6~You are what !

Razendsnel schiet Ismael naar voren. Maar met mijn hernieuwde kracht houd ik hem tegen met een energie veld. Ismael kijkt verbaast naar boven en springt naar achter. "Waarom deed je dat?" vraagt Rose me verbaast. Ik haal mijn schouders op. "Dat maakt niet uit. Neem Ismael mee en ga naar huis, ik kom zo." Rose kijkt me angstig aan. "Dat kunnen we niet doen, Yami zal ons vermoorden." "Wacht op me aan de rand van het bos." Rose knikt als ze beseft dat ik het echt wil. "Ismael, we gaan!" schreeuwt ze naar beneden. Ismael kijkt verbaast, maar als hij ziet dat ik hem vastberaden aankijk laat hij het en springt weg. Ik kijk ze na en kom dan uit de schaduw waarin ik me verstopt had. De groep jongens kijken me verbaast aan. "Jullie zitten ook vaak in de problemen.." mompel ik. De jongens kijken me raar aan en ik zet mijn kap af. "Kira!" roept Yu uit. "Jij komt gewoon tevoorschijn als wij in de problemen zitten." lacht Romeo. Ik glimlach bitter. "Dat kan ook.." "Wat was dat voor iets?" mompelt een andere jongen. Ik kijk naar hem hij heeft zwart met blond haar en een lip piercing. "Ik heb geen idee, maar ik kom ze te vaak tegen.." antwoord Yu zijn vraag. "Kira!" Ik draai me verschrikt om en zie Rosa. "We moeten gaan, kom." "Moment!" schreeuw ik terug en ik kijk naar de jongens. "Ik moet gaan. Blijf in het vervolg uit de buurt van vampiers, oké?" De jongens kijken me verbaast aan. "Vampiers..?" mompelt Yu. Rustig begin ik weg te lopen. "Kira wacht !" Rustig draai ik me om naar de groep. "Zullen we morgen wat afspreken?" stelt Yu voor. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Ja, lijkt me leuk. Ik bel je nog wel." Yu knikt en ik loop weer verder. Ik rook zijn bloed niet meer, dus alles is in orde. Laat ik morgen maar hopen dat ik geen honger heb dan komt alles goed.. Op het dak voeg ik me bij Rose en Ismael die kijken me vragend aan. Ik glimlach naar Rose, maar kijk Ismael ijskoud aan. Hij knielt voor me en prevelt wat verontschuldigingen. "Ik wist niet dat het uw vrienden waren, vergeef me alstublieft." Waarom spreekt hij ineens zo formeel..? "Het is al goed.. Je kon het niet weten, maar wacht in het vervolg en laat hun met rust." Ismael knikt en staat weer op. "Ga maar voorop, ik volg jullie wel." Ismael en Rose knikken en beginnen van dak naar dak te springen. Ik kijk nog een keer achterom, de jongens zijn weggegaan. Na een keer diep gezucht te hebben begin ik Rose en Ismael in te halen. "Hoe zit het met zonlicht..?" vraag ik me ineens hardop af als ik weer bij ben. Ismael en Rose kijken me aan. Ik ben nog nooit overdag buiten geweest, niet meer sinds ik een vampier ben geworden. De meeste vampieren uit het huis gingen wel, maar Yami hield mij angstig binnen. "Vampiers kunnen er vandaag de dag tegen. Het is een ontwikkeling el.." Rose wil verder vertellen maar ik onderbreek haar. "Als dat zo is, waarom laat Yami me dan niet gaan?" "Yami laat je niet gaan omdat hij om je geeft. Waarom al deze vragen opeens?" Ik kijk ze alle twee aan en haal mijn schouders op. "Het heeft met die jongens te maken of niet?" Verrast kijk ik naar Rose. Een glimlach siert haar bleke gezicht. "Als je ze overdag wil ontmoeten kun je dat doen, Yami slaapt overdag.." "Rose, dat mogen we niet toestaan. Wat nou als ze in de problemen komt, dan vermoord Yami ons." Rose kijkt Ismael een beetje sadistisch aan. Alsof ze zich voorstelt hoe hij zal lijden. "Dan zal hij jou vermoorden. Ik ben een volbloed net als hij, mij kan hij niks doen." Ismael en ik kijken haar verbaast aan. Volbloed vampieren zijn bijzonder tegenwoordig. Ze zijn sterker dan andere vampieren en zij zijn de enige die hun slachtoffers in vampieren kunnen veranderen. Toen Yami me veranderde vertelde hij me dat het bijna onmogelijk was dat er twee volbloed vampieren in een clan zaten. Omdat die dan alle twee zouden strijden om de dominantie van de groep... "Dat wist ik niet. Het spijt me, mevrouw. Het spijt me dat ik u niet herkende en daardoor onfatsoenlijk gedrag vertoonde." Mompelt Ismael gelijk eerbiedig terwijl hij knielt. Als Rose een volbloed is, waarom zou ze dan voor mij zorgen? "Sta op Ismael, je hoeft me niet ineens anders te behandelen. Dan zou je me pas echt beledigen.." Ismael knikt en staat op. Nu begrijp ik waarom ze me altijd zo'n trots persoon leek.. Zo is ze ook. Ze is een van de oudste en nobelste vampiers. Verward schud ik mijn hoofd. Waarom zou ze voor me zorgen? Ze hoeft nooit voor iemand te zorgen, niet met haar status. Rose kijkt me aan haar blauwe ogen gaan dwars door me heen. Ineens bekijk ik haar op een andere manier. Elke beweging die ze maakt, met haar handen, haar nek, haar haren, haar lippen. Elke beweging lijkt ineens sierlijker.