Chapter 2

Ik bekeek mezelf in de spiegel, mijn zwarte blouse had meer leven nodig, dus knipte ik in de mouwen een paar gaten. Veel beter. Mijn schouderbladen jeukte, vanavond eindelijk vollen maan, elke maand wachten was erg vervelend. Er werd op de deur geklopt '' Ben je al klaar?'' werd er gemompelt ''Bijna!'' antwoorden ik. Elke ochtend kwam Brain mij ophalen voor school. Ik deed de deur open en drukte en korte kus op zijn lippen. Zijn haar was zwart net als zijn kleding alleen daar zat ook nog blauw bij. We waren opvallende emo's. "Heb je je haar geverd?'' vroeg hij blij toen hij mijn zwarte haar met blauwe punten zag. ''ja vind je het leuk?'' vroeg ik terwijl ik het al wist. ''Ja heel erg sexy'' knipoogde hij, ik giechelde en we liepen naar school. ''Uhm Brain?'' vroeg ik hem ''ja?'' zei hij, ik moest hem mijn geheim wel vertellen, dit kon zo niet doorgaan want hij vertelde mij ook alles... ''vandaah he... vandaag is het volle maan...'' begon ik "ja romantisch he" zei hij met een grijns ''ja nou.. ik wou je vragen of je naar het bos wilt... met mij?'' ''Ja ik wil niets liever maar ik heb huisarrest... ach laat maar ik kom wel hoelaat?'' zei hij. Ik vond het altijd zo geweldig als hij zulke risico's nam.. voor mij! '' 7 uur'' antwoordde ik, ik zag een sprankeltje twijfel in zijn ogen flitsen maar hij zei gewoon ''ja is goed'' alsof hij niet betrapt zou worden.

Op het schoolplein staarde sommige meisjes hem aan, ik werd jaloers, en hij voelde dat. Hij drukte mij tegen hem aan, ik grijnsde; dit was mijn boy. We hadden elkaar beloofd bij elkaar te blijven voor altijd, gezworen met bloed. We hadden nu al 3 jaar en 9 maanden, wat hij allemaal voor mij gedaan had was eigenlijk gewoonweg onmogelijk... Hij had al drie keer voor mij gevochten, me meer dan vijf keer geholpen met mijn ouders, hij had een gouden ketting voor mij gekocht met de B van Brain en hij de I van iris, hij heeft zoveel gedaan dat ik het gewoon niet meer kan op noemen... We hielden echt zielsveel van elkaar. [face=times][/face]