Hoofdstuk 8 Mallisa de Hoeve

De volgende morgen kom ik moeizaam uit mijn bed. Ik wil slapen. Ik heb geen puf meer om iets te doen. Toch loop ik naar beneden. Robin is druk in de weer en zet het ontbijt klaar. ‘Hoi schoon slaapster, wat heb jij lang geslapen zeg!’
Ik kijk op de klok en zie dat het al twee uur is. Wow ik heb wel heel lang geslapen. Ik ga zitten en kijk naar het eten voor mij. Ik heb helemaal geen trek. Ana zit nog steeds in mijn hoofd. Maar als ik de dag wil overleven moet ik wel wat eten. Ik pak een beschuitje en doe er light jam op. Zelfs dat vindt ze niet goed. Niks is beter. Ik eet het beschuitje heel langzaam op zodat het niet opvalt. Robin kijkt me aan. ‘Zo wat wil je doen vandaag?’
Ik denk na, maar kom op geen idee. ‘Umm ik heb geen idee. Heb jij een idee?’
‘Hmm zullen we maar een dagje thuis blijven en niks doen?’
‘Dat lijkt me een goed idee.’
We ruimen de tafel af en gaan op de bank zitten. Lekker een Dvd kijken. Robin trekt me in zijn armen en legt zijn hoofd op mijn haar. Zo zitten we dan de hele film lang. We bewegen allebei al de telefoon opeens gaat. Robin neemt op. ‘Hallo met Robin.’
‘Ja die is er.’ Antwoord hij.
Hij geeft de telefoon aan mij en kijkt me bezorgd aan. ‘Hallo met Mallisa.’
‘Hallo’ antwoord een mysterieuze stem.
‘Uh met wie spreek ik?’ vraag ik aarzelend.
‘Wie ik ben? Dat weet jij al maar je moet er goed over na denken. Oke loop weg naar de gang.’
‘Waarom?’ Waarom zou ik dat doen? Als ik weg ga maak ik Robin alleen maar bezorgder.
‘Waarom? Omdat ik je anders niks kan vertellen. Iedereen die mee luistert.’
‘Iedereen? Er luistert niemand mee?’
‘Ow en wie is die jongen dan die de telefoon opnam en nu heel bezorgd naar je kijkt?’ Ik kijk naar Robin die inderdaad heel bezorgd kijkt.
‘Uh hoe weet u dat?’ vraag ik aarzelend.
‘Hoe weet ik dat? Nou dat zie ik!’ Ik kijk wilt om me heen, sta op en doe al de gordijnen dicht.
‘Ow ja heel slim om de gordijnen dicht te doen. Ik zie je toch nog steeds.’ Angstig kijk ik om me heen. Hoe kan hij me zien? Ik zie niks verdachts en praat veder.
‘Hoe.. hoe… hoe kan u mij zien?’ vraag ik bibberend.
‘Hoe ik jou kan zien? Ja, dat zeg ik niet dan is de lol er vanaf. Dus loop nu naar de gang.’ Ik loop naar de gang en probeer niet naar Robin te kijken.
Ik luister. ‘ik wil dat je om middennacht naar de begraafplaats komt. ‘
‘uh ik denk niet dat dat gaat lukken’ antwoord ik stilletjes.
‘je zorgt zelf maar dat het lukt. Anders gaan er erge dingen gebeuren!’
Ik hoor een piep, kijk naar de telefoon en zie dat hij heeft opgehangen. Ik loop langzaam terug naar de woonkamer. ‘wie was dat?’ vraagt Robin bezorgt.
‘ow gewoon iemand van het eh… eh… van het stroom.’
Ik loop naar Robin toe en ga in zijn armen liggen. ‘ow Mallisa die tijden die zijn gebeurt moeten we gauw vergeten.’ Zegt Robin.
Ik kijk hem aan en ga dichter tegen hem aan liggen. Ik wou dat zo graag. Maar ja er zijn in die tijd dingen gebeurt die ik natuurlijk niet kwijt wil. Zoals Ana.