Chapter 29

Een continue getril laat me wakker worden en zodra ik op mijn klok kijk zie ik dat het 2 uur 's nachts is. Toen pas merkte ik dat het getril afkomstig was van mijn telefoon. Welke gek belt er nu weer op dit tijdstip? Harry heeft me de afgelopen dagen op elk moment gebeld tot ik mijn telefoon maar heb uitgegooid. Daarnaast was ik ook boos op hem. Hij zou namelijk afgelopen weekend thuiskomen. Het is nu 5 dagen later. Juist toen ik hem nodig had was hij verdwenen. Gelukkig had ik op dat moment Dean en Destiny. Het geroddel over Harry en ik was wat afgenomen en dat kwam ook alleen maar omdat hij gezien was met een of ander frans model en ik weet van mijzelf dat ik jaloers ben, maar dit is toch ook iets waar je jaloers op mag worden?
'Amelia speaking.'
'Amelia, it's me, Harry.' Helaas had ik dit keer mijn telefoon opgenomen zonder te kijken van wie het telefoontje afkomstig was.
'Harry, just to make sure you actually do know you're calling me at 2am.'
'I know, I'm sorry Amelia, for everything. Can you please open the door? It's pooring out here.' Daar waar ik het hele gesprek slaperig heb beantwoord was ik nu klaarwakker. Hij staat hier voor de deur? Grapje zeker. De tijd om me om te kleden neem ik niet, het is midden in de nacht, dan houd je dus gewoon je pyjama aan! Slaperig loop ik als een zombie de trap af en inderdaad... er staat een gedaante voor de deur.
'Password?'
'Amelia'. Het klonk meer wanhopig dan dat het daadwerkelijk klonk als een antwoord op mijn vraag.
'Wrong, I would be an idiot if I choose the password to be my own name.'
'Please open the door. I want to talk to you.'
'And what if I don't feel like talking right now?' Siste ik voordat ik de deur met een ruk opende. Daar stond hij dan, als een zielig kind natgeregend, maar ik was moe, had in dagen niet geslapen en nu ik eindelijk een beetje sliep maakt hij me wakker. Ik had dus geen medelijden met hem,... ok een klein beetje dan. Zonder om te kijken liep ik weer terug richting de trap, terwijl ik de voordeur in het slot hoorde vallen. Zonder om te kijken liep ik door naar mijn slaapkamer om zo de badkamer in te lopen en de douche aan te gooien. Dat ik boos op hem ben betekent niet dat ik wil dat hij ziek wordt. Gedver. Ik praat mijzelf meer tegen dan ooit. Een verkleumde Harrry zie ik mijn kamer in komen en ik weet al bijna zeker dat iedereen morgen gaat vragen waarom ik midden in de nacht zou douchen, tot ze Harry zien dan. Zonder iets te zeggen trek ik hem de badkamer in, waar het warme water al voor stoomwolkjes begint te zorgen. Zonder hem de tijd te gunnen iets te zeggen duw ik hem de douche in met kleren en al. Snel draaide ik me om toen ik voelde dat de eerste tranen een poging deden eruit te komen. De opluchting die ik voel dat hij hier is, maar ook het knagende gevoel betreft dat franse huppeltutje. Voor ik de badkamer echter weer uit was gelopen hield hij me tegen en draaide me om. 'Don't, I don't want to hear anything about it.' is alles wat ik er met een dichtgeknepen keel uit kon krijgen. Twee groene ogen die mij gekweld aangekeken, Twee tranen die uit mijn ogen gleden en twee monden die op elkaar gedrukt werden. Ik had hem moeten tegenhouden, ik had moet schreeuwen en tegen zijn borst moeten slaan, ik weet het, maar bij hem voel ik me goed. Beter dan ik me heb gevoeld in de afgelopen week. Terwijl hij grotendeels de persoon was door wie dit allemaal kwam. Mijn emoties raken met elkaar in de knoop waardoor de tranen blijven stromen, maar ik klamp me tegelijkertijd wanhopig aan hem vast. 'I hate you so much right now.' Waren de laatste woorden die ik zei voor ik achteruit de badkamer uit liep en mijn kamer in liep.

Zonder nog acht te nemen op alles wat om me heen gebeurd kroop ik de dekens weer onder en draaide mijn gezicht naar de raamkant toe. De douche hoorde ik uitgaan, waarna ik, even later allerlei gerommel hoor voor ik een warm lichaam tegen me aan voel kruipen. Zo ver als ik kan ga ik aan de rand van mijn bed liggen. Dat scheen hem niet echt tegen te houden, want hij trok mij even snel naar achteren tegen zijn zeer warme lichaam aan. 'If you don't want to listen to what I'm saying don't act this way.' De enige reden omdat ik niet wilde dat hij zou praten, was omdat ik bang was. Wat als alles wat iedereen zegt juist is? Wat als ik niet meer dan een meisje waar hij lol mee heeft gehad voor een weekje. Wat als ik al veel te veel verliefd op hem ben dan goed voor mij is. Ik voelde zijn armen om me heen verstrakken, evenals zijn lichaam toen hij zich realiseerde dat ik niet van plan was te praten. Niet nu..

Hallo allemaal! Ik heb een drukke week deze week, dus ik ga mijn best doen te schrijven wanneer ik kan, zodat ik in ieder geval wat kan activeren! PS. Jullie zijn awesome