H 17

Caine liep achter het meisje aan, maar waar we naartoe gingen, was hem de vraag. Ze zei dat ze Elizabeth heette en dat ze boven de grond geboren was. 'Waar gaan we heen?' riep hij naar haar, waarbij ze zuchttend omdraaide.
'We gaan naar mijn huis of had je anders nog iets te melden,' vroeg ze op een bittere toon. Caine haalde aanvallend zijn handen op. Caine keek toe hoe ze ineens afsloeg. Bergen resen hoog de luhct in en verdwenen tussen de wolken. De mond van Caime was wagenwijd open.
'Ik wist niet dat de aarde zo ongelovelijk kon zijn,' riep hij naar Elizabeth die zich omdraaide en hem bij de arm pakte. 'We hebben geen tijd om te praten, straks als we door de grot zijn is het veilig,' zei ze.
Het duurde minstens een uur voordat we een enorme grot bereikte. 'Deze grot brengt ons naar een klein dorpje, waar ik geboren ben, vanaf daar kunnen we praten,'
zei ze en liep de grot in.
Caine liep achter haar aan en had zijn mond open door de lichtspektakels van de gekleurde stenen. Elizabeth nam de gang links van haar en kwam uit in een dal uitgehouwen door de mensen die er woonde.
'Welkom is Eutopia, de stad die weerstand bied tegen de buitenaardse wezen, kom dan breng ik je naar mijn vader,' zei ze en Caine liep achter haar naar een kleine hut. Het was volledig uit hout gemaakt en aangezien we in een technologische tijd leven, leek het meer op een middeleeuwse stad uit een sprookjes boek dan een stad uit 2150.
De ramen zaten er scheef in gebouwd en de deur was een simpele doek. Caine keek verbaast om zich heen en zag meerdere kleine huisjes tussen de rotsen, maar wat het meest bij hem opviel waren de rotsen die om het kleine dorpje stonden. Het meisje bleef bij de deur wachten en de jongen besloot om haar naar binnen te volgen.

Binnen was het knus en er brande een klein vuurtje in het midden van de woonruimte. Aan de zijkant stond een kleine sofa die versleten was. Er liep een smalle gang naar achter, waar misschien wel de slaapkamers waren.
'Pap, ik heb iemand gevonden die je misschien wel interessant vind,' riep ze, waarbij er een kleine man verscheen uit de smalle gang vandaan. Hij keek geschrokken toen hij Caine zag.
'Mijn moeder natuur, dit is wel iet heel interesants, ga zitten en vertel wie je bent,' zei hij en gebaarde dat Caine op de oude sofa moest gaan zitten.
'Ik ben Caine en kom van de beneden wereld, ik ben samen met een paar andere personen naar boven gestuurd om de wereld boven de grond te verkennen,' begon Caine te vertellen. De man luisterde aandachtig en knikte kort. 'Een persoon van beneden zie je niet vaak, maar je bent met andere wie zijn dat?' vroeg hij verder. Caine haalde even diep adem.
'Ik ben hier met Luke, mijn zusje Hyperion en Sam...'
'Sam Whinter?' vroeg de man ineens zonder dat Caine zijn zin had afgemaakt. Caine knikte. 'Hoezo?' vroe hij en de man keek Elizabeth even aan. 'Waarom haal jij niet wat te drinken, lieverd,' zei de man en Eilza liep al zuchtent de kamer uit. De man wende zich weer tot de jongen.
'Ik kende vroeger zijn moeder, Gabriella Whinter, zei was een prachtige vrouw, helaas werd ze getroffen door een buitenaardswezen toen ze zwanger van Sam was.' Caine ging wat meer naar voren zitten en de man begon te lachen.
'Wat gebeurde er met sams moeder toen ze te maken kreeg met die buitenaardse wezens?' De man was nu serieus. 'Ik zal je vertellen wat ik weet, want ik ben de eerste persoon die naar boven werd gestuurd, maar goed laat het me uitleggen.'