StillMyBestFriend?

In hun ogen was allebei iets volkomen verschillend te lezen. In die van Leyna: Pure jaloezie en een tikkeltje teleurstelling. In die van Jake was het halve woede, ongerustheid en jaloezie. Ik probeerde naar hun te grijnzen maar men mond wou niet mee.
“Jakey?”
Hij schudde kwaad zijn hoofd en staarde naar de patronen op de muur. Ik zuchtte en nam z’n hand.
“Kom je nog steeds langs vanavond?”
Zijn ogen vernauwde zich toen hij antwoord gaf:”Waarom wachtte tot vanavond, laten we nu gaan.” Ik wist wat hij van plan was. Het was een test. Jake wist maar al te goed dat ik deze middag les met Jasper had. Ik keek zijn richting uit en ontmoete zijn blik. Hij lachte naar me, iets wat men hart niet aan kon. Zijn lach was volmaakt, niet natuurlijk.
Ik ga naar huis met Jake, Zorg jij dat hij zich geen zorgen maakt?Ik zag Edwards knik vanaf de andere kant van de kamer. Ik nam Jake’s hand en trok hem mee naar buiten. Buiten was het bijtend koud. De kou beet zich vast in men huid. Ik rilde, maar ging wel verder. Jake’s uitdrukking was veranderd. Zijn ogen fonkelde weer en zijn lach was terug. De wagen was niet ver weg. Ik hield van die oude Chevrolet van hem. De kleur, de geur en de warmte die de kou wegjoeg. Hij reed zo snel hij kon, over het natte wegdek. Hij sprak niet veel. Af en toe zag ik hem naar me kijken maar meer was het niet. Men tanden klapperde al niet meer en de auto was nog verschrikkelijk stil. Hij stopte voor de deur. Hij had sneller gereden dan Jasper deze morgen. Het gegrom van de motor viel weg, en zijn ogen bleven me aanstaren.
“Je weet toch dat dit illegaal is” jokte ik.
Hij haalde zijn schouders op:”en uitgaan met een vampier is dat niet?”
Ik voelde hoe men hoofd rood werd en woede zich opbouwde vanbinnen.
“Doe niet zo Jake. Ik heb je echt niet nodig…” siste ik.
Hij werd terug zacht:”Spijt me, gaan we naar binnen?”
Ik haalde diep adem, knikte en gooide het portier open. Het huis was, zoals ik al had verwacht, leeg en rustig. De radio speelde noch in de keuken en de tafel lag er rommelig bij. De stoel waar ik en Jasper gezeten hadden, stond nog steeds verder dan de andere stoelen. De arme stakker. Hij was helemaal alleen. Ik liep er vlug heen en duwde hem bij de andere.
“Beter is het niet?”
“Tegen wie praat je?”
“Niemand…” Ik liep terug naar de trap en trok Jake met me mee. Hier beneden was er niets te beleven. Ik stak het licht op. Alles leek normaal, goed. Ik ging op het bed liggen en staarde naar het licht dat weerkaatste.
“Wat is er met die gebeurt?”
Ik keek op. Hij had de stukken kam in zijn handen vast.
“Jasper heeft hem zo’n beetje vermoord, per ongeluk”
“Mag ik hem hebben?”
Ik fronste men hoofd. “Je doet maar…”
Hij stopte de stukken in z’n broekzak en kwam achter me zitten. Ik liet me terug vallen en botste tegen zijn harde borstkas aan. Hij keek op me neer. Zijn ogen donker bruin als altijd. Het was veel handiger bij Jacob, die hield één kleur, Jaspers ogen waren bijna iedere dag anders. Het is wel handiger om een das te zoeken die bij je ogen matchen. Hij streelde met zijn grote, warme vingers door men haar.
“Hou je nog van me…” fluisterde ik.
Hij knikte lachend.
“Goed, en ben ik nog steeds je beste vriendinnetje?”
Ook die beantwoorde hij met een knik. Ik zuchtte en netslede me tegen zijn warme borst aan. Jacob was veel bruikbaarder in de winter. Jasper had ijskoud en Jacob was heerlijk warm. Ik fronste.
Ik merkte dat ik weer aan hém dacht. Zelfs als ik bij andere was zat hij in mijn hoofd. Ik lachte even en sloot men ogen. De warmte van Jacob maakte me slaperig. Hij legde zich neer en trok een laken om ons heen. Het voelde zo goed nu. Maar toch was de schuld er. Ik droomde over 2 jongens op het zelfde moment. Jasper spookte door men hoofd, en Jacob hing aan me vast *letterlijk en figuurlijk*
Ik probeerde aan iets anders te denken. Ik dacht aan men vader. Hoe hij me na een lange avond naar boven droeg en me onderstopte. Ik miste hem erg, maar ik was te koppig het toe te geven. Edward had gelijk. Alweer voelde ik hem lachen van mijlen ver weg. Ik kroop nog dichter tegen Jacob aan en viel in slaap. Men gedachten bij 3 mannen.
Jacob, Jasper en mijn vader!