One.

De wind blies door mijn lange blonde haren heen. Het was een koude dag in december, ik was onderweg naar het grote winkelcentrum in de binnenstad. De kerst begon er weer aan te komen, en ik was altijd weer een van de laatste die nog cadeaus moest inkopen. Ik graaide in mijn jaszak naar een lijstje met wensen van familieleden. Ik liep het centrum binnen, en keek om me heen. Waar moest ik beginnen? Ik besloot om maar bij de eerste winkel die ik tegenkwam naar binnen te gaan, het duurde vast nog wel even voordat ik alles had.

Ongeveer drie kwartier later had ik al flink wat spullen, en ik liep de laatste paar winkels binnen. Ik keek om me heen in een kledingwinkel voor iets leuks voor mijn vader. Waar hield hij nou precies van? Ik keek bij wat truien die aan een rek hingen en twijfelde. Dit is ook niet echt mijn ding om te doen. Toen zag ik een leuke hangen, het was een donkerblauwe trui met aan de bovenkant twee zwarte strepen. Het past toch wel bij hem, dacht ik. Ik draaide me iets te snel om, en kwam tegen een jongen aan. Shit. ‘Sorry!’ zei ik geschrokken en ik stond weer rechtop. Het enige wat hij deed was glimlachen. Ik voelde me onhandig, en beet even op mijn lip. Ik had gedacht dat hij meteen weer weg zou lopen, maar hij bleef me aankijken. ‘Leuk dat je zo in een jongenszaak staat,’ begon hij. Ik zag aan zijn hele gezicht dat het stom was dat hij zei. Nu was ik diegene die glimlachte. Ik keek even naar mijn trui, en draaide toen mijn gezicht weer naar hem. ‘Kerstcadeaus.’ zei ik. ‘Ik ben trouwens Samantha.’ ‘Justin,’ antwoordde hij. Ik hoorde wat jongens roepen, en keek achter me. ‘Ik zie je vast nog wel een keer, Samantha.’ Hij glimlachte nog een keer en liep toen weer langs me door, naar de jongens. Ik grijnsde en liep toen snel naar de kassa om de trui af te rekenen.

Ik kwam thuis, met drie tassen vol cadeaus. Ik zette ze voorzichtig neer, en trok mijn jas uit. Vervolgens hing ik die op met mijn sjaal erbij. Ik liep door naar de keuken, en schonk een glas water voor mezelf in. Toen die leeg was, liet ik me vallen op de bank. Ik zuchtte zacht, en sloot toen mijn ogen.