087.

Voorzichtig trek ik me terug uit de zoen en kijk Harry twijfelend aan terwijl de tranen nog steeds over mijn wangen rollen. De glimlach op zijn gezicht is een van de grootste die ik ooit heb gezien en als ik niet beter zou weten zou ik denken dat hij net een Grammy heeft gewonnen. Beschaamd bijt ik in mijn onderlip en duw mijn hoofd tegen zijn borst maar kan stiekem een glimlach niet onderdrukken. Een diepe zucht verlaat mijn mond en langzaam laat ik mijzelf een beetje ontspannen.

Net voor dat het optreden is afgelopen begeleidt Harry me naar een kamertje backstage zodat we de ergste drukte voor zijn en ik er niet weer mee geconfronteerd word. Veilig lig ik in zijn armen op de bank beide zeggen we niks en zijn we verzonken in onze eigen gedachte tot Ed met veel kabaal de deur open gooit.
"Ik wist het" met een grote grijns staat hij in de deur opening. Mijn wangen lopen rood aan maar toch glimlach ik voorzichtig naar hem. Ed trekt mij in een stevige omhelzing en slaat Harry op zijn schouder voor hij ook op een stoel ploft.

Terwijl de jongens druk in gesprek zijn, lig ik tegen Harry aan en staar ik voor me uit. Mijn ogen zijn gefixeerd op Ed zijn gitaar en eerlijk gezegd kriebelen mijn handen om er iets mee te doen. Op de een of andere manier is de liedjesschrijver in mij weer wakker geworden. Misschien kan ik vannacht uit de slaapkamer sluipen en een paar dingen proberen, pottenkijkers is nou wel het laatste waar ik op zit te wachten namelijk.

"Isa?" Geschrokken draai ik mijn hoofd naar de twee jongens die me met een lach aan kijken.
"Ik ga morgen verder met mijn tour. Maar we kunnen sms'en en als je zover bent kunnen we ook nog skypen als jij er klaar voor bent" verwachtingsvol kijkt Ed me aan. Met een glimlachje knik ik en steek ik mijn duim op.
"Wij moeten straks ook nog even praten, maar dat doen we thuis wel. De jongens zitten nog op ons te wachten" twijfelend knik ik. Mijn hart breekt in duizend kleine stukjes als de jongens ook nog allemaal op tour zouden gaan. Mijn leven helemaal alleen is me altijd goed bevallen maar ik betwijfel of ik dat nu nog aan zou kunnen.

Gapend neem ik afscheid van Ed met een stevige knuffel. Harry staat klaar zodat ik meteen bij hem op de rug kan springen. Gelukkig had hij gezien hoe moe ik was en bood hij het zelf al aan. Met mijn hoofd verstopt in zijn nek loopt hij rechtstreeks naar de auto toe.
"Heb je een leuke avond gehad?" Vraagt hij twijfelend als we beide in de auto zitten. Met een bescheiden glimlachje knik ik
"Mooi, ik ook" grijnst hij terwijl hij de auto start.
"Ik heb Niall net beloofd dat we hem even gaan ophalen bij een vriend dus de rit duurt nu iets langer" waarschuwt hij me. Om mijzelf wakker te houden pak ik het whiteboard erbij en begin ik te tekenen. Een kwal siert het bord tegen de tijd dat we bij Niall zijn. Het is nog best een kunst om te tekenen in een rijdende auto.

"Isa, volgende week gaan we allemaal een paar dagen naar onze families toe" Liam is degene die het gesprek begon. "Natuurlijk willen we jou niet alleen hier achter laten. Onze families weten van jou en je situatie af en je bent bij ons allemaal welkom. Je hebt geen keus of je mee gaat, je moet met een van ons mee. Het enige dat je mag beslissen is met wie je mee gaat" met grote ogen kijk ik hem aan. Weer naar een nieuwe omgeving? Nieuwe mensen? Een van de jongens gelukkig zien met hun familie, iets wat ik niet meer heb.

En met wie moet ik mee? Er zijn zoveel voor en nadelen bij iedereen. Zayn zou me altijd begrijpen en me rust kunnen laten voelen. Tegelijkertijd heeft hij de grootse en hechtste familie om zich heen, iets dat veel te beangstigend voor me is. Niall is een top jongen, maar met hem moet ik reizen met het vliegtuig wat betekend dat er meer publiciteit zal zijn. Louis kan zo druk zijn en hij heeft zoveel zusjes dat het voor mij te vermoeiend en confronterend zou zijn. Liam is nog altijd degene waar ik het minst mee heb dus die valt ook af. En Harry, ik wil hem niet opzadelen met mij gedoe. Hij moet lol hebben die paar dagen dat hij bij zijn ouders kan zijn. Dit is een onmogelijke beslissing.