3.3 - s' Nachts

Ik schrok wakker en ik keek om me heen. ‘Was ik maar een mens’, hoorde ik een stem door de nacht en ik veegde het koude zweet van mijn hoofd. Ik huiverde en ik zag dat het raam openstond. Snel stond ik op uit bed, deed het raam dicht en ging weer terug naar bed. Daar dook ik diep onder de dekens en dacht ik na. Ik wist dat ik niet kon slapen. Waarom wist ik niet?
Edward Cullen, hij was degene die mijn dromen beheersden. Waarom wist ik niet, ik kende hem nog geen dag. Eigenlijk wist ik niks anders van hem dan dat hij knap was en dat hij wel slim was, maar meer wist ik ook niet.
‘Haal hem uit je hoofd Angela’, fluisterde ik streng tegen mezelf. Ik staarde naar het plafond en ik probeerde schaapjes te tellen, ofzo iets. Wat kon ik doen om die jongen uit mijn hoofd te krijgen. Eén blik van hem en ik smelte, dat wist ik nu al. Was ik verliefd soms, ik schudde mijn hoofd. Dat kon niet. Ik kende jongen pas. Waarschijnlijk waren het mijn lusten. Ik begeerde hem, meer niet. Begeerte kon ik wel onderdrukken, maar liefde niet. Ik moest mijn gevoelens gewoon onderdrukken zodat niemand het merkte en ik mezelf niet gek zou maken. Niemand mocht merken dat ik Edward begeerde, zeker Joshua niet. Hij zou het zo door vertellen en dan wist heel de school het inclusief Edward en zijn familie. Dat mocht niet gebeuren.
Met mijn keuze draaide ik me op mijn zij, met mijn rug naar het raam, en ik sloot mijn ogen. Ik merkte wel dat nu, na deze keuze, ik eindelijk kon slapen.