007

Ik keek Leah lachend aan en stak mijn duimen op. Nu nog zorgen dat Steven ook bij ons zou komen wonen.
‘Dus, Steven. Wat zou je ervan vinden om bij ons te komen wonen?’ vroeg ik met een grijns.
‘Meen je dit?’ vroeg hij en schoot overeind.
‘Dat lijkt me geweldig!’ riep hij en gaf me een knuffel.
‘We hebben nog wel een kamer over.’ Zei Paul, waarbij hij Leah even kort aankeek. Leah keek me aan en knikte dankbaar.
‘Jongens, ik weet het niet hoor.’ Zei mijn moeder.
‘Alstublieft mevrouw,’ begon Leah. Mijn broer keek meteen op. Jep, die connectie kon je nu al voelen.
‘Alles komt goed. Gwen is een geweldige huisvrouw en zorgt mega goed voor ons allemaal. We kunnen een extra iemand erbij wel aan. En daarbij, denk ik dat het Gwen goed zal doen om haar broer bij haar te hebben.’ Ging ze verder. Ik knikte en keek hoopvol naar mijn moeder.
‘Kom op mam.’ Zeiden Steven en ik allebei.
‘Oké oké, het is goed.’ Zei ze ten slotte. Ik schoot omhoog en knuffelde haar.
‘Dankje dankje dankje dankje.’ Zei ik lachen en keek op toen Paul de kamer in kwam lopen. Hij hield de telefoon omhoog en gaf een knikje naar Steven.
‘Ik heb al gebeld naar onze school en je kan gewoon naar onze school komen. Je boeken worden morgen hierheen gebracht.’ Zei hij met een glimlach.
‘Ow, maar vinden je vrienden het niet erg als je verhuisd?’ vroeg ik. Stevens gezicht vertrok even.
‘Ik denk niet dat ze het heel erg zouden vinden. Ik leg het allemaal nog wel een keertje uit.’ Zei hij. Ik knikte.
‘Nou, je bent hier van harte welkom.’ Zei Embry en gaf hem een klap op zijn schouder. Ik keek even naar Leah die me met een enorme glimlach aankeek. Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen waardoor ze hard in de lach schoot. Meteen keek iedereen ons aan.
‘Wat?’ vroeg ik onschuldig en stak mijn handen in de lucht.
‘Steven, als je vanavond je spullen inpakt, komen wij je morgen ophalen als je dat goed vindt.’
‘Natuurlijk! Hoe eerder hoe beter.’ Zei mijn broer vrolijk.
‘In dat geval, kunnen we je ook nu wel even op en neer rijden en kom je gewoon meteen vanavond al.’ Zei Paul en keek me even aan ter bevestiging. Ik knikte dat het goed was en draaide me naar mijn broer. Hij keek ons met grote ogen aan en knikte wild. Ik begon te lachen en sloeg mijn armen om hem heen.
‘Dank je zusje.’
‘You’re welcome.’ Fluisterde ik terug.