroten en kon ik als het ware echt een leegte zien. Waar is ze eigenlijk heen gegaan? Ik heb nog veel meer vragen. Dit is veels te onduidelijk voor me. Fronsend liep ik naar mijn auto en ging ik zitten. De kou kon me ineens niet meer interesseren. Ik belde Alice op terwijl ik de auto opstartte. "Alice, ik kom zo over. Ik moet je vertellen wat er net is gebeurd."