Ziekenbezoek ? Vrolijkheidsbezoek

'Hope, Hope ik heb je zo gemist' zeg ik en ik val in Hopes armen. 'Ik jou ook dotje, wat is er allemaal op school gebeurd.' zegt Hope
Moeten we ons niet eerst op jou richten? Hoe voel je je gaat alles goed? Ik ben echt geschrokken.' zeg ik 'Alles gaat goed nu het is heftig, maar als ik met jou ben wil ik het over normale dingen hebben als school vriendjes en alles.' zegt Hope 'Oh oke Hope. Nou er is een Jongen en je zult hem fantastisch vinden dat weet ik zeker en ik heb over je verteld en hij wil mij steunen en met me mee naar jou als ik dat wil.' zeg ik 'Slet, als ik in het ziekenhuis lig ga jij jongens fixten met mijn verhaal hahahah. Is hij nu hier?' zegt Hope 'Nee, Milan is mee hij wil je zo ook even begroeten, maar wilde ons eerst even alleen laten. Ik neem hem de volgende keer wel mee oké?' zeg Ik 'Tuurlijk MILAN POEPIE BIJNA BROER WAAR BEN JE?!' roept Hope lachend.
Haar lach maakt me vrolijk en samen lachen we tot Milan komt. 'MA GIRLIES ( zo noemt Milan ons meestal als we samen zijn) wat is hier aan de hand jullie liggen hier bijna te huilen?' zegt Milan 'We hebben elkaar gewoon gemist.' zegt Hope 'Hoe gaat het Hope? Ben je trots op mij ik heb ons Luunske opgevangen toen jij er niet was.' zegt Milan 'Milan ik ben kei trots op jou. Met mij alles toppie, want jullie zijn hier en dan kan ik lachen.' Samen zijn Milan en Hope echt hilarisch, maar als ik boos ben op hem is Hope dat ook tjaa.
Na nog wat praten en lachen komt de dokter binnen: 'Jongens bezoekuur is voorbij Hope heeft rustnodig huppa afscheid nemen en dan weg.'
'Maar ze zijn zo leuk Kaj. Dit is mijn beste vriendin Luna die zal je hier nog vaak zien en haar broer Milan.'
'Snap ik. Ik ben de dokter van Hope, Kaj leuk jullie te ontmoeten, maar Hope heeft nu rust nodig.'
We nemen afscheid van Hope en Milan en ik gaan samen op de scooter terug. Als ik thuis kom bel ik Owen en een andere goede vriendin van mij Claire.