Foto bij O21.

Her dress.

De tijd ging erg snel voorbij al zei ik het zelf. Ik had er nu een maand gewerkt en kreeg mijn salaris. Jonah sprak ik eigenlijk alleen nog over de telefoon en met Alice heb ik een aantal keer afspreken maar, nu kunnen we eindelijk uit gaan. Ik kocht een mooi wit jurkje met zwarte pumps. Ik liet mijn haar ook nog bij de kapper verlengen en zwart verven. Na nog een aantal sieraden te hebben gehaald ging ik weer naar Starbucks, mijn verslaving.

Dag 39, Hamburg.

Lieve, iemand.

Daar zit ik dan met mijn Karamel Macciato. Nummer 39 om precies te zijn. Elke dag zit ik hier. Vandaag mijn haar laten verven, zwart. Ik ga hier voor het eerst uit met Alice. We zullen zien wat we kunnen beleven.
Elke nacht denk ik aan hem, elke dag. Verlaten, waarom? Ik denk er aan om zelf een appartement te gaan huren in Hamburg, aangezien ik niet altijd bij Simone kan blijven wonen aangezien ze ook twee zoons heeft, (blijkbaar?!). Ik heb ze nog nooit gezien, aangezien ze op tour zijn. Laat, ze daar maar. Het klinkt erg, maar anders moet ik mijn kamer weer inleveren.

X.A.


Er tikte iemand op mijn schouder. ‘Dame, u krijgt deze koffie van de jongeman aan de andere tafel.’ Karamel Macciato nummer 40. Ik glimlachte even en nam hem mee en liep naar buiten. ‘Meneer, ze komt hier elke dag, ze schrijft in een boekje en dan verlaat ze de zaak.’ Dat is wat ik achter mij hoorde. Ik negeerde het maar en liep door. Ik stapte in mijn auto en reed richting het huis van Simone. Toen ik de deur opende liep ik door naar de woonkamer en daar zag ik Christina staan. ‘Christina?’ Ik knuffelde haar, ik was erg blij om haar te zien! ‘Wat een verassing!’ Ze knikte. ‘Ik dacht, ik bel naar het huis waar je woont en toen kreeg ik opeens Simone aan de lijn, had je wel even mogen zeggen!’ Ik keek haar aan. ‘Ken je Simone dan?’ Simone kwam er ook aan lopen. ‘Ik ben de moeder van Bill en Tom.’ Ik keek weg. ‘A fijn, daar gaat mijn geweldige avond dus.’ Mompelde ik boos. Ik liep weer naar buiten richting mijn auto en stak een sigaret op.

Daar zag ik hem staan. Ik liep naar hem toe en knuffelde hem. ‘Ik heb je nodig!’ Hij haalde mijn haren uit mijn gezicht. ‘Meisje, ik zal je niet verlaten.’ Ik knikte en stak nog een sigaret op. ‘Jonah, ik moet je zoveel vertellen.’ Hij knikte. ‘Oud ben ik nog niet, dus ik heb alle tijd!’ Er kwam een glimlach op mijn gezicht. ‘Kocht jij een Karamel Macciato voor mij?’ Hij knikte van niet. Iemand anders dus. Ik begon met vertellen. ‘Eerst was ik beste vrienden met Bill, tot ik duidelijk wilde maken dat ik wat voor hem voelde. Hij verliet mij, ging op tour en ik hoorde niets meer van hem. Toen hij terug kwam was ik met een jongen, waar ik een relatie mee had. Bill zoende mij voor zijn neus. Ik moest hem duidelijk maken dat het niets was, hij verliet mij. Bill beloofde mij nooit meer te verlaten. Ik was uiteindelijk niet meer boos en muziek bracht ons een band. Ik hoorde hem praten, hij durfde mij geen kus te geven. Toen ik hem een kus gaf reageerde hij niet. Ik liep weg en ik hoorde hem praten, dit was het einde. Zonder iets te laten weten is hij de volgende morgen vertrokken en op tour gegaan. Z’n broer beloofde contact te houden. Nooit meer iets gehoord, kom ik er net achter dat ik al die tijd met zijn moeder leef.’

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen