01

'Mam, pap..' Ik kijk mijn ouders aan. Mijn moeder kijkt op van haar boek en kijkt me vragend aan. 'Ik ga het toch doen, ik boek een vlucht.' Nu kijkt ook mijn vader op van zijn computerscherm. 'Goh.. Weet je dat wel zeker?' De zoveelste keer dat we het erover hebben en de zoveelste keer dat mijn moeder twijfelt aan de beslissing. 'Ja, ik weet het zeker. Ik wil er graag even uit, ik heb behoefte aan iets zelfstandigs en ik heb er nu echt goed over nagedacht.' Ze knikken allebei. 'Zullen we het er zo over hebben aan tafel? Dan weten je zusjes het ook gelijk.' Mijn vader benoemd het twijfelend, alsof hij bang is voor de reacties van de twee. Ik vind het prima. Ik ben oud genoeg, 17 inmiddels, heb mijn Havo afgerond. Ik heb ondertussen alles geregeld voor een tussenjaar, gespaard voor een jaartje er tussenuit. Ik zou niet weten waarom er nog twijfel mogelijk zou zijn. Ik heb het goed overdacht, het erover gehad, thuis, met vrienden en familie. Ik zal ze missen, maar ach, zodra ik de behoefte heb om weer naar huis te gaan, ga ik naar huis. Makkelijk zat. Het zal misschien wat gek zijn, je bent toch alleen, maar daar heb ik nooit veel moeite mee gehad. Alleen zijn vind ik meestal niet vervelend. Me alleen voelen is een ander verhaal, maar daar heb ik eigenlijk nooit last van.
'Julia, kom je eten?' Mijn moeder klinkt alsof ze het al een aantal keer gevraagd heeft. Ik zat vast diep in gedachten. Iedereen zit al aan tafel. Mijn twee zusjes, Britt en Jade zitten er ook. Jade is 15, wij verschillen maar weinig in leeftijd. Britt is een laatkomer, 9 is ze. We kunnen allemaal goed met elkaar. We hebben niet veel ruzie en doen veel samen. Dit komt misschien wel voort uit het feit dat onze vader veel werkt. Hij heeft een eigen bedrijf, verkoopt badkamers enzo. Vandaar het gigantische huis waar we in wonen, waarin ik me vreemd genoeg steeds meer opgesloten voel. Ach, het is een mooi huis. Veel ruimte, zwembad erbij, ieder een eigen kamer, mooie keuken. Mooie badkamer, wat natuurlijk uiterst belangrijk is voor iemand die ze verkoopt. Alsof de mensen die hier op bezoek komen altijd gelijk naar de badkamer vragen. 'Goedendag, wilt u een kopje koffie?' 'Nee, dank u, ik zou liever de badkamer willen zien.' Vast wel.

Over twee weken is het zover. Ik heb het nog even uitgesteld zodat ik mensen even in kon lichten, nog wat laatste dingen kan regelen en rustig kan toewerken naar het moment van gaan. Leek me geen verkeerd idee. Mijn zusjes reageerden goed, gelukkig. Ik heb me er even druk om gemaakt. Ze zijn nou eenmaal vaak alleen, maar ik heb mezelf maar ingepraat dat Jade ook bijna 16 is en best goed kan opletten. Daarbij, mijn moeder is ook steeds vaker thuis. Zie je, daar ga ik weer. Ik maak me druk terwijl dat helemaal niet nodig is. Ik praat mezelf steeds om van het feit dat het wel goed komt, maar weet ik het. Ik adem diep in en uit. 'Maak je niet druk, Julia. Ze kunnen het alleen heus aan,' mompel ik tegen mezelf. Ik sta in de supermarkt. Eten halen voor vanavond. Pizza. Jade en Britt houden ervan dus vooruit met de geit. Een pizza vinden die Britt lekker vindt is alleen knap lastig. Ze is nogal een moeilijke eter. Vandaar kies ik maar weer dezelfde uit als vorige keer en dan haal ik de paprika, de ui en de salami eraf. Ik ga ze missen.